Vakantie voor lichaam, hart en ziel in het Noordelijke Zwarte Woud

1.400+ kilometer wandelplezier

Na een uitgebreide knuffel, ‘dat was lang geleden’ en zo’n vijf uur in de auto, rijden we het Noordelijke Zwarte Woud ter hoogte van de stad Baden-Baden binnen. Beboste heuvels zo ver ik kan kijken. En bij elke parkeerplaats die we passeren, staat een groot informatiebord met een kaart vol wandelroutes. Deze regio kreeg dit jaar niet zomaar het label ‘Qualitätsregion Wanderbares Deutschland’. Buitenmensen genieten er van een goed gemarkeerd wandelnetwerk van ruim 1.400 kilometer door dalen en bossen, langs beken en vakwerkhuizen. Naast deze paden liggen wandelvriendelijke hotels en restaurants waar je standaard een VIP-behandeling krijgt. Het zijn niet alleen de wandelpaden die ons hierheen lokten, maar ook de vooruitzichten op streekgerechten en wellnessruimtes.

Antistressmeertje

Op een parkeerplaats in het hooggelegen dorp Kaltenbronn hijsen we onze rugzakken op onze ruggen. Meer dan water, snacks, een lunchpakket, een boek en een schone set kleding hebben we niet bij ons. We beginnen aan de driedaagse Stiefelreise ‘im Norden ganz oben’. De navigatieapp leidt ons een dicht dennenbos in. Op de wegwijzer zie ik onze volgende bestemmingen staan: de Hohlohsee. Omgeven door donkergroene naaldbomen en hoog geelgroen gras dat in de wind ruist. Wat plukjes veenpluis, als watten op stokjes. Hier kan ik niet anders dan in het moment zijn en mijn ogen de kost geven. Diverse onderzoeken lieten zien dat de kleur groen bijdraagt aan het verminderen van stress en het verbeteren van de stemming. Mijn schouders lijken wat te zakken en de spanning glijdt van mijn gezicht.

 

Een heel bos voor ons alleen

Over een vlonderpad tussen bosbessenstruiken en een grindpad tussen dennenbomen, bereiken we de Hohloh, een 988 meter hoge heuvel met op de top een uitkijktoren. Op 50 meter hoogte loop ik een ronde over het uitkijkplateau. Aan alle kanten naaldbos, zo ver ik kan kijken, met in de verte blauwe, heiige silhouetten van hogere heuvels.

Knirp, knirp, knirp, knirp klinken onze stappen ritmisch over de grindpaden. Hoewel het hoogseizoen is voor de wandelaars, komen we amper iemand tegen. We lijken het bos voor ons alleen te hebben. Of toch niet, want roodborsten en vinken doorbreken de stilte van het bos, wijngaardslakken slepen zich traag van berm naar berm en omgewoelde grond verraadt de aanwezigheid van zwijnen. Mijn vriendin en ik hebben veel bij te praten, na elkaar een half jaar niet gezien te hebben. Dat gaat in deze setting zoveel beter dan tijdens een theekransje tussen de moetjes van het normale leven door.

Hemels tussen de duivelskamers

Rijdend over de weg lijkt het Noordelijke Zwarte Woud vooral uit naaldbos te bestaan. Te voet de wildernis in trekkend, blijkt het landschap veel diverser. We zagen meer afwisseling in boomsoorten, varens en bosbessen. Op driekwart van de wandeling verbazen we ons over opvallende rotsformaties. ‘Duivelskamers’ worden de manhoge holtes in de rotswanden genoemd. Ze liggen aan de Großes Loch, een groene kloof waar water uit een bron in  een rotswand rustig een weg richting het dal zoekt. Hier worden mijn hart en ziel niet overstemd door de prikkels van het dagelijks leven, maar voel ik me helemaal een met de natuur.

Na 17 kilometer lopen we Bad Herrenalb binnen. Meteen vallen de vakwerkhuizen met hun houten steunbalken in verder witte gevels op. Naast zo’n gevel staat het historische hoogtepunt van de plaats: de rode zandstenen ruïne van het voormalige klooster, naast de kerk die nog altijd in gebruik is. Boven een poort in één van de oude muren landde zo’n 200 jaar geleden een naaldboomzaadje. Nu torent er een imposante den de blauwe hemel in.

Duurzaam en luxe

Na inspanning is het tijd voor ontspanning, en daarvoor zijn we in hotel Schwarzwald Panorama op de juiste plek. We worden enthousiast verwelkomd en meegenomen naar de derde verdieping. Daar liggen de ‘circular living’ kamers. ‘Alles in deze kamer is gemaakt van gerecycled materiaal en wordt over 15 jaar, als we renoveren, door de producent weer hergebruikt.’ 

Dat duurzaamheid en luxe goed hand in hand gaan, is meteen duidelijk. Sfeerverlichting bedekt met echt mos, een donkerhouten bedframe met panoramisch uitzicht op Bad Herrenalb en beboste heuvels, en een badkamer zo groot als mijn kinderslaapkamer. Het duurzame concept is in het hele DNA van het hotel doorgedrongen. Er zijn altijd minimaal twee vegetarische en twee veganistische dagmenu’s, 90% van alle maaltijden (inclusief het ontbijt) is biologisch en de directie doet voor elke pakketboeking een donatie aan het Klimafonds. 

Terwijl mijn spieren gemasseerd worden door het bubbelbad in de benedenvloerse spa, voel ik me voor het eerst in weken weer echt rustig in mijn hoofd en lichaam. Geen racende gedachten en het gevoel hebben nergens anders te hoeven zijn dan hier, in de bossen. Geen onrustig gefriemel met mijn handen of ademhaling hoog in mijn borst. Meer ontspannen dan in maanden ga ik naar bed. Ik heb de schuifpui vol open en een zacht briesje speelt met de vitrage. In het dorp schitteren oranje lichten en uit de tv op de kamer klinken zachte bosgeluiden die me in slaap sussen.

Naar binnen keren in de mist

Na een compleet biologisch ontbijt strik ik mijn wandelschoenen. Mijn vriendin blijft nog even in bed liggen en neemt later een bus om zich zeven kilometer verderop weer bij me te voegen. De klim door het bos het dorp uit leg ik alleen af. Over een redelijk steil grindpad loop ik zo een wolk binnen. Tussen de oranje getinte stammen van de naaldbomen hangt een mystieke mist. Nu er ook sociaal helemaal niets van me verwacht wordt, kom ik nog meer tot rust. Hier ben ik alleen met bomen, mist en vogels. Als vanzelf kijk ik vanuit helikopterview naar mijn leven. Welke aanpassingen kan ik maken om de rust die ik hier voel ook buiten het Zwarte Woud te ervaren?

Ik verlaat het grindpad voor een optioneel avontuurlijk pad. Dit oneffen, smalle pad loopt tussen schouderhoge varens en over gevallen boomstammen door het Bannwald, ‘het oerwoud van morgen’. Hier wordt het bos niet opgeruimd alsof het een tuin is, zoals op veel plekken in Nederland. Nee, hier mag de natuur haar gang gaan. De wind bepaalt wanneer dode bomen omvallen en voedsel worden voor de dieren die op de bodem leven.

Immense rotsblokken en velden vol krekels

Wanneer ik na twee uur in het wild wandelen weer in de bewoonde wereld kom, voegt mijn vriendin zich bij me. We lopen langs een open veld met hoog gras, dat enkel kort gemaaid is rondom een houten boerenschuur. Tussen het gras ontdekken we paarse, witte en gele bloemen. ‘Hier kan je lekkere pesto van maken,’ wijst mijn vriendin naar zevenblad. In het bos groeien de snacks ook gewoon langs het pad. Bosbessen die zo rijp zijn dat het roodpaarse sap over onze vingers loopt.

Tussen de bomen en bosbessen doemt plots een berg rotsen op. Het is alsof een reuzenkind hier met blokken gespeeld heeft, en de toren heeft laten instorten. De schouderhoge rotsblokken zijn bedekt met een tapijt van mos en opportunistische berken doen hun best houvast op het gladde oppervlak te vinden.

Na een pauze in een van de vele houten schuilhutten langs de route, verlaten we het bos. De zon schijnt warm op onze blote armen. Krekels zingen tussen de geelgroene bloemen van het hoge gras. Een grote roofvogel zweeft boven de bosrand en aan de horizon liggen blauwe heuvels.

Culinaire verwennerij

Meer boswandelen brengt ons naar een uitkijkpunt boven Neuenbürg. Het dorp ligt in een groen dal aan de Enz-rivier. Een geel kasteel met oranje dak torent aan de andere kant van het dal op een heuvel. Na een ijsco-stop in de schaduw van een grote loofboom op een terras in het centrum, wandelen we nog een laatste keer omhoog. Naast het nieuwe kasteel, langs de ruïne van het oude kasteel en dan afdalen naar het treinstation. Een gele trein zet ons tien minuten later af in Höfen an der Enz, waar we de laatste meters naar Hotel Ochsen lopen.

Ook in dit viersterrenhotel worden we in de watten gelegd. De inrichting is traditioneel, maar comfortabel. De medewerkers lopen in ingetogen klederdracht en zijn de belichaming van klantvriendelijkheid. ‘Een taxi bellen voor morgen? Iemand brengt je wel even’. Het beste moest nog komen, zo ontdekten we om half zeven, toen de eerste van vier gangen geserveerd werd. Een salade met cantharellen en een cantharellentaartje, zo lekker dat we stilvallen om ons helemaal op de smaak te kunnen focussen. Daarna een witte tomatensoep met kleurrijke gedroogde kruiden en bloemen waar ik nog vrolijker van word. Na die culinaire verwennerij en een bezoek aan de spa ga ik opnieuw helemaal zen naar bed.

Live meditatiemuziek

Na een gastronomisch ontbijtbuffet met zulke lekkere dingen dat ik twee keer opschepte, loop ik met volle maag de heuvel achter het hotel op. Binnen vijf minuten sta ik omgeven door bomen en voelt de bewoonde wereld ver weg. Pas in het gehucht Eyachmühle zien we andere wandelaars. Zij volgen net als wij de smalle Eyach-rivier stroomopwaarts. Kilometerslang horen we hoe het snelstromende water tegen rotsen in het water en langs de oever klotst. Ik wil het opnemen om in periodes met veel stress als meditatiemuziek af te kunnen spelen.

Aan weerszijden van de rivier liggen kruidenrijke weiden met naaldbomen als omheining. Zwijnen wroetten dagen geleden met hun neuzen in de grond op zoek naar smakelijke wortels. In een ander veld liggen koeien herkauwend verstopt in het hoge gras. De afwisseling in het landschap maakt dat zelfs 22 kilometer lopen hier niet saai wordt.

Over de vlonders van de Wildseemoor

Veel te snel klinken onze voetstappen op het kilometerslange vlonderpad over de Wildseemoor. Drie dagen en 55 kilometer geleden leek dit hoogtepunt in de routebeschrijving nog zo ver weg. Nu wandel ik over de planken tussen de bosbessenstruiken en wil ik nog wel een week zo verder. Overdag een ontspannen lichaam, hart en ziel door ritmisch wandelen in gevarieerde natuur. ‘s Avonds een ontspannen geheel door heerlijk eten, wellness en een comfortabele slaapkamer. Een ding weet ik heel zeker als ik eindpunt Kaltenbronn binnenloop: zo’n reis maak ik volgend jaar weer.

Ook vakantie voor lichaam, hart en ziel?

Deze wandelervaring wordt aangeboden als compleet arrangement. De organisatie plant je wandeldagen, boekt je hotels en diners en stuurt je digitale routekaarten. Je kan er bagagevervoer bij boeken. Je boekt deze reis al vanaf 159,00 euro per persoon, inclusief twee overnachtingen en ontbijt. Reis je met het openbaar vervoer naar het startpunt? Dan krijg je 10% korting op je boeking. Je reist in zes uur met de trein van Nijmegen naar mogelijke startpunten langs de route. Meer inspiratie voor je vakantie voor lichaam, hart en ziel in het Noordelijke Zwarte Woud vind je op mein-schwarzwald.de.

Dit artikel is geschreven in samenwerking met Baden-Würtemmberg Tourismus. Wil jij meer reisinspiratie voor jouw verblijf in Zwarte Woud? Ga dan naar de website voor meer informatie >