28 september t/m 12 oktober

Nadat mijn blog EINDELIJK online stond, hebben we de laptops bij onze mama Lizelle afgegeven. Tas inpakken, douchen en WEG. De Grabouwers stonden rond half 7 voor de deur en na een dik uur rijden via een crazy zandpad, kwamen we in Swellendam. Ons verblijf was een SUPER cute huisje ‘Bo-kapie’. Het is in 1833 gebouwd en het is blijkbaar een van de oudste huizen in Swellendam. Lizette, de eigenaresse, vertelde dat het laatste huis was uit de tijd van de slavernij in Swellendam.

Vrijdag 28-09-2018. Nadat Robin, Kris en Margot boodschappen hebben gedaan (super goeie combinatie trouwens… NIET dus, duurde een eeeeeuwigheid. Maargoed wel lekker in het zonnetje ‘tannend’ kunnen wachten), zijn we naar Marloth Nature Reserve gegaan. Hier hebben we een hike gedaan naar een waterval ‘Duiwelsbos’-trail. Zonnebril op, wandelschoenen aan en gaan! Het was zwaar en soms ook AHH eng, want er liepen best wel grote apen op nog geen 10 meter afstand van ons (!) Ik hoor mijn hart nog steeds bonken.

Tegen het einde van de middag zijn we nog doorgereden naar Cape Agulhas, het meest zuidelijke punt van Afrika. Maar niet voordat Robin een foto heeft gemaakt met het bord ‘Bredasdorp’.

In Cape Agulhas kun je in een vuurtoren om te genieten van het uitzicht EN om de scheiding te zien tussen de Indische en Atlantische oceaan. Eenmaal hierbij uitgekomen is de vuurtoren, ofcourse, al dicht. Maar dit kon de pret niet drukken. Ik vraag me sowieso af of je überhaupt de scheiding kunt zien. Blijkbaar is de Indische oceaan, die oostelijker ligt, warmer dan de Atlantische oceaan.
In het donker weer terug naar Swellendam. Thuis pizza’s en salade gegeten en de dag afgesloten met ons favo spel ROODKAPJE!

Opstaan, koffers inpakken en hupsakee de bus in. In ieder geval, dat was het plan. Maar niet iedereen kan ’s ochtends zo snel functioneren. Even aanpassen Sjaakie!!
We rijden naar Wildernis. Wat een super mooie omgeving WAUW , een beetje hippie-achtig. Hou ik van. Hier zijn we naar de Kaaimans Grotto gelopen. HAHAHA wat een grap. Deze grot, wat ooit een slaapplek is geweest, wordt nu bewoond door homeless people. Maar voor 20 Rand pp (iets meer dan 1 euro), mochten we toch een kijkje nemen. Nahh, in wat voor horrorfilm zijn we nu weer beland. De hele grot stond vol met o.a. poppen, maskers en heeeel veel schelpen. Al-le-maal gekke fratsen. Er waren allemaal kleine ruimtes gecreëerd, heel creepy.

Hierna wilden we doorlopen naar Victoria’s Bay, via een oud treinspoor, maar om hier te komen moesten we over een brug. Een

aantal van de groep, waaronder ik, negeren als echte toeristen het ‘verboden te lopen’ bord. Ik zou het eigenlijk niemand mogen aanraden (want het was echt gekkenwerk), maar eerlijk, WAT een ervaring. Als iemand hier naar onder was gevallen, was dit niet bepaald goed afgelopen. We zagen de krantenkoppen al voor ons. ‘5 Nederlandse studenten negeren bord, 2 vallen te pletter’.

En overal stonden borden 'Be aware, high mugging area'. Nouja.. wat denken wij als we zo'n bord zien? DEET opspuiten voor het leven!! Neeeeee, gelukkig hadden we Emmy mee die vertelde dat 'mugging' beroven betekent... Dus de meeste brachten de telefoon terug naar de bus en zonder waardevolle spullen gingen we op pad.

Even tussendoor, ik was echt aan het twijfelen of ik dit in mijn blog moest zetten. (aangezien mijn oma’s dit ook lezen) Maarja deze bijzondere ervaring wilde ik toch met jullie delen. Sorry oma en oma, ik zal goed op mezelf passen!!

We lopen nog een stuk langs het treinspoor en na een tijdje pakken we dezelfde route weer terug. Yup, WEER over de brug. Alles is goed gekomen, oftewel ‘Alles sal reg kom’.

We slapen in Knysna, in het hostel ‘Island vibes’. Dit keer wat minder luxe en met 6 bedden en één matras in een ruimte van, pak ‘m beet, 16 m2. Peggy, de liefste taxichauffeur van Knysna (en omgeving), bracht ons van het hostel naar een restaurant en haalde ons weer op. Want ook in Knysna (net zoals vele anderen dorpen en steden in Zuid-Afrika) raden ze het af om in het donker (en soms zelfs overdag) naar huis te lopen. Ook al is het maar 1 à 2 km.

Ohja vandaag was er in Helden bij café de Pool een ‘Stef- Stunt- Piloot toernooi’. Hier had ik toch wel graag bij willen zijn, aangezien Anne en ik twee jaar geleden echt een TOP duo waren.. Volgend jaar weer een poging.

Zondag: CANYONING in Plettenberg. Sorry, hier had ik nog nooit van gehoord. Maar dit is nu al een van mijn favoriete activiteiten. Bij canyoning loop je door een rivier, tussen de bergen en om deze rivier/ beekje te volgen moesten we allemaal gekke dingen doen. Wandelen, klimmen, van een x aantal meter hoogte in het water springen, zwemmen EN abseilen. NICEEEEE!!! Tebzzzzz, oftewel Black one en Stef, oftewel Maui, waren onze begeleiders. Oftewel grote charmeurs… Maar in elk geval zorgden ze er wel continu voor dat we weer met beide benen op de grond (of in het water) kwamen.

De rest van de dag hebben we op het strand en in de zee doorgebracht. Heerlijk, het was vandaag namelijk SUPER warm. Maximaal zo’n 35 graden. Toch koelde het rond 5 uur flink af en waren we weer blij om in de bus richting ons hostel in Knysna te rijden. Weer in Knysna hebben we bij ‘Mario’s’ gegeten, waar ze de lekkerste pasta’s ooit hebben!!

Vroeg opstaan om, bijna, als eerste aan te komen in Knysna Elephant Park. Knysna Elephant Park was het eerste park in Zuid-Afrika die olifanten verzorgden die geen ouders meer hadden. De afgelopen 20 jaar hebben ze meer dan 40 olifanten verzorgd en opgevoed. Dit zijn o.a. olifanten die gered zijn, ex-circus olifanten, olifanten die een ander onderdak moesten krijgen, en weesolifanten. Sommige olifanten uit Knysna Elephant Park kunnen ooit weer in een wildpark leven, maar de meeste niet. Ze zijn te tam om te overleven tussen echte wilde olifanten.
We mogen de olifanten voeren en samen met ze lopen. Wat een beesten, niet normaal. En die huid.. voelt abnormaal droog, alsof ze liters aan bodylotion nodig hebben. Verder stonden er hier in het park ook nog een aantal zebra’s. Hoe prachtig zijn deze beesten eigenlijk?! Met mijn super deluxe camera, heb ik als een echte dierenfotograaf honderdduizend foto’s gemaakt.

In de middag hadden we een wandeling bij Nature Reserve Robberg gepland. Robberg wordt gezien als nationaal monument en als World Heritage Site. Blijkbaar zijn sommige stenen minstens 120 miljoen jaar oud. Wij hebben de ‘White Sand’ trail gedaan. En dit hebben we geweten. Sand everywhere. Margot en Robin zijn nog van een zandheuvel afgerold. Waarom? Nou, gewoon omdat het kan.

En hier zaten ook blue bottles op het strand. Een blue bottle is een soort kwal. Het heeft een lange sliert aan het blauwe ‘blaasje’ zitten. Deze sliert kan pijn / irritatie geven. Best mooie beestjes!

In de avond meeten we met Danjel en een vriendin van haar bij een restaurant. Na het eten gaan we naar ons verblijf in Plettenberg ‘Bella Manga’, waar we 3 nachten blijven. We hadden geen betere accommodatie uit kunnen kiezen om 3 nachten te blijven slapen. SUPER chill.

Dinsdag. Chilldag. We hebben een goede chilldag uitgekozen, want het regent! Kris, Rob en ik gaan boodschappen doen voor vanavond en morgen. We halen vlees voor woensdag-braai-dag bij de plaatselijke Butcher ‘My Butchery’ en we kopen eten voor deze avond.

Van het avondeten tot in de late uurtjes hebben we heerlijk gespeld met een vuurtje in de open haard. Love it!

Na een, nogal gehaast, ontbijt, gaan we naar de buren van Bella Manga. Namelijk de leeuwen, olifanten, giraffen enz. JAA we gaan naar Plettenberg Nature Reserve op aanraden van de eigenaar van Bella Manga. (en we kregen korting.. en als Nederlanders ‘korting’ horen….) Met een jeep reed Patrick ons door het park. Hier en daar vertelde hij nog wat inhoudelijks over de dieren. Maar echt goed opgelet op zijn verhaal had ik niet. Ik was meer bezig met wat ik allemaal zag. WAUW. Zo veel indrukken in 2,5 uur. De hele big five liep hier rond. Helaas hebben we geen buffalo’s gezien.

Bij Natures Valley Beach hebben we een korte hike gedaan. Blijkbaar was dit een gedeelte van het Nationaal Park Tsitsikamma. Door de bossen, langs de zee, over rotsen. Ik heb schelpen gezocht voor ons Rob. We hebben dolfijnen in de zee gezien. Baie Pragtig!!

In de avond hebben we genoten van de kunsten van Braaimaster Freek Gesthuizen. Na HEEL veel vlees, zijn we met een vol buikje naar bed gegaan. Tijdens vakantie gaan we alléén vroeg naar bed met een reden. En een goede reden hadden we. 5 uur opstaan, want Addo staat op de planning.

De hele donderdag hebben we gespendeerd in Addo Elephant National Park, op dierendag! Het is een van de grootste Nationale Parken in Zuid-Afrika. Met ons eigen busje mocht we door het park crossen (crossen… maximaal 40 km/h). Ik kon wel uren naar die beesten kijken. Hier hadden ze werkelijk alles (behalve giraffen). Ennnn ja hoor, onze big five is compleet. Op het nippertje, namelijk een half uur voor sluitingstijd, hebben we de buffalo gespot!! En blij dat we waren.

Deze nacht slapen we in de buurt van Addo in een Guesthouse. Een man en een veels te dikke teckel wachtten ons op. Water kwam uit een tank en was dus schaars. Bij ‘a taste of Africa’ hebben we salades en schnitzels gegeten..

OHJA. Ik ben erachter gekomen dat ik gevoelig ben voor DEET. DEET is het spul tegen muggen, niet heel handig dus als je in Afrika bent. Maar als ik het wat uitsmeer is de jeuk wat minder….

Op vrijdag zijn we gaan surfen in Jeffrey’s Bay! Super cool! Ik kon er he-le-maal niks van en toch vond ik de tijd te kort. Ik had nog wel uren door kunnen gaan. Robin heeft smakelijk om me kunnen lachen. Als een echte flamingo stond ik op het bord. Judo, onze begeleider, zei constant dat ik mijn handen op het bord moest houden en niet moest gaan ‘party’en’. Wat ik namelijk deed, is met mijn knieën op het bord en mijn handen in de lucht… Iedereen heeft z’n kwaliteiten zullen we maar zeggen. Een ding was wel zeker, de komende tijd hoef ik geen zout meer bij mijn eten….. Blergh.

In ons hostel ‘Umbuntu’ (waar voor mijn gevoel alleen maar mensen werken die wiet roken en optimaal kunnen chillen de hele dag), hebben we ons opgefrist. In de avond stappen in Jeffrey’s Bay!!

De dag erna, zaterdag, slapen we uit. Maar echt uitslapen kan ik niet meer. Zo zonde van de dag! Samen met Freek hebben ik optimaal in de zon gelegen. En in de avond zijn we naar Port Elizabeth gereden om bij ‘The Barn’ naar Jack Parow’ te gaan. Jack Parow is een Afrikaanse artiest/rapper. Na een aantal dj’s die alleen maar house muziek draaien, is het zo ver. De bandleden van Jack Parow, die zo stoned als een garnaal zijn, betreden het podium. Het hele publiek schreeuwt , klapt, gilt … met andere woorden wordt he-le-maal wild. De muziek start en nou… daar komt me toch een man op het podium. Een mix tussen de Gebroeders Ko en New Kids, zo ziet Jack Parow eruit. Ik kwam niet meer bij. Zo mooi om dit mee te maken. Ge-no-ten!
Maar even he.. Zet zo’n Jack Parow als artiest neer op een podium op de Zwarte Cross en gegarandeerd groot feest!!

Ohja en hier drinken we het drankje Savanna, ook dat kan in Nederland een hit worden!! Het is een cider met verschillende smaken. Je hebt o.a. Loco (tequila flavour) en de Dry Savanna (meer mijn ding).

Zondag is de dag om naar huis te rijden. Van Jeffrey’s Bay naar Bella Manga (waar Freek zijn oplader was vergeten), naar Grabouw en voor Rob, Ben en ik als eindbestemming Genadendal. Een reis, waarvan we zo’n 8 uur in de bus hebben moeten zitten.

Maandag weer naar de projecten. We komen met z’n 4en aan bij Mind over Matter EN … geen cliënten. Ohja… dat waren ze vergeten te zeggen. Gelukkig hoeven we niet stil te zitten, dus we gaan verder met onze verslagen voor de minor. We bereiden een interview met Celestine van MoM voor en bespreken hoe de komende tijd op de projecten eruit komt te zien. We zitten nog maar een kleine 2 maanden hier in Genadendal.. De tijd gaat ZO snel, niet te geloven.
Dinsdag op de LRS is Heidi er niet. Bente en ik hebben de kids dus alleen. Awesome! Buiten hebben we verschillende

samenwerkingsopdrachten gedaan. We merken hier in Afrika dat de kinderen erg moeilijk kunnen samenwerken. Vandaar de keuze om hier mee aan de slag te gaan. Tot onze verbazing lukken de spellen super goed. De kinderen overleggen, helpen en luisteren (redelijk) naar elkaar.

De komende tijd bij de LRS geven Bente en ik de klassen van Heidi op de dinsdag ‘les’. Het zijn telkens 3 tot 5 leerlingen, die een uur uit de eigen klas worden gehaald. Ik zet ‘les’ tussen haakjes, omdat we dinsdag geen schoolvaardigheden aanbieden. We gaan aan de slag met de kinderen om hun eigen krachten en talenten te ontdekken. We proberen ze speelsgewijs inzicht te laten krijgen in eigen emoties, gevoelens en talenten. Deze kinderen zouden in Nederland bij speciaal onderwijs zitten. Sommigen hebben enorme gedragsproblematiek, anderen zijn dyslectisch, autistisch, hebben ADHD en noem maar op. Bij de meeste kinderen gaat dit, helaas, gepaard met een slecht systeem en traumatische ervaringen.

Woensdag helpen we Robin met de bronklas. De kinderen in deze klas zien Bente en ik ook terug in de klas van Heidi op de dinsdag. Lana, de docent van deze klas heeft ons gevraagd om vaker

leerlingen individueel te nemen om schoolvaardigheden aan te bieden, om een vertrouwelijk gesprek te voeren etc. Verder zou ze ook graag ‘healthcare’ workshops willen zien voor haar klas. Hoe was je jezelf? Hoe was je je kleren? En ga zo maar door. Veel kinderen krijgen dit thuis niet fatsoenlijk geleerd. Veel ouders kijken te weinig of niet om naar hun eigen kinderen.

Ohh en Lizelle is echt een topper. Mijn kamer was de enige kamer zonder tralies voor het raam. Dit heeft ze even gefixt, super chill! Nu denken jullie misschien ‘tralies voor het raam’? Jup tralies voor het raam. De bevolking weet dat er ‘rijke’ Nederlandse studenten in Pinkhouse wonen. Met andere woorden, hier zijn mobiele telefoons, laptops en nog meer gekke fratsen (zoals Rob dit zou zeggen).

Verder hebben Rob en ik het hardlopen weer opgepakt. Dit moet ook wel, want aankomende zaterdag hebben we een 10 km run in de buurt van Grabouw met Kris, Freek, Died en Rob. Het is een run met heuvels…. It’s gonna be a challenge!!!
Nahh, nu dat ik hier mijn blog schrijf komt er even een koe de tuin in gelopen. Helaas te laat met foto’s schieten, maar op de foto’s zie je wel de route die hij afgelegd heeft. Hoe cool! Nah, byeeeeee