10 september t/m 27 september

De projecten. Inmiddels is de indeling van dagen redelijk steady. Maandag en donderdag Mind over Matter, dinsdag en woensdag L.R. Schmidt Primary School. Onze begeleiders staan werkelijk open voor bijna alles. Alles wat we aandragen, vragen en doen vinden ze prima. Dit is heel erg fijn, maar aan de andere kant kan het ook lastig zijn. Zijn ze ECHT enthousiast over onze ideeën of willen ze ons niet teleurstellen? De mensen die we hier in Afrika hebben ontmoet, zeggen niet tot nauwelijks ‘nee’. Als je ze iets vraagt, doen ze het. Ook als ze dit eigenlijk niet leuk vinden. Daarom vinden wij het belangrijk om door te vragen. We willen natuurlijk niet iets doen wat de mensen hier niet prettig vinden of niet nodig hebben. Doorvragen, doorvragen en nog eens doorvragen.

Bij Mind over Matter zijn we begonnen met het geven van workshops. De vorige studenten hebben een overzicht gemaakt over de behoeften van de cliënten en waar ze nog in kunnen groeien. Thema’s als ‘nie so vinnig kwaad raak’, ‘vir jouself te verdedig & vir jouself opkom’ en ‘werk aan selfvertroue, positief beeld van eie’. Maar ook vaardigheden zoals veters strikken, het aanleren van pictogrammen en lezen proberen we meer aandacht te geven. Tussendoor bezoeken we de bibliotheek om hier te lezen en te tekenen, we hebben huisbezoeken en we wandelen met de cliënten voor meer lichaamsbeweging.
Verder, NIET te vergeten, hebben we elke maandag: SPORTDAG. Lachen dat dit is, ge- wel- dig! Heerlijk om het enthousiasme te zien bij de cliënten. Iedereen kan meedoen, hoe disabled je ook bent.

Bij de L.R. Schmidt hebben Bente en ik een goed gesprek met Heidi gehad. We hadden erg het gevoel dat we stage aan het lopen zijn en meer als ‘helpende hand’ functioneerde i.p.v. dat we verbetering n.a.v. onderzoek brachten. Het is nogal lastig om niet zelf al met ideeën te komen. Het idee van de minor is dat je de organisatie waar je bent laat nadenken over verbeteringspunten waar wij als studenten aan kunnen werken. Voor deze meid is dat lastig. Ik ben nogal enthousiast en wil snel dingen aanpakken. Neee, Jacq.. Eerst vragen, kijken waar de organisatie de verbetering wil hebben (ook al denk je dat een ander aspect meer aandacht zou moeten verdienen). Wij zijn namelijk over een aantal maanden weg en dan moet de organisatie het weer alleen doen.
Wat hieruit is gekomen is dat Bente en ik lessen aanbieden met ‘stiekem’ meer diepgang. We hebben dinsdag 18 september een les aangeboden waarbij de learners een dier mochten tekenen. Een dier

wat ze zelf graag zouden willen zijn, wat ze mooi vinden of een fantasiedier. Alles was goed. We vinden het belangrijk dat de kinderen zich vrij voelen om te maken wat zij willen. Op deze manier laten we ze nadenken over wat ze zelf zouden willen en vragen we naar de eigen mening. We proberen d.m.v. soortgelijke opdrachten de kinderen beter te leren kennen. We gaan namelijk ook individueel met ze aan de slag. Aangezien de achtergrond van sommige kinderen, is het mogelijk dat het creëren van een vertrouwensband nogal wat tijd vergt.

Deze meid maakt hier trouwens alles kapot. Een armband, autosleutel, horloge, laptop.. Nah die laptop gelukkig niet. Ik dacht, super slim, dat mijn laptop niet meer oplaadde. Maar…. de stroom was uitgevallen… Hier kwam ik natuurlijk pas achter nadat ik pap helemaal overstuur berichtjes had gestuurd, we zowat alle stopcontacten hadden uitgeprobeerd en nadat de laptop half uit elkaar lag. Nogmaals sorry pap!
Nou het verhaal van de armband. Yup DE armband die ik voor vertrek van mijn vriendinnen had gekregen. Deze ging al in een van de eerste weken kapot nadat ik ergens achter was blijven hangen. Zo schijterig als ik ben, heb dit nooit tegen ze gezegd. Maakt ook niks uit.. WANT ik heb het weer gefixt.
Ook mijn ring die om mijn duim zat is stuk. Oeps… Sorry mam, gaat gefixt worden!
Next. Het horloge. Deze is zelfs de eerste week stuk gegaan, tijdens de introductieweek bij trails end (tijdens het fanatiek in elkaar zetten van een fiets). Nee deze krijg ik niet zelf gemaakt.
Last but not least. De carkeys. Nou, op een dag in het zonnige (toen nog niet heel zonnige) Afrika, stond er een auto op de stoep. Er was een meid die de auto in de garage wilde zetten. Ze maakte de deur met de carkeys open. Dit lukt! Maar daarna gebeurt er iets verschrikkelijks. De meid wilde de auto starten MAAR ze komt erachter dat de sleutel een deel mist. De sleutel is gebroken! Yup, real story en geen sprookje. Maar gelukkig wel een happy end. Anton, onze car rental man, (die niet uit Tirol komt, maar gewoon uit Kaapstad) heeft onze auto weer mooi gefixt, als een echte prins in een witte auto. Donderdag 13 september zijn we hiervoor naar Kaapstad gegaan. Waarom? Nou, technische redenen die ik zelf amper snap en jullie bij deze graag wil besparen … Kom ik toch goed onderuit!
Met onze, voor ons gevoel, gloednieuwe auto, rijden we weer terug naar ons oude vertrouwde Genadendal. Onderweg kan het lied ‘Drank & Drugs’ van Lil Kleine en Ronnie Flex niet ontbreken. Dit lied is de laatste weken omgetoverd tot ons levenslied. Wat een wonder dat ik dit nog niet in mijn verhalen heb verteld. Helaas, het is waar.. het lied ‘Drank & Drugs’ van Lil Kleine en Ronnie Flex is verkozen tot HET lied van het Pinkhouse. We kunnen (bijna) allemaal (bijna) de hele tekst uit ons hoofd. Maar voor degene die denken ‘Ohneee, daar komt nooit meer iets van terecht… !!..’. Niet getreurd. We zijn er pas een kleine 2 maanden. Alles kan nog veranderen.

Het rennen gaat top! Zo leuk om hier door het dorp te rennen. Mensen beginnen je te herkennen en de meeste zwaaien of juichen je toe. De laatste keer Home Based Care, toen we met Philippa meeliepen, vroegen mensen ook of we ‘de meiden’ van het hardlopen waren. Hoe leuk?!!

Maar niet alleen mensen wennen aan ons hardlopen… Ook de honden! Jaaa de honden. Die komen namelijk VEEL minder aanvallend naar ons toe als we voorbij sjezen.
14 september hebben Rob en ik 10 km gerend, we zijn de kant van Viliersdorp opgegaan. Voorbij Voorstekraal en omgedraaid bij het dorpje Beraeville. Dit zegt jullie natuurlijk heeeel veel.
Anyways, wat echt super tof is, is hardlopen voorbij de crèche. Die mini kinders daar, juichen ons toe alsof hun leven ervan af hangt.

Als echte toeristen gingen we 14 september 2018 naar Hermanus. Na een kopje koffie in een tentje aan het 'Hemel en Aarde pad', zijn we foto's gaan schieten. Als professionele fotografen stonden we klaar om elke walvis die uit de oceaan sprong vast te leggen. ‘Jacq jij houdt rechts in de gaten, dan doe ik links! Deal?’ aldus Diede. Waaaaaauw die beesten. Ongelofelijk. Wat een geluid ze ook kunnen maken en hoe dichtbij de kust ze komen!! Een must-do in Zuid-Afrika. Hebben wij even geluk dat het walvissenseizoen is.
’s Avonds hebben we voor Diede, Belma EN Lizelle een soort van kapsalon gemaakt. Lizelle zei dat ze het lekker vond. Maar of we dit ook geloven….

15 september hebben Rob, Died en ik; de boys uit Grabouw even Genadendal laten zien. Yup rennend. Nou het tempo van deze mannen lag iets hoger dan dat wij meiden gewend waren. Goede generale voor de 10 km in Kaapstad een week later. In de avond zijn we met de hele TWK groep naar de Emil Weder Hoërskool gegaan. Want: hier was feest. De band ‘The Rockets’ speelden en blijkbaar zijn ze nogal beroemd. We kwamen rond 9 uur aan en dat was nogal laat. Iedereen had al een plekkie uitgezocht waar de eigen drank en snacks stonden. Nog geen 5 minuten binnen en de band komt op het podium, ze spelen amper 3 seconden en praktisch alle mensen staan in het midden in de aula te dansen. Wat een heerlijk gevoel gaf me dat!! Diese aand het ons baie gedans en baie Afrikaans gepraat.

Dit het ’n pragtig mooi aand gewees. Ons het baie geniet! EN ons het ’n Meet & Greet gereël met die band! Whoew.

De dag erna.. Pff, ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld. En vandaag verlangde ik echt weer naar huis. Sjaak en niks eten, dat komt HEEL weinig voor. Gelukkig voelde ik me de dag erna weer goed genoeg om in ieder geval naar Mind over Matter te gaan.

18 september. DE dag dat ik eindelijk mijn paraplu heb kunnen gebruiken. De meiden in het huis hebben me al de HELE tijd belachelijk gemaakt dat ik een paraplu heb meegenomen en bijvoorbeeld geen extra broek of trui. De meiden hebben hier, vooral in vergelijking met mij, heel veel kleren mee. Dit heb ik niet en toch zat mijn koffer bommetje vol. HOE DAN? Nou, volgens mijn huisgenoten dus door de paraplu. He, thanks guys.

Vrijdag 21 september zijn Rob en ik met de boys uit Grabouw ‘even’ naar Kaapstad gereden om hier ons startnummer op te halen. Aangezien dit een lang weekend is (a.s. maandag Heritage Day) denkt heel Zuid-Afrika: ‘kom, zullen we eens naar Kaapstad gaan’ en denkt heel Kaapstad: ‘Kom zullen we de rest van Afrika eens ontdekken’. WAT EEN FILE…… Maar we weer een goede les voor Sjaakie in de auto. Berg op in de file. ..

De dag erna zijn we naar een rugbywedstrijd geweest. En nee niet zomaar een rugbywedstrijd. Maar DE derby van Grabouw. Heerlijk in de zon met onze korte broeken. Wat een fanatiekelingen! In de avond richting Kaapstad, (redelijk) vroeg naar bed WANT zondag de 10 km run!!

Zondag 23 september. Cape Town Marathon de 10 km. WAUW wat een ervaring. (ik heb me erna meteen ingeschreven voor de Venloop op aanraden van mijn lieve peettante Louise). 06:15 waren we al present, terwijl de 10km pas om 07:30 begon. Lekker Nederlands. Maar hierdoor hebben we wel de start van de ECHTE marathon mee kunnen maken. Even in de sfeer komen. Het rennen was amazing. Een route die begon bij Green Point, voorbij Waterfront een stuk langs de Atlantic Ocean en weer terug naar Green Point. Na de run wilde we, als echte Nederlanders, natuurlijk een biertje. Nahh.. De hele stad afgezocht naar bier, maar ja blijkbaar verkopen ze dat niet 's morgens op een zondag. Is dat even balen.

Omdat Rob en ik deze dag nog niet genoeg bewogen hebben, hebben we samen met Danjel, Ben en Died nog ‘even’ de Tafelberg beklommen. Route: Skeleton Gorge. Wauw wauw wauw!! De skeleton gorge is een lange route met veel verschillende uitzichten. De eerste aantal kilometer was afzien. Sooooow wat een klim. Maar het was het meer dan waard. Via o.a. trappen, steile paden, beken en rotsen zijn we boven gekomen.

Zo boven op de tafelberg, terwijl we aan het wachten zijn op de cable car hebben we EINDELIJK ons verdiende biertje gehad.

Maandag. Nog steeds weekend! Het is namelijk Heritage Day (Erfenisdag). Dit is een dag waarop de afkomst van elke bevolkingsgroep wordt herdacht. Wat gaan wij doen? Schieten in Muizenberg! Weer zo’n dag die in de boeken kan. Na (niet erg heel veel) slaap zijn we naar Muizenberg gereden. Hier hebben we … geschoten. MET een glock 17, CZ, S&W .223 en een tactical shotgun. Geen idee wat deze dingen allemaal kunnen, geen idee welke gun welke naam had MAAR het was echt vet! EN deze meid heeft gewoon meerdere malen bullseye geschoten. Lekker hoor.

Trouwens Pien.. Pien is een van mijn beste vriendinnen. Pien kwam de avond voordat ik vertrok nog even langs. Terwijl ik druk aan het inpakken was (yup bloed, zweet en tranen), stonden pap en Pien mij aan te kijken. Waarschijnlijk met de gedachten ‘wat doe je toch moeilijk’. Maar Pien kwam met het geniale idee om mijn stevige roze hardloopschoenen thuis te laten. En dat ik deze schoenen gemist heb de eerste weken.. man man man.. Gelukkig is de laatste tijd de koers nogal voordelig (namelijk bijna 18!). Dus ik heb goede wandelschoenen gekocht voor, omgerekend, 25 euro. Baie lekker!

Nou, Bente. Deze meid heeft me toch uitspraken. Hilarisch (dit is ook haar woord). Alles is hilarisch. Ben en ik zitten op dezelfde plekken met onze projecten. Vaak zeggen we in de morgen tegen elkaar: ‘Nou, we zijn alweer bijna klaar’. En dit is ook zo. Dagen langer dan 14:00 hebben we nog weinig gehad. Dit betekent by the way niet dat we na deze tijd niet meer aan schoolopdrachten werken.
Bente vindt alles hier in Afrika ‘gratis’. Bij een restaurant is het bijna een standaard uitspraak: ‘ohww ik pak gewoon deze cocktail. JA kijk, die is toch bijna gratis’. Ook is deze meid ALTIJD alles kwijt. Hoe ze dit doet? Geen idee!

Uitspraken van Ben:
‘OOOOHWWW….’
‘Heeft iemand mijn……. gezien?’
‘Waar is het vogeltje?’
‘This is not my cup of tea’
‘Dit is toch gratis’
‘Puinbak’
‘Ben je nu alweer aan het gamen’ (als standaard eerste zin tegen Joey tijdens het skypen)

Robin. Rob, oftewel Robberderobs is echt een lieverd. Rob, Ben en ik doen ons onderzoek van de minor bij Mind over Matter. Rob is mijn hardloopbuddy. Zonder haar was ik zeker niet gemiddeld drie keer per week gaan rennen. Heeerlak. Robs is, echt, niet normaal creatief. Ze houdt een boek bij met verhalen over haar ervaringen. Maar dit boek is next level. Alles wordt met illustraties verduidelijkt. “Leuk voor als ik later een omaatje ben” zegt ze dan.

Uitspraken van Robberderobs:
‘Wat zijn dit nu weer voor rare fratsen’
‘Ja, ik ben gewoon lomp’
‘Mevrouw mevrouw, wat soek u?? Wor ik gezochhh?? Nee tochh?’
‘Nice handshoes’

Wat wij tegen Robin zeggen: ‘COME TO THE POINT’.

Daniëlle, oftewel Damn Danjel is onze lopende wikipedia van Zuid- Afrika. Maar niet alles van wikipedia is trouwens waar, dit geldt ook bij deze meid. Altijd zelf je koppie blijven gebruiken. Maar het is zo fijn om al een ervaringsdeskundige in huis te hebben. Helaas is ze wel een beetje een brokkenpiloot. Ze gaat van rugpijn, naar een omgeslagen enkel, naar buikkrampen en weer terug naar rugpijn of zelfs alles door elkaar. Gelukkig is daar Robberderobs die haar dan massages geeft. Verder citeert Danjel ALLES van internetgekkies.

Uitspraken van Damn Danjel:
‘Denk maar dat ik dat ga doen’
‘Wat een gekut’
‘Maar dat was nie’
‘Alles is weg’

Dinsdag 25 t/m donderdag 27 september hebben Died, Bel, Rob, Ben en ik een anti-bullying week georganiseerd op de L.R. Schmidt. De week stond in het teken van het geven van workshops over pesten en het gevolg hiervan. Alle klassen hebben ons gezien. Bij de ene klas kwam het verhaal beter over dan bij de andere klas. Maar een ding komt duidelijk naar voren: pesten is hier een groot probleem. Ik ben super ijverig om hier meer mee te doen. Dus, hopelijk: to be continued.

Vandaag hebben we nog een ochtend workshops aangeboden op de L.R. Schmidt school met het bullying program. En NU hebben we vakantie! Soort van voorjaarsvakantie is het. Onze freunden uit Grabouw komen laat in de middag/ begin avond richting Genadendal met ons eigen gehuurde busje. We rijden met z’n 7 naar Swellendam. Hier begint onze trip. We gaan gedeelten van de Garden Route doen. We rijden door naar Knysna (spreek uit als ‘nice-na’), Plettenberg, Addo, Jeffreys Bay en weer terug naar huis.

Soww dit was de blog weer voor deze keer. Sorry voor het lange verhaal. Ik heb moeite met beknopt mijn verhaal vertellen. Vraag maar aan mama..
Zo, die lewe van Jacqueline gaan baie goed. Ek mis julle n bietjie maar ek geniet BAIE van die tyd hier. Geniet die dag en sien julle!!
Om nog even af te sluiten zien jullie de gesprekken tussen Rob en mij op facebook. Gratis lesje Afrikaans.