15 augustus t/m 26 augustus

Woensdag 15 augustus ben ik samen met Bente naar L.R. Schmidt gegaan, weer naar de klas van Heidi. Net zoals maandag, begon de dag in de kerk om te oefenen voor het Kinderfeest van a.s. zondag. Donderdag 16 augustus was mijn eerste dag bij Home Based Care en alweer samen met Bente. Onafscheidelijk zijn we. Ik mocht samen met Olivia mee het ‘field’ in. Maar eerst bidden. Elke morgen beginnen de medewerkers met bidden en met verhalen uit de Bijbel. Olivia heeft me naar veel verschillende huizen gebracht. Het doel van Home Based Care is niet meer zozeer het verzorgen van mensen, maar meer het checken hoe het gaat en of er een verwijzing nodig is naar de huisarts. Ik ben dus bij mensen thuis geweest. Oude mensen, jonge mensen, veel jonge moeders, van alles! Super interessant om mee te maken. Verder is dit natuurlijk ook vet goed voor mijn Afrikaans. Want die mense hier wil baie weet over my study en over myself. Ik vind het Afrikaans praten helemaal geweldig. Het lijkt op Nederlands, maar mijn Limburgse dialect hoor ik hier ook deels in terug. Vooral in de uitspraak. Je schrijft bijvoorbeeld Ek woon (ik woon), maar je spreekt het uit als ‘Ek woeën'.
Donderdagavond hebben we dansles gehad in de plaatselijke sportschool van Genadendal. Savannah, die ooit in Os heeft gewoond, geeft ons deze les. Ze beschrijft het als een soort fitnessdansen. Ik zie het meer als een soort zumba met Afrikaanse vibes. Daar kunnen we dus nog heel veel van leren.

Het weekend bij ons begint al op vrijdag. LEKKER! Rob en ik willen rennen, maar het regent.. Dus wat doe je dan? Juisttt, je schrijft je in voor een hardloopevenement in Kaapstad. We wilden graag de 22 km proberen, maar “helaas” zat deze al vol. Nu hebben we ons ingeschreven voor de 10 km op 23 september. Dit wordt natuurlijk meteen in de TWK app gedeeld en ja hoor de jongens, Freek en Kris, willen dit ook niet missen.
Hierna hebben we toch maar ons rondje gerend. Want ja, fitgirl wordt je niet zomaar…. Om ons fitgirl leven voort te zetten (en om andere redenen), zijn we ‘s middags met de Genadendallers een berg opgelopen. WAT een uitzicht. Deze dag hebben we afgesloten met een spellenavond. ‘Wie ben ik?’, ‘Kingsen’ en ‘Roodkapje’ (soort van 30 seconds). Hi-la-risch.

Zaterdag 18 augustus zijn de Genadendallers in Kaapstad wezen dansen. En neee niet zomaar dansen. We hebben de Lindy Hop en Charleston geleerd. Of we deze nu nog steeds onder de knie hebben..? Naja, ik zal niet too much in detail treden. Deze avond en nacht zijn we weer met de hele groep in Longstreet beland. Stappen dus.. oftewel: cultuur snuiven. Miriam, Lisa (meiden die drie jaar geleden ook het TWK project hebben gevolgd) en Aniek waren ook mee. Deze avond begon bij Fisherman’s, met andere woorden: LIVE muziek. Ennn daar houden wij wel van.
Nadat we de jassen in ons Hostel Never@Home hadden gedumpt, gingen we met de Uber naar (alweer) club 169.
De volgende morgen.. Ik heb, denk ik, nog nooit in mijn leven ZO VEEL brakke mensen bij elkaar gezien.

Ohja tegenwoordig rijden we ‘gewoon’ in één auto met z’n zessen (sorry mam..). Lizelle had ons de tip gegeven om niet met twee man op de bijrijderstoel te zitten. Maar met vier man achterin is het wel prima te doen. Kijk, aan zo’n tips heb je nog eens wat!

Back home in Genadendal zijn we met onze brakke koppies naar het Kinderfeest in de kerk geweest. Maar niet iedereen hield dit vol.. Belma bleef lekker thuis en Robin is ondertussen maar naar huis gegaan. Achja.. het was een leuke avond. Verder deze dag hebben we ons heerlijk rustig gehouden. Except for Rob, want deze meid krijgt het voor elkaar om voor de tweede keer op rij de lamp in de badkamer kapot te slaan.

Maandag 20 augustus weer back in business. Mind over Matter. Met z’n vieren hebben we een plan van aanpak gemaakt. We willen graag verder gaan op datgene wat de vorige studenten hebben achtergelaten. Op deze manier willen we erachter komen waar we de cliënten en de organisatie het meest bij kunnen helpen.
Aangezien Rob niet zo lekker was, heb ik alleen gerend. Eerlijk is eerlijk, ik moet bekennen dat ik het toch fijner vind om met Rob te rennen i.p.v. alleen.
Bovendien kom je alle soorten dieren van de kinderboerderij tegen tijdens zo’n hardlooprondje. Paarden die hier loslopen, honden die

denken iets te zeggen te hebben, koeien, ezels etc. Ook vliegen hier mooie vogels rond. De normale mussen die wij ook kennen, maar ook mussen met een fel rode of fel gele kleur. Verder vliegen hier ‘hadidassen’ rond en een geluid wat die vogels kunnen maken..

Dinsdag zijn Bente en ik naar L.R. Schmidt geweest. Heidi vroeg ons of we het een en ander op de Facebook- pagina Grace Kidz Genadendal willen zetten. Zelf heeft ze hier namelijk niet veel tijd voor. Bente en ik zullen wel even wat geduld moeten hebben totdat we iets op de pagina kunnen plaatsen. We moeten namelijk medebeheerder zijn om foto’s te kunnen plaatsen. Maar wanneer? Even wachten. Lekker Afrikaans.
’s Middags zijn we als een sneltrein door het museum van Genadendal gegaan. Met andere woorden, hier willen we nog een keer naartoe. Na het museum had Lizelle ‘The Amazing Race’ voor ons op de planning staan. Dit houdt in dat we vragen mochten beantwoorden over Genadendal en Greyton. Op de foto zie je de Moravian Church van Genadendal.
’s Avonds hebben we bij Lizelle gegeten. Ze had pompoensoep gemaakt (met veel room) en haar man, Mark, had rijst met kip en champignons gemaakt (met heel veel room). … #fitgirl

Woensdag bij de L.R. Schmidt hebben we stenen geverfd. Het doel is om stenen te verven, deze ergens buiten neer te leggen zodat iemand anders de steen kan vinden. Wanneer iemand een steen vindt, mag diegenen deze steen houden. Het is dan de bedoeling dat diegene een nieuwe steen maakt en weer ergens buiten neerlegt , etc. etc. Ik ben benieuwd of dit gaat werken.
Na de dagen bij onze projecten vinden we het heerlijk om lekker op de bank te zitten met een kopje thee. We hebben een nieuwe verslaving, Game of Thrones. Gilian heeft in Nederland een aantal films en series op een externe harde schijf gezet. Hij heeft zich helemaal geliefd gemaakt in dit huis.

De dagen dat Bente en ik naar L.R. Schmidt gaan bij Heidi, is Sara daar ook bij. Sara komt uit Alaska. Samen met haar man en kinderen woont ze voor drie jaar in Zuid-Afrika. Het zijn missionarissen. Ze zeggen door God gestuurd te zijn met het doel het geloof te delen.
Tijdens de pauze hadden we het over ‘het geloof’. Bente en ik zijn allebei gedoopt, we hebben de Communie gedaan en het Vormsel, maar echt geloven in God doen wij niet. Dit was nogal een interessant gesprek die we met Heidi en Sara hebben gehad. Ik heb respect voor elk geloof, hoe iedereen zijn eigen geloof interpreteert en hoe mensen hoop putten uit een geloof. Oma Horn heeft ooit verteld dat ze God voelt als de natuur, de wind, de zon en de bloemen die bloeien en groeien.

Donderdag zou onze ‘laatste’ dag zijn bij Home Based Care, maar aangezien de medewerkers de hele dag naar een bespreking (o.i.d.) met andere instanties moesten, zijn Bente en ik naar Mind over Matter gegaan. Hier hebben we gewerkt aan workshops die we kunnen aanbieden en we hebben de mensen mee naar buiten genomen om te wandelen. Volgende week gaan we opnieuw naar Home Based Care voor onze ‘laatste’ dag. We laten ons telefoonnummer achter. Mochten we ze ergens mee kunnen helpen, kunnen ze ons bellen.

In het weekend zijn we naar Kaapstad geweest. Terwijl mijn familie thuis de verjaardag van oma Kessel vierde, kregen wij een lesje Afrikaans van Karin. Hierna hebben we met de groep Afrikaanse studenten ontmoet bij de pub van de universiteit van Kaapstad.

Laat in de middag hebben we de Lion's Head beklommen. HOE VET IS DIT!? Helemaal mijn ding. Het is een klim van +/- 1,5 uur, maar wij hebben er 1 uur over gedaan aangezien we de sunset wilde bewonderen. Na heel wat klauterwerk is dit gelukt. De foto’s zijn mooi, maar eigenlijk zou je dit in real life moeten meemaken. Na 30 minuten op de top, zijn we begonnen met de afdaling. In het donker… Op momenten was dit nogal spannend. Concentratie was zeker nodig. Eenmaal beneden zijn we meteen doorgegaan naar ons hostel. Sommigen waren wat ingekakt en hadden niet meer veel zin om uit te gaan. Maarja.. 'inkakken is...', juist: bijpakken. Toch even wezen kijken bij de Dubliner. (lees: +/- 05:00 uur in ons hostel..)

En nu zit ik lekker snotterend in de keuken met mijn fleecedeken vastgeplakt met duct tape, want het is vandaag namelijk niet normaal koud voor de tijd van het jaar… Op dit moment namelijk maar 7 (!!) graden. Ik kreeg toevallig net een foto van Karin dat het in Kaapstad sneeuwde. HOE DAN??
Vanavond gaan we waarschijnlijk lekker uit eten in Greyton (dorpje verderop), want dat hebben we wel verdiend na deze heftige dagen.

TOT SNEL!!