Oude Koningssteden

Vandaag gaan we de Koningsteden Amarapura
Sagaing en Ava bezoeken. Het zijn nu ruïnesteden en Dit waren samen oorspronkelijk de hoofdstad van het vroegere Birma.

We zijn al vroeg in de ochtend in Amarapura, de stad waar Toto woont en waar se beroemde U-Bein-brug is. Dit is de langste teakhouten voetgangersbrug ter wereld (1,2 km lang). Het is gelukkig nog niet zo heel druk en we wandelen tot op de helft, waar we plaatsnemen op een bankje en genieten van de omgeving en de verhalen van Toto over de oorsprong van de brug en zijn historie.

En dat is het bijna half 11. We vertrekken naar Sagaing. Dit is de plek waar om 11 uur honderden monniken gaan lunchen. We zijn er ruim op tijd en lopen eerst over het terrein waar al deze monniken wonen, in prachtige teakhouten grote huizen. overal hangen de rosé-roden en oranje gewaden van de monniken aan de waslijn en zie je ze bidden of mediteren in hun vertrekken en dan gebeurt het....

Rond 11 uur komen alle monniken van jong (4 jaar t/m .... jaar) naar buiten en stellen zich op in rijen van twee. De rij is oneindig lang er wonen wel 200o monniken op t terrein. De toeristen (en dat zijn er veel, jammer genoeg) moeten uit

respect of achter dranghekken of op de stoep blijven staan.... nou mooi niet wat een lullo's zeg ze blijven fotografen vlak voor de neus van de monniken. De monniken geven geen kik maar je kunt aan hun gezichten af lezen dat ze er niet blij mee zijn.

Als om 11 uur de gong gaat dat getz loss.... langzaam lopen ze naar voren en krijgen in hun bowl offers van de lokale bedrijven. Dit varieert van geld tot snoep, tijdschriften etc. Ook sponsoren de lokale bedrijven het eten bijvoorbeeld de rijst. Hun namen worden dan ook via een microfoon omgeroepen. Het is een bijzonder tafereeltje om mee te maken. Tijdens het eten in diverse zalen mogen de monniken niet praten hahaah de kleintjes kunnen zich niet inhouden en kletsen volop. Wellicht door hun leeftijd wordt dit geoorloofd? Als alles weer rustig is lopen wij nog even naar de keuken en krijgen een rondleiding. Ik kan je vertellen je weet niet wat je ziet. De vrijwilligers zijn al bezig met de maaltijd van morgen. Bergen met groenten, kip of vis moet schoongemaakt worden, en dat was een spektakel. De keuken is en open schuur met grote ovens en open vuur die op hout gestookt worden. Er zijn geen koelkasten en de etenswaren worden gescheiden van elkaar op de grond schoongemaakt. Wat gaaf dat wij dit konden aanschouwen. We liepen gewoon door hun keuken en iedereen vond het prima, heel bijzonder.

Wederom een fantastische dag tijdens onze reis door Myanamar!!!