Welcome to Paradise

Zaterdag 10 oktober, we nemen afscheid van Harry en stappen in het vliegtuig van Air India die ons in 2 uur naar Male - Malediven brengt. Als de piloot omroept dat hij de daling gaat inzetten, kijk ik naar buiten en zie ik al de paradijselijke eilanden beneden ons. We hebben geluk het is helder weer en de zon schijnt volop. Gisteren nog keken we op weer online en die gaf aan dat het bewolkt zou zijn en regen. Dus niet (ofschoon we 1 dag tijdens ons verblijf regen gehad hebben helaas.) Oh heerlijk, we hebben er zin. 5 Dagen om te relaxen, dat is ook wel nodig al die gave indrukken van India.

Aankomst
Waar ter wereld stap je vanuit het vliegtuig in een speedboot die je naar je hotel brengt? Je raad het al in Male-Malediven. Zo bijzonder, waar je normaal in een taxi of bus stapt, stappen wij in de speedboot. Weer zijn wij de enige twee gasten, maar nu op deze boot. Wat hebben we toch goed leven, weer een geluksmomentje om nooit te vergeten. Het zal toch niet zo zijn dat wij de enige toeristen zijn? Waar gaan als de andere mensen in het vliegtuig naar toe? Ik vind het prima, ik hou niet van het massa toerisme.
De speedboot geeft gas en het water spetterde ons om de oren. Heerlijk, het lijkt wel of je in een film zit van James Bond.

Na een dik half uur arriveren we op het paradijs dat Embudu heet. Emudu is een klein eiland (300 m bij 200 m). In 10 minuten loop je het hele eiland rond. Omdat het zo klein is ligt er maar 1 resort Embudu Village genaamd.
Als we aanleggen bij de steiger worden we vriendelijk opgewacht en naar de receptie gebracht, en krijgen we de sleutel van onze luxe bungalow, aan het witte strand. Overal zijn bomen met hangmatten, schommelstoelen. Ken je de film the blue Lagoon? Zo moet je het een beetje voorstellen maar dan met allemaal bungalows en een bar.

The Island without shoes
De schoenen hadden we beter thuis kunnen laten want deze hebben we hier niet nodig gehad. Overal ligt het witte zand, en dus overal op de blote voeten naar toe, want dat deed iedereen. Zelfs in het restaurant liep iedereen op bloten voeten! Het is wel even wennen, een hele week zonder schoenen. Sinds mijn gebroken voet in 2012, mijn slechte balans en de gevoelsstoornissen is lopen op de blote voeten voor mij lastig. Echter alles went. En wat bijzonder is, is dat ik hierdoor weer heb leren lopen op blote voeten. Alleen dat was al de moeite waard om naar dit paradijs te vliegen.

In tegenstelling tot wat wij dachten en stiekem hoopte was het hele resort volgeboekt. Vooral onze landgenoten, de Duitsers, waren voltallig aanwezig. Dus we voelde ons meteen thuis ;-) En het voordeel van veel Duitse gasten is dat het eten super goed is, en dat was het zeker. We hebben tijdens dit verblijf, met volpension, wel een paar pondjes erbij gekregen.
Dat het resort volgeboekt was merkte je niet veel van, overal genoeg plek en gelukkig geen "towelraces" in de vroege ochtend ;-)

Het strand en de zee
Daar kom ik niet over uitgepraat. Je ziet wel eens plaatjes op internet of in een magazine. En dan kom je op de bestemming en dan valt het tegen. Maar hier niet hoor, hier is het strand echt wit en de zee is zo ontzettend helder. Geen wier of andere troep op het strand of in de zee. Echt een paradijs ik kom er niet over uitgepraat.

De zon
Als je naar dit eiland gaat om lekker "bruin" te bakken moet ik he teleurstellen. De zon is hier zo fel dat zonnebaden hier "not done" is een uurtje 's morgens tussen 8-10 uur maar daarna rap onder de bomen want je wil niet als een kreeft met alle gevaren van dien de rest van je vakantie doorbrengen.

Snorkelen en/of duiken
Rondom het eiland ligt een rif. Er zijn vier plekken die toegang geven tot dit rif, en waar je eruit kan natuurlijk. Meteen huren we snorkelspullen en duiken de zee in. Eddy gaat eerst op verkenning uit en komt terug met een BIG smile op zijn gezicht. Wat je daar beneden ziet is met geen pen te beschrijven. Eddy heeft al op diverse plekken op de wereld gedoken maar wat je hier alleen al met snorkelen ziet is waanzinnig. Manta's, rif haaien, Nemovisjes, trompetvissen, barracuda's te veel om op te noemen. De kleuren van de vissen: fel geel, blauw, parlemoer, groen, paars, ga zo maar door! Kleine vissen, grote vissen, smalle vissen, dikke vissen alle soorten en maten zijn gewoon met het snorkelen te zien.

Wat bij mij de meeste indruk gemaakt heeft is het koraalrif rondom het eiland. De eerste keer dat ik ging snorkelen vond ik het eng. Hoe moet ik het omschrijven?
Er is een soort van "oprijlaan" naar het rif. Deze zwem je door tot het einde van het rif (waar de diepte begint) en ga je rechts of links. Dus vandaaruit ga je snorkelen. Als je dan recht of links gegaan bent kun je niet zomaar terug maar het strand je moet dan weer terug naar deze "oprijlaan". Zo gezegd zo gedaan.; Mijn buddy Eddy wees mij de weg. Opeens keek ik naar benden en zie de diepte en zie dat ik niet zomaar kan gaan staan of terug kan. Ja en dan loopt er water in de snorkel en ik raakte natuurlijk lichtelijk in paniek. Ik ben al jaren bang dat ik ooit zal verdrinken.... zeker nu omdat door het flipperen, wat veel kracht kost met het been dat niet meer zo goed functioneert en watertrappelen is niet echt handig met flippers aan. Maar alles is goed gekomen mijn redder in nood, Eddy heeft mij terug naar het strand getrokken. Na enkele dagen oefenen (ik geef het niet zomaar op!) had ik de tactiek te pakken en hebben we samen mooie tripjes rondom het rif van het eiland gemaakt. Het was een hele belevenis en zo ontzettend mooi. Maar na 5 dagen begon het op werken te lijken en vonden wij het ook tijd om verder te gaan. Op naar Myanmar! Op naar een nieuwe avontuur!