Relaxen in Kribi

Hallo lieve allemaal,
Lang geleden dat ik nog iets op mijn blog schreef...

Zaterdagavond op tweede kerstdag vertrokken we met z’n zessen naar Kribi! De meisjes uit Kumbo en Djottin hadden er al een tripje van 3 en 4 uur opzitten toen ze in Bamenda aankwamen. Jammer genoeg vergat Noor een tasje met haar geld en paspoort in de taxi naar Bamenda. Gelukkig waren er vriendelijke mensen die de taxichauffeur mee probeerden te zoeken en te achterhalen waar hij zich bevond. We wilden Noor niet achterlaten in Bamenda, maar zij wilde dat we naar Kribi vertrokken zonder haar. Zij zou dan hopelijk de volgende dag ons achterna komen. Uiteindelijk zijn we met z’n vijven vertrokken met de nachtbus. Na een tocht van meer dan 6u kwamen we aan in Douala waar we een andere bus namen naar Kribi, wat nog eens 3u rijden was. We rustten wat in het hotel en verkenden de omgeving.

Noor sliep een nachtje bij Jana thuis in Bamenda en kreeg de volgende dag gelukkig haar tasje met geld en paspoort terug! Ze nam uiteindelijk ook de nachtbus en kwam dus de volgende ochtend aan in Kribi.
De volgende dag gingen we zwemmen in een hotel in de buurt. Dat deed deugd bij zo’n warm en vochtig weer.

Dinsdag besloten we een uitstapje te maken naar de Lobe falls, watervallen die uitmonden in de zee. Het waren geen spectaculair hoge watervallen, maar ze waren wel heel mooi! Met de hulp van enkele mannen, wandelden we in de watervallen! Ik ben in het water gevallen met mijn kleren aan, oepsie :) Na de watervallentocht hebben we heerlijke ‘shrimps’ (scampi’s) gegeten met fretjes.

Woensdag 30 december zijn we naar het apeneiland in Edea gegaan! Het werd uiteindelijk een tocht van 4 à 5 uur met de bus en dan nog een stukje met een bootje om het eiland te bereiken. In het begin had ik wel wat schrik van de apen (chimpansees), sommigen waren echt wild en beten zelfs (om te spelen weliswaar).
Donderdag wilden we gaan zwemmen in ‘Hotel du Phare’. Jammer genoeg mochten enkel hotelgebruikers gebruik maken van het zwembad. We mochten wel iets eten en drinken. ‘s Avonds mochten we ook langskomen om nieuwjaar te vieren. We aten iets en samen met Laura nam ik nog een duik in zee.

Oud op Nieuw zag er al volgt uit:
Eerst hebben in het hotel gegeten en gezellig wat spelletjes gespeeld op de kamer. We hebben afgeteld op de hotelkamer en zijn dan gaan feesten. Eerst in ‘Hotel du Phare’, maar omdat we de muziek niet zo goed vonden, gingen we naar een ander feestje. Jammer genoeg kostte een cola daar 7 euro, dat vonden we te veel, dus hebben we niets gedronken. Het was een leuke en gezellige avond, maar in België vind ik oudjaar vieren met familie en vrienden toch leuker :) !
We zijn twee keer iets gaan eten in restaurant 'Marina', omdat het zo’n lekker pizza was!

De laatste dag ben ik samen met Laura foto’s gaan trekken van een aangespoeld (piraten)schip. Dit bleek achteraf gezien geen goed plan, want we werden tegengehouden door een soldaat met geweer, die ons duidelijk maakte dat dit verboden was (was nergens aangegeven dat dit niet mocht) Laura moest bijna haar dure camera afgeven! Uiteindelijk hebben we de foto’s gewist en was het in orde! Oef!
We besloten om nog een duikje te nemen in het water en op het strand te zitten. Jana kwam ook naar het strand en trok foto's van Laura en ik in de zee!

Zaterdagavond 2 januari vertrokken we terug naar huis. We misten onze bus in Douala, waardoor we met een andere maatschappij dan ‘amour mezam’ (waar we normaal gezien mee reizen) moesten reizen. We hadden geluk dat er om 23u nog een bus vertrok (uiteindelijk om 23u30 pas effectief vertrokken). Het was de meest onaangename en lange rit die ik hier al heb meegemaakt. Als sardientjes in een blik meer dan 10u rijden op een weg vol putten in het midden van de nacht… Uiteindelijk kwamen we rond 11u ’s morgens aan in Bamenda. We waren allemaal heel moe en uitgeput! De anderen moesten nog eens 3-4u rijden naar Kumbo en Djottin.
Gelukkig vergeet je dit snel en heb je achteraf wat straffe verhalen te vertellen.

Wist je dat...
...Kribi (South-West Region) tot het Franstalige gedeelte van Kameroen behoort. Slechts een klein deel van het land (North-west region, waar wij zitten) is Engelstalig.
...Veel mensen hun rijbewijs hier kopen, met het gevolg dat zij de verkeersregels amper kennen.
...Hier opvallend weinig verkeerslichten, zebrapaden, verkeersborden,... zijn.
...Veel vrouwen hier pruiken dragen en regelmatig van kapsel veranderen.