Nog 3 dagen voor vertrek. Waar ik twee weken geleden nog dacht naar Nepal te gaan, ga ik nu ineens naar Sri Lanka. De reden: een brandstof boycot naar aanleiding van politieke problemen in Nepal, ongooglebaar, maar aanwezig. Ik begrijp er dus maar weinig van. Er is hierdoor mogelijk geen warm water/gas, vliegtuigen vliegen niet en bussen rijden niet. Een gek idee dat alles anders wordt een ik moet er nog steeds een beetje aan wennen, maar ik heb er minstens zo veel zin in.

Nu twee weken geleden heb ik alle plannen aangepast. Zo heb ik gelijk dezelfde dag nieuwe vliegtickets geboekt, ben ik de tweede dag naar de ambassade in Den Haag gegaan om een visum aan te vragen en heb deze vervolgens een week later op mogen halen.
Op de ambassade had ik de eer om vast een stukje Sri Lankaanse cultuur te proeven (althans, ik denk dat het Sri Lankaans was, want het was niet Nederlands). Het begon nog voor ik de ambassade goed en wel binnen was. De deurbel deed het namelijk niet. Ik maar proberen aan te bellen, maar geen reactie. Toen telefonisch maar geprobeerd. Gelukkig namen ze die wel op. Ik moest de rechter onderhoek van de deurbel indrukken, dan zou hij het wel doen. Iets wat ik natuurlijk van te voren had kunnen raden, not!
Eenmaal binnen bestond de balie uit een houten plank in een muur die ook duidelijk handgemaakt was. De man die mij in eerste instantie helpt is al vrij snel afgeleid door de constant rinkelende telefoon. Ik wordt dus geholpen door een tweede man, maar krijg de indruk dat hij niet precies weet waar hij mee bezig is. Hij overlegt steeds met de man aan de telefoon. Uiteindelijk krijg ik een betalingsbewijs. Als ik vraag of ze mijn paspoort, wanneer klaar, op de bus willen doen ontstaat er chaos. Ik roep dus maar snel dat ik hem wel op kom halen.
Ook het ophalen is weer fascinerend. Waar de eerste keer de telefoon veel aandacht krijgt is het ditmaal de grasmaaier. Twee man is nodig om het gras te maaien en er is dus niemand meer in het kantoortje. Wanneer er toch iemand verschijnt vraag ik om mijn visum. Ik zie mijn aanvraag en paspoort al liggen, maar voor ik die krijg moet ik 10 minuten wachten van meneer. Het eerste wat door mij hoofd gaat is dat ik geen visum krijg. Op de achtergrond hoor ik mannen in het Sri Lankaans praten, maar waar het over gaat, geen idee. Gelukkig krijg ik mijn paspoort terug met visum een valt het dus weer allemaal mee.

Ik ben bijna klaar om te vertrekken. En het kleine voordeel van dit alles: ik heb wel twee toffe stempels in mijn paspoort.