Verhuisbericht!

Hanoi, 07.09.2017

Verhuisbericht! Sinds 29 augustus woon ik in Hanoi, om precies te zijn op het volgende adres:
63 Pham Than Duat, Cau Giay, Hanoi, Vietnam

Wat waren de eerste dagen al een avontuur zeg. Het is bizar hoe je van de ene naar de andere emotie wordt geslingerd hier. We werden ontzettend hartelijk ontvangen na onze lange en vermoeiende treinreis. We kregen meteen lunch en allerlei info over het huis en natuurlijk onze kamer toegewezen. Suus en ik slapen samen met Anne en Tanne op een kamer, twee andere Nederlandse meiden van de HAN die we al kenden van de voorbereidingsweek in Nederland. De zespersoonskamer delen we voorlopig nog met zijn vieren. We hebben een eigen badkamer en toilet en slapen in stapelbedden.
Het feit dat we nu zijn waar we de komende maanden gaan wonen was buiten fijn dat we even een vaste plek hebben ook beangstigend, en als je doodmoe bent van een treinreis komt alles nog drie keer zo hard binnen. Mijn hoofd ging met me op de loop en voelde ik me opeens heel eenzaam en ver weg. Het maken van

een eigen plekje waar ik zo'n behoefte aan heb was nog mijn grootste angst: ga ik me hier wel thuis kunnen voelen en kan ik tijd voor mezelf creëren wanneer ik constant onder de mensen ben in het huis, zelfs in mijn slaapkamer (je moet je voorstellen dat dit een enorm studentenhuis voor 40 mensen + office van de staff is). De eerste dag was dan ook even een moeilijke, maar gelukkig kunnen we tegenwoordig WhatsApp videobellen, dat hielp alweer een stukkie.
Op woensdag hadden we een uitgebreidere introductie van de organisatie, het leven in Vietnam en ons project. Ein-de-lijk weten we waar we gaan werken. CSDS (onze hosting organization) heeft sinds een aantal weken een ruimte ter beschikking in een buitenwijk van Hanoi waar in de omgeving veel kansarme jongeren wonen. Door middel van het creëren van een soort van wat we in Nederland kennen als een jongerencentrum of wijkcentrum, willen ze proberen jongeren wat meer kansen te bieden door hun eigen kracht centraal te gaan zetten en te gaan stimuleren om hier meer gebruik van te maken. Het is de bedoeling dat er drie 'onderdelen' komen: een bibliotheek, een 'give and receive corner' en een programma voor de jongeren die er komen. Dit programma bestaat nog niet en kunnen wij dus geheel zelf invullen naar wat wij denken dat zinvol is voor de jongeren.
Donderdag 31 augustus zijn we samen met de projectleider gaan kijken naar de locatie. Op

dit moment is er alleen nog een ruimte die net geverfd is en die we dus mochten decoreren zoals we wilden, maar daar vertel ik straks meer over.
Vrijdag had CSDS een citytour voor ons gepland: we werden rondgeleid door de stad door twee interns van de organisatie die in Hanoi wonen. We gingen naar het museum van etnologie, een museum over de 54 etnische groepen die er in Vietnam leven. Bijzonder om te zien hoe verschillend alle groepen zich kleden, huizen bouwen en andere gebruiken hebben. Na het museum hadden we lunch, de eerste die ik eigenlijk echt niet lekker vond. Het was een soort noodlesoup met een stuk varkensvlees en hele gekke glibberige noodles erin, het smaakte me gewoon echt niet, beetje jammer maar dat gebeurt ook af en toe. In de middag gingen we naar de Hoa Lo prison in de stad: gebouwd door de Fransen en gebruikt door de Amerikanen tijdens de oorlog. Inmiddels was ik wel een beetje klaar met alles (lees: moe, moe in de benen, klaar met in een groep rondsjokken en ik miste mijn lieve vriendje met wie ik alweer 5 jaar verkering had deze dag). De prison (ohjee ik spreek zoveel Engels hier dat ik nu al niet meer op woorden kan komen...) anyway: gevangenis dus, ben ik vrij snel doorheen gelopen. Wat me bijgebleven is, is de gruwelijke manier waarop mensen vast werden gehouden en opgesloten. Vooral met velen in een cel en met de

voeten in een soort lange balk die als boeien diende.
In de avond zijn we opgebleven zodat we om 00.00 uur voor Suus konden zingen want die was jarig! Zaterdag hadden we een verrassingsdagje voor haar in de planning: zwemmen bij een hotel en eten op een rooftopbar. We waren met alle Nederlandse meisjes en het was heel gezellig. Een leuke groep is het, heel verschillend maar we kunnen heerlijk met elkaar lachen.
Zondag hebben we wat voorbereidingen gedaan voor ons project: decoratie-ideeën gezocht en dingen zoals regels opstellen voor de community corner en de library. Omdat het hier 2 september independenceday was, was er maandag nog national holiday. Dat hield dus in dat we een extra dagje weekend hadden. Best prima leek me zo. Ik heb heerlijk genoten van de rust.

Dinsdag was het dan zo ver: ons project ging echt van start. De uitdaging om er te komen (we hadden donderdag gelukkig al een keer geoefend met de projectleider) 's morgens verliep prima. We moeten vanuit ons huis een uber (taxi) bestellen om naar het busstation te gaan en vervolgens met de bus naar de countryside. Dan is het nog een minuut of 5 lopen. De bus is lekker rustig omdat niemand die kant op gaat, heel fijn zo in de vroegte. We zijn ongeveer een uur en 15 minuten onderweg (dat is dus normaal

hier....). We hadden allerlei ideeën verzameld die we wilden uitwerken in de eerste week dat we aan de slag zouden gaan. Met behulp van een projector hebben we op de muren geverfd, de creativiteit in ons kwam helemaal naar boven. Dinsdag en woensdag hebben we de muren geverfd en donderdag de laatste dingen gedaan zoals de ramen schoongemaakt en letterstickers maken en deze plakken op de deuren en de muur. De projectleider (Khiem) is ontzettend aardig en vindt alles fantastisch wat we doen. Dat wordt overigens nog wel een uitdaging denk ik, want zo zeer als dat wij gewend zijn om feedback te vragen en dat dan vervolgens ook vooral te krijgen, zo zeer zijn zij dat hier dus niet gewend. Anyway: zijn enthousiasme is tot op dit moment nog heel leuk en aanstekelijk. Hij wordt vrolijk van ons en wij van hem.
Deze eerste dagen kwamen we meteen ook in contact met cultuur-verschillen en hoe ga je daar nou netjes mee om zonder dat je dan onbeleefd bent. Best een uitdaging. Op de muur hadden Suus en ik het idee om 3 bomen te verven, twee bij elkaar en eentje een eindje verder zodat het niet te druk zou worden. Onze Vietnamese vrijwilliger die extra was had bedacht om een cactus in onze zorgvuldig overgelaten witte ruimte te gaan schilderen, die vervolgens nog groter was dan de bomen zelf.. Waren wij niet zo blij mee, want het verpestte in onze ogen echt de muur op die manier, doordat ie zo groot en echt misplaatst was. We wisten echter niet zo goed hoe dat te communiceren met beleid (Engels word dan opeens

ook echt een kleine barrière) en zonder dat je onbeleefd bent, want tegenspraak houden ze hier niet zo van.. Suus deed nog een goede poging toen er nog geen verf gebruikt was, slechts een potlood, maar het antwoord was: "hij staat er nu toch al..". In Nederland had ik er al lang een stokje voor gestoken maar hier is dat dus toch wat moeilijker.

Donderdagmiddag hebben we het programma voorbereid voor volgende week. Er is nog veel onduidelijk: wat is precies de bedoeling, hoeveel kinderen komen er en van welke leeftijd.. We shall see! We laten ons verrassen!
Eerst gaan we een weekend naar Tam Coc, een plek 100 kilometer buiten Hanoi met een prachtig stuk natuur in de buurt. Even relaxen en uit de stad zijn, met wat minder mensen om je heen, fijn vooruitzicht!

PS: Tam Coc was echt prachtig! Maar dat komt de volgende keer wel weer.

Get started right away!

What are you waiting for? Capture your adventures in a digital diary that you can share with friends and family. You can switch between any of your devices anytime. Get started in our online web application.