Waarschuwing: Dit hoofdstuk heeft een hoog vakantiegehalte

Wat hebben we naar Krabi toe geleefd! 6 dagen volledige vrijheid. Hoewel er hier aan voorafgaand nogal wat dingetjes voorvielen.. ons kamergenootje Suus die haar paspoort kwijt was, waardoor Anne met haar meeging naar de Ambassade, en Nynke, ons andere kamergenootje alleen naar Bali moest.. Wat een bureaucratie is dat bij de ambassade. Na 100 keer ons paspoort checken was het voor ons tijd om naar Krabi te gaan. Een Vietnamese collega van ons, Huyen, stond 's morgens heel vroeg op om er zeker van te zijn dat onze taxi ons op tijd zou komen halen. Stond ze daar in haar pyjamaatje afscheid te nemen van ons. Deze warme mentaliteit vinden we echt typerend voor de Vietnamese cultuur.

Over Vietnamese cultuur gesproken, wat zijn we hier aan gewend geraakt merkten we in Thailand. Alles werkte weer zó anders in Krabi, en hoewel dit ook Azië is vonden we het niet vergelijkbaar.

Tanne was héél erg moe, na 4 uurtjes slapen op het vliegveld ging dat niet heel soepel. Na wat winkels gingen we ergens zitten en vroeg Tanne zich af waar haar koffer eigenlijk was.. niet in de buurt in ieder geval. Na een snelle zoektocht was hij gelukkig bij de informatiebalie. Hartverzakking numero uno. De reis zelf was gelukkig erg rustig.

Toen we aankwamen op Krabi dachten we eerst even dat onze vakantie in de soep zou lopen, aangezien de regen met bakken uit de hemel kwam. Aangekomen in ons hotel (4 sterren voor n prima prijsje en veel meer privacy dan we gewend zijn) waren we stomverbaasd over onze eigen kamer. Té mooi om waar te zijn, in Nederland was deze kamer voor ons waarschijnlijk onbetaalbaar geweest. Na n hele vis (met kop, staart en al) en een curry als diner wilden we nog één drankje doen. Dit ging natuurlijk mis. Een drankje werd bierpongen, stoelen- en limbodansen met andere reizigers tot diep in de nacht. Ontwaakt op een 25 cm dik matras hadden we ons beter kunnen voelen eerlijk gezegd. Het ontbijt en zwembad maakte het weer goed.

De rest van de dagen hebben we de met name de omliggende eilanden gezien: Poda, Monki, Tube, Pra-Nang Cave en Railey Island. Krabi zelf was door de grote hoeveelheid toeristen toch wel redelijk crowded. Heel bijzonder om even met z'n tweetjes te mogen

genieten van hagelwitte stranden en helderblauwe zee (zoals op de plaatjes op internet, het bestaat dus echt!) We voelden ons echt op vakantie en heel verwend. Anne vroeg zich geregeld af wat ze er mee moest, waarop Tanne dan weer antwoordde: 'Gewoon genieten'. En dat deden we dan maar.

Het Thaise eten vonden we echt heerlijk, en op de avondmarkt hebben we hier ook nog even van genoten. De inktvis op stokjes hebben we daarentegen de revue laten passeren. Het eten in Thailand is ook niet te vergelijken met Vietnamees eten, het is veel kruidiger en interessanter van smaak dan de Vietnamese keuken vinden wij.

Om ons hotel te compenseren gingen we daarna naar een goedkoop hostel, wat ook echt heel erg leuk was. De mensen waren erg gastvrij en lieten je gewoon je gang gaan. De andere Nederlandse meiden waren inmiddels doorgereisd vanuit Bangkok naar Krabi en samen hebben we nog gesnorkeld en gestapt. Na dit stappen kwam een van de meiden terug zonder spullen.. alsof de Nederlanders nog niet genoeg 'bad luck' hadden waren Janines spullen gestolen. Hiervan moest ook weer aangifte gedaan worden en andere dingetjes geregeld worden met het thuisfront.

Toen was het voor ons al gauw weer tijd om te gaan. Met onze vakantie vibes op het vliegveld aangekomen hoorden we dat onze vlucht vertraagd was en werden we ge-upgrade naar de business class (alsof we nog niet genoeg luxe hadden meegemaakt!) De tweede vlucht haalden we gelukkig en na leuke gesprekken in het vliegtuig en een heel lang wachten op ons visa stapten we in de taxi. Eenmaal weer omringd door Vietnamese mensen in Hanoi voelden we ons weer helemaal thuis.