Granada

Mijn eerste reis naar Afrika is een feit! Afgelopen week heb ik doorgebracht in Marokko, maar dat wisten jullie denk ik al. Donderdagavond ben ik op de bus gestapt voor wat een lange maar mooie reis ging worden. Er was wat vertraging met de boot maar tegen een uur of 10 kwamen we aan in Marokko, waarna we nog een uur of 3 verloren bij de douane, typisch. Moe maar enthousiast reden we door naar Chefchaouen, de bekende blauwe stad. Bij aankomst kwamen er een aantal jongeren naar de bus gelopen en keken er onder en probeerden aan de deuren te trekken. Wij dachten dat ze onze bagage probeerden te stelen, maar later vertelde de begeleider ons dat ze proberen in of onder de bus te klimmen en zo mee terug te gaan naar Spanje...We hadden niet heel veel tijd maar we vlogen meteen in de lokale tajine met een mooi uitzicht op de stad. Een fotoshoot mocht ook niet ontbreken, daar zien jullie hieronder het resultaat van! Daarna volgde er nog meer bus en we kwamen pas tegen middernacht moe en hongerig aan in het eerste hotel (in Fez). Daar hadden ze precies nog nooit van verwarming gehoord maar ik was zo moe dat ik na het eten eigenlijk meteen al in slaap viel. Maar goed ook, want de volgende ochtend ging de wekker alweer om 6:45 voor het ontbijt en een rondleiding in de stad, waarbij we veel mooie dingen hebben gezien maar ze ons eigenlijk ook vanalles wouden aansmeren. Ik heb wel een leuk sjaaltje gekocht dat nadien in de Sahara nog van pas kwam! Tegen 15u sprongen we weer in de bus voor een rit van een tiental uur. Ik kan jullie verzekeren dat ik serieus dringend moest plassen, aangezien we 4u lang in de middle of nowhere waren en het nogal onveilig was om een plaspauze te houden. Om 3:30 kwamen we aan in het hotel in de Sahara en ik kan jullie verzekeren dat het nog een pak later was toen ik eindelijk in slaap viel. 's Ochtends heb ik een goeie douche genomen en voelde ik me meteen een stuk beter! Maar goed ook, want de jeeps stonden al klaar om ons per 6 mee te nemen op excursie door de woestijn. De chauffeur had al snel door dat we het dune bashen (snel rijden en scherpe bochten) super leuk vonden en hij liet ons zelfs onze eigen muziek afspelen. We maakten tussenstops voor (opnieuw) uitgebreide fotoshoots (met sjaaltje) en om wat in de duinen rond te lopen, duizend kilo zand in mijn schoenen natuurlijk! Ook zagen we de ruïnes van oude legerbasissen in de woestijn en mochten we een lokaal dansje bijwonen, waaraan iedereen vrolijk meedeed en er zelfs de polonaise gedanst werd, hahaha. Nadien keerden we terug naar het hotel om onze rugzak klaar te maken en te lunchen, ter voorbereiding op onze tweede nacht in de woestijn, maar deze keer in een tent! Ik kan jullie verzekeren dat mijn rugzak bijna ontplofte, ondanks het feit dat ik alleen het hoogstnodige bij had (lees: duizend lagen kleren tegen de kou). Naar het tentenkamp trokken we per... kameel! Een supermooie ervaring om een tocht te maken tijdens de zonsondergang, net een sprookje! Met een pijnlijk achterwerk kwamen we na anderhalf uur aan in het tentenkamp. Ik had op voorhad voor het ergste gevreesd, maar het bleken tenten per 4 te zijn (en niet per 20 ofzo) en er stonden zelfs bedden in! Maar het werd toch wel snel koud, dus we keerden terug naar het kampvuur. Toen het echt goed donker werd zijn we nog eens in de duinen naar de sterrenhemel gaan kijken. Moe van de 2 korte nachten en de kou zijn we op tijd ons bedje in gegaan. Mega goed geslapen heb ik niet omdat mijn voeten ijskoud waren en er een koude tocht langs mijn kant de tent binnen kwam, maar ik heb al bij al nog goed geslapen. Een nacht in een tentje in de Sahara, hoeveel mensen kunnen eigenlijk zeggen dat ze dat hebben meegemaakt? De volgende ochtend moesten we voor de verandering vroeg opstaan, om de sterrenhemel nog eens te bewonderen en om op onze kamelen weer terug naar het hotel te gaan. Deze keer niet tijdens de zonsondergang, maar tijdens de zonsopgang! Ik heb wel serieuze kou geleden op mijn kameel, maar dat neem ik er met liefde bij. Eenmaal aangekomen in het hotel ging ik rechtstreeks naar het ontbijt, uitgehongerd van de kamelentocht! Vervolgens kregen we heel even tijd om ons op te frissen voor we, je raadt het al, weer in de bus sprongen. We begonnen aan de terugweg naar Fez, met een tussenstop in Ifrane, een stadje waarvan je het gevoel krijgt dat je in Duitsland bent! Toen we terug in de bus stapten voelde ik plots hoe moe ik was en was ik klaar voor een slaapje... maar daar besliste het lot anders over: het was tijd om karaoke te doen in de bus! Dat was super leuk, en liedjes zoals "Africa" van Toto (want Marokko is Afrika, haha) konden zeker niet ontbreken. Mijn slaapje kwam er in het hotel ook niet helemaal van omdat er een optionele avondwandeling was om onze benen te strekken na de vele uren bus. De politie kwam wel redelijk snel vragen wat we aan het doen waren, maar bon. Ik had gezien dat het hotel een bad(!) had, maar toen ik er eenmaal inzat was het water wel maar lauw. Beter dan niks, zeker? De volgende ochtend bij het ontbijt wist ik dat er ons een lange reis stond te wachten naar Spanje, dus als een echte Belg smokkelde ik wat eten mee in mijn rugzak, hahaha! Over de busreis zelf valt er niet veel te vertellen, behalve dat we af en toe stopten voor een toiletpauze en om de benen te strekken. Onze laatste stop in Marokko was in Tetouan, een stad die me qua uitzicht aan Andalusië deed denken met de witte huisjes! Nadien reden we verder door naar de grens, namen we de boot terug (waar ik een veel te dure, slappe pizza heb gegeten bij gebrek aan beter) en een paar uur later stonden we weer in Granada, moe maar voldaan! Het was echt een hele toffe ervaring die ik aan iedereen kan aanraden! Intussen ben ik al een paar dagen aan het bekomen van de reis en aan mijn deadlines aan het werken, dus sinds woensdag is er niet heel veel interessants gebeurd. Volgende week een korte blogpost (want de deadlines blijven komen dus ik doe niets interessants) en dan is het al bijna tijd om naar huis te vliegen voor de feestdagen! Ik ben er klaar voor om Flip, mijn familie en vrienden weer te zien. Hopelijk jullie ook? ;)

margot.kaerts

22 chapters

16 Apr 2020

Margot in Marokko

December 14, 2019

|

Chefchaouen, Fez, Merzouga, etouan

Mijn eerste reis naar Afrika is een feit! Afgelopen week heb ik doorgebracht in Marokko, maar dat wisten jullie denk ik al. Donderdagavond ben ik op de bus gestapt voor wat een lange maar mooie reis ging worden. Er was wat vertraging met de boot maar tegen een uur of 10 kwamen we aan in Marokko, waarna we nog een uur of 3 verloren bij de douane, typisch. Moe maar enthousiast reden we door naar Chefchaouen, de bekende blauwe stad. Bij aankomst kwamen er een aantal jongeren naar de bus gelopen en keken er onder en probeerden aan de deuren te trekken. Wij dachten dat ze onze bagage probeerden te stelen, maar later vertelde de begeleider ons dat ze proberen in of onder de bus te klimmen en zo mee terug te gaan naar Spanje...We hadden niet heel veel tijd maar we vlogen meteen in de lokale tajine met een mooi uitzicht op de stad. Een fotoshoot mocht ook niet ontbreken, daar zien jullie hieronder het resultaat van! Daarna volgde er nog meer bus en we kwamen pas tegen middernacht moe en hongerig aan in het eerste hotel (in Fez). Daar hadden ze precies nog nooit van verwarming gehoord maar ik was zo moe dat ik na het eten eigenlijk meteen al in slaap viel. Maar goed ook, want de volgende ochtend ging de wekker alweer om 6:45 voor het ontbijt en een rondleiding in de stad, waarbij we veel mooie dingen hebben gezien maar ze ons eigenlijk ook vanalles wouden aansmeren. Ik heb wel een leuk sjaaltje gekocht dat nadien in de Sahara nog van pas kwam! Tegen 15u sprongen we weer in de bus voor een rit van een tiental uur. Ik kan jullie verzekeren dat ik serieus dringend moest plassen, aangezien we 4u lang in de middle of nowhere waren en het nogal onveilig was om een plaspauze te houden. Om 3:30 kwamen we aan in het hotel in de Sahara en ik kan jullie verzekeren dat het nog een pak later was toen ik eindelijk in slaap viel. 's Ochtends heb ik een goeie douche genomen en voelde ik me meteen een stuk beter! Maar goed ook, want de jeeps stonden al klaar om ons per 6 mee te nemen op excursie door de woestijn. De chauffeur had al snel door dat we het dune bashen (snel rijden en scherpe bochten) super leuk vonden en hij liet ons zelfs onze eigen muziek afspelen. We maakten tussenstops voor (opnieuw) uitgebreide fotoshoots (met sjaaltje) en om wat in de duinen rond te lopen, duizend kilo zand in mijn schoenen natuurlijk! Ook zagen we de ruïnes van oude legerbasissen in de woestijn en mochten we een lokaal dansje bijwonen, waaraan iedereen vrolijk meedeed en er zelfs de polonaise gedanst werd, hahaha. Nadien keerden we terug naar het hotel om onze rugzak klaar te maken en te lunchen, ter voorbereiding op onze tweede nacht in de woestijn, maar deze keer in een tent! Ik kan jullie verzekeren dat mijn rugzak bijna ontplofte, ondanks het feit dat ik alleen het hoogstnodige bij had (lees: duizend lagen kleren tegen de kou). Naar het tentenkamp trokken we per... kameel! Een supermooie ervaring om een tocht te maken tijdens de zonsondergang, net een sprookje! Met een pijnlijk achterwerk kwamen we na anderhalf uur aan in het tentenkamp. Ik had op voorhad voor het ergste gevreesd, maar het bleken tenten per 4 te zijn (en niet per 20 ofzo) en er stonden zelfs bedden in! Maar het werd toch wel snel koud, dus we keerden terug naar het kampvuur. Toen het echt goed donker werd zijn we nog eens in de duinen naar de sterrenhemel gaan kijken. Moe van de 2 korte nachten en de kou zijn we op tijd ons bedje in gegaan. Mega goed geslapen heb ik niet omdat mijn voeten ijskoud waren en er een koude tocht langs mijn kant de tent binnen kwam, maar ik heb al bij al nog goed geslapen. Een nacht in een tentje in de Sahara, hoeveel mensen kunnen eigenlijk zeggen dat ze dat hebben meegemaakt? De volgende ochtend moesten we voor de verandering vroeg opstaan, om de sterrenhemel nog eens te bewonderen en om op onze kamelen weer terug naar het hotel te gaan. Deze keer niet tijdens de zonsondergang, maar tijdens de zonsopgang! Ik heb wel serieuze kou geleden op mijn kameel, maar dat neem ik er met liefde bij. Eenmaal aangekomen in het hotel ging ik rechtstreeks naar het ontbijt, uitgehongerd van de kamelentocht! Vervolgens kregen we heel even tijd om ons op te frissen voor we, je raadt het al, weer in de bus sprongen. We begonnen aan de terugweg naar Fez, met een tussenstop in Ifrane, een stadje waarvan je het gevoel krijgt dat je in Duitsland bent! Toen we terug in de bus stapten voelde ik plots hoe moe ik was en was ik klaar voor een slaapje... maar daar besliste het lot anders over: het was tijd om karaoke te doen in de bus! Dat was super leuk, en liedjes zoals "Africa" van Toto (want Marokko is Afrika, haha) konden zeker niet ontbreken. Mijn slaapje kwam er in het hotel ook niet helemaal van omdat er een optionele avondwandeling was om onze benen te strekken na de vele uren bus. De politie kwam wel redelijk snel vragen wat we aan het doen waren, maar bon. Ik had gezien dat het hotel een bad(!) had, maar toen ik er eenmaal inzat was het water wel maar lauw. Beter dan niks, zeker? De volgende ochtend bij het ontbijt wist ik dat er ons een lange reis stond te wachten naar Spanje, dus als een echte Belg smokkelde ik wat eten mee in mijn rugzak, hahaha! Over de busreis zelf valt er niet veel te vertellen, behalve dat we af en toe stopten voor een toiletpauze en om de benen te strekken. Onze laatste stop in Marokko was in Tetouan, een stad die me qua uitzicht aan Andalusië deed denken met de witte huisjes! Nadien reden we verder door naar de grens, namen we de boot terug (waar ik een veel te dure, slappe pizza heb gegeten bij gebrek aan beter) en een paar uur later stonden we weer in Granada, moe maar voldaan! Het was echt een hele toffe ervaring die ik aan iedereen kan aanraden! Intussen ben ik al een paar dagen aan het bekomen van de reis en aan mijn deadlines aan het werken, dus sinds woensdag is er niet heel veel interessants gebeurd. Volgende week een korte blogpost (want de deadlines blijven komen dus ik doe niets interessants) en dan is het al bijna tijd om naar huis te vliegen voor de feestdagen! Ik ben er klaar voor om Flip, mijn familie en vrienden weer te zien. Hopelijk jullie ook? ;)

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.