LISSABON!

Een vervroegde weekupdate! Ik sta te popelen om jullie te vertellen over Lissabon, en jullie hopelijk ook om te horen hoe het is geweest. Waar was ik gebleven? O ja, bij de zumbales op donderdag. Die was echt hilarisch, de lerares was een erg goede danseres die nogal ingewikkelde danspasjes deed. Niemand kon echt volgen en we deden allemaal maar iets wat er op leek. Na de les zei ze wel dat het normaal is en dat veel pasjes terug gaan komen en dat we die na een tijd wel oppikken. Een douche en een paar uur was het dan eindelijk tijd om naar Lissabon te gaan! Eenmaal geïnstalleerd in de bus (dekentje en kussentje inclusief) waren we net een kwartiertje onderweg en net op de autostrade toen het noodlot toesloeg... in de vorm van een klapband. Super gevaarlijk trouwens, zo in het midden van de autostrade. De chauffeur heeft ons snel de pechstrook op geholpen en wat telefoontjes gepleegd, maar daarna heeft hij ons (met klapband) achteruit van de pechstrook afgereden. Toen deed ik toch even in mijn broek. Aangezien we niet ver uit Granada waren is er een tweede bus gekomen, zodat onze chauffeur daar verder mee kon rijden. Dat heeft uiteindelijk maar een uurtje geduurd. De rest van de rit naar Lissabon leek maar niet te eindigen en we kwamen pas vrijdag rond de middag aan in het hostel. Daar waren de kamers nog niet klaar, maar iedereen wou zich graag opfrissen, dus er was een dikke file aan de badkamer. Over het hostel heb ik ook vanalles te vertellen: ze hadden ons een kamer van 8 man beloofd (we zijn met 6), maar hebben ons in een slaapzaal van 16 gelegd. Daar waren we iets minder gelukkig mee, maar uiteindelijk viel het wel mee. Wel waren er maar ongeveer 8 "badkamertjes" voor een hele verdieping (laten we zeggen, minstens 30 man?) waarbij de douche en de wc in 1 kamertje waren. Dus als er 8 man uitgebreid aan het douchen was kon geen mens nog naar het toilet. Ook kwam er soms geen warm water uit de douche, dus heb ik maar 3 dagen stinkend rondgelopen. Het ontbijt bestond voornamelijk uit cornflakes en nutella (geen fruit of beleg), maar dat was het einde van de wereld niet.
Na onze aankomst zijn we de stad ingegaan om wat te eten en daarna zouden we met de volledige groep een stadstour doen. We dachten dat dit maar een uurtje zou duren, maar het was eerder een "Lissabon in 1 dag" tour. Met andere woorden hebben we heel veel en lang gewandeld en veel dingen gezien (vooral veel uitkijkpunten eigenlijk), maar het was wel heel mooi. We hebben zelfs foto's gemaakt van de zonsondergang. Nadien besloten we mee te gaan met de grote groep naar een restaurant, maar daar hadden we wel serieuze spijt van. Het was maar een zielig restaurantje en we hebben allemaal 10 euro betaald voor een lasagne die je met het blote oog nog niet kon zien liggen. De meeste mensen hadden nadien nog grote

honger en hebben dan maar een ijsje gehaald, maar ik was te moe om nog te eten. We hebben nog wat door de stad gewandeld in het donker en zijn daarna maar terug naar het hostel gegaan om te slapen, aangezien niemand op de bus echt een oog dicht had gedaan.
Zaterdag stond een uitstap naar Sintra op de planning, en vol goede moed (en gewend aan Granada) deden we alvast onze korte broek en t-shirt aan. Maar eenmaal aangekomen in Sintra bleek het weer daar helemaal anders te zijn en vonden we het toch maar frisjes. Maar waar we nog minder op voorbereid waren was de 1,5(!!!) durende klim naar het kasteel dat we gingen bezoeken. Dat zorgde bij mij in ieder geval voor veel zweet, gehijg en kramp in mijn benen. Eenmaal aangekomen boven bleken er ook bussen te rijden (maar dat was ons nooit verteld, triestig!). Zo mogelijk was het daar nog kouder en mistig, waardoor we het al snel warm (van het zweet) en koud tegelijk kregen. Door de mist konden we ook de torens niet echt goed zien en we hebben eigenlijk vooral 2u in de rij staan schuifelen door het kasteel. Ik denk dat het echt een toffe bezienswaardigheid is als het weer en de hoeveelheid bezoekers meezit. Na een busrit naar onder hebben Femke en ik van een hamburger met frietjes genoten! De frieten waren naar Belgische normen niet eens zo slecht en de Amerikanen naast ons keken ons raar aan toen we om mayonaise vroegen. Ik weet intussen zelfs al niet meer hoe bezienswaardigheid nummer 2 heet, het was in ieder geval een soort tuin/natuurpark met een moeilijke Portugese naam. Daar hebben we nog een tijd rondgelopen en daarna was het tijd om terug te keren naar Lissabon. Helemaal getraumatiseerd door het eten van de dag ervoor besloten we naar een all you can eat restaurant te gaan, en man, dat was een goeie beslissing. Nadien vroeg ik aan een van de uitbaters om een foto te nemen met mijn polaroidcamera (zie het resultaat hieronder) maar hij snapte niet helemaal hoe het werkte, super grappig. Daarna heb ik het marginaalste maar grappigste in mijn leven gezien: er is dus een plein waar je mag gaan "predrinken" voor een feestje en waar dus iedereen half dronken met flessen drank in zijn handen op banken zit. Stel je voor dat dat in België mocht! Karo en ik zijn op tijd teruggegaan naar het hostel voor onze welverdiende slaap. Zondag heb ik voor de middag nog wat rondgelopen in de stad, en namiddag brachten we nog een kort bezoek aan Belem en aten we nog een lekker ijsje voor we terug naar Granada vertrokken. Om een of andere reden ging de terugweg veel sneller en we waren zelfs een half uurtje eerder dan verwacht terug in Granada. Vanzelfsprekend dat ik daarna in mijn bedje ben gekropen!
Verder is er deze week niet veel interessant gebeurd, behalve het feit dat onze wasmachine kapot is en ik me blauw betaald heb in de wasserette! Ik heb precies ook de herfst meegenomen vanuit Lissabon, het is hier opeens een heel pak kouder :(. Gelukkig schijnt de zon overdag wel nog om het wat goed te maken. Naar Belgische normen is het dus nog goed weer, maar ik ben intussen verwend hier. Deze blogpost is intussen super lang geworden, dus tijd om af te ronden. Tot volgende week!