I love dew, I love dew too

Vandaag vertrok om 11 uur vertrok de bus voor onze "Moose&Glass trip". We waren maar met 18 maar wel erg gezellige mensen. Het "Älg park" was in Kosta, en deed een beetje aan een kinderboerderij denken (ze hadden ook geiten, varkens, konijntjes en kippen) maar dan met veel grond. Nadat we een tijd hadden gelopen, 2 uitkijktorens hadden beklommen en nog geen enkele moose hadden gezien begonnen we een beetje angstig te bespreken hoe schraal het zou zijn om geen enkele te zien. Maar gelukkig zagen we ze dan toch eindelijk! En meteen 5 bij elkaar. Dit was natuurlijk wel op de plek waar het meer modder dan pad was. Dus voorzichtig lopend oneindig veel foto's maken.

De beesten zijn best leuk, lijkt wel een rare combinatie van hert, ezel, paard en kameel ofzo maar ze zijn wel rustig. Al kunnen ze blijkbaar erg hard (50 km/uur) rennen. Na tijdje liepen we verder om natuurlijk nog meer elanden te zien!

Ik vond het ook wel mooi (en een beetje vreemd) dat er naast de souvenirwinkel ook een bbq plek was voor het elanden vlees dat je daar kon kopen. Helaas hadden we hier geen tijd voor dus heb het niet kunnen proeven. Maar het jachtseizoen begint bijna en dan moeten er 100.000 elanden afgeschoten worden (1/3 van de hoeveelheid in Zweden) dus dan zal het vast in de supermarkt te koop zijn! hmm

De bus dus weer in en door naar een glasfabriek. Erg leuk om te zien. Lijkt me wel vreselijk werk, steeds dezelfde routine opnieuw en opnieuw. Teamwork gaat vlekkeloos. Draaien, blazen, gloeiend heet glas balletje erop, knippen, draaien tot statief, etc. Zo'n glas was dus snel gemaakt. Maar die werken met heet materiaal, tijdens het glasblazen is het 700 graden. En een paar mannen maakte glasplaten met kleur erin, dat zag er best lastig uit (ze vloekte wel eens) en die mannen rende ook met die plaat om het weg te leggen ondanks de dikke handschoenen die ze dragen.
Er was ook een galerie, maar die kunst zou ik zelf niet zo snel kopen, en niet alleen omdat het onbetaalbaar is.. Na nog even verder rondgekeken te hebben, zelfs wat kleding winkeltjes in te zijn geweest en ijsje gehaald te hebben gingen we met de bus terug, wat door de file 1,5 uur duurde.

Eenmaal thuis snel boodschappen gedaan, en meteen door naar Valerie. Er was nog taart over van haar verjaardag en daar dus gezellig "fikka" gehouden. Op de terugweg vertelde Rilana dat je bij

de universiteit je fietsband op kunt pompen. Er hangen gewoon random 2 slangetjes uit de muur waar lucht uit komt. Dus wij daarheen en oppompen, ging goed, maar op de een of andere manier deed het ventiel van Nane ontzettend moeilijk. Na veel lol omdat het nogal gepruts en moeilijk doen was, onderdelen vlogen steeds weg enzo, lukte het uiteindelijk met heel wat lastige trucjes toch! Tijdens het laatste stukje terug naar huis kwam het volgende fiets probleem. Ik snap nog steeds niet hoe ze het voor elkaar kreeg, maar Rilana had een stang van haar mandje 2x rondom haar as zitten. Brute kracht was niet genoeg en een hamer en schroevendraaiers hielpen ook niet echt.. Gelukkig kwam er een buurman langs die ons zag stuntelen en die wél de juiste tools had en toen was het snel gefixt.

Nog even eten gekookt en genoten van wat series. En toen was ik ook best wel gesloopt van deze heeeerlijke dag.