La ultima semana

Lieve lieve volgers,

de laatste week, en dus de laatste blog is alweer aangebroken! De laatste week was erg onwerkelijk, de dagen en uren konden we opeens gaan aftellen, en het waren opeens geen weken of maanden meer.

In deze laatste week hebben we zoveel mogelijk leuke dingen in 1 gepropt. Het begon bij een etentje in het huis van Sara, samen met Alicia, Marta en Javi. Wat hadden ze toch veel eten gemaakt, we zouden zo de hele straat nog kunnen uitnodigen haha. En toen was ook de laatste keer Sibarius aangebroken, waar we toch echt de laatste heerlijkste sushi van ons leven hebben gegeten. Ook wilden we graag nog iets met al onze collega's doen, en omdat Marta ook jarig was deze week hadden we dus 2 goede redenen om een feestje te geven! Het werd een BBQ op hun terras, en iédereen was gekomen! Dit was echt ontzettend leuk, en nadat wij als cadeautje aan Marta en Javi danslessen hadden gegeven, bleken ze ook nog erg leuke keukenschorts met onze namen erop! Ook zat er een fijn nekkussen voor in het vliegtuig bij en een grote kaart waar iedereen iets heel liefs op heeft geschreven. Ja, wij gaan jullie ook missen!!
Toen was het uiteindelijk zover, zaterdag 26e, de dag waarop we terug zouden vliegen. Qua gevoel onwijs raar, want hoe zeg je gedag van mensen die je waarschijnlijk nooit meer zal zien..? (Ook al zouden ze heeel misschien wel langskomen in Amsterdam).
Ik had zelf het afscheid wel moeilijker verwacht hierdoor, maar misschien was ik wel te blij om ook weer naar huis te gaan!

Gelukkig konden Marta en Javi ons naar het vliegveld brengen, dus dat was erg fijn. Bleek helaas dat onze koffers allebei 2 kilo te zwaar waren.... Uiteindelijk van alles in mijn handbagage gepropt en toen kwam ie nét aan op de 23 kg gelukkig.
We hadden nog een weddenschap met Marta over wie er zou huilen, maar die heeft zij helaas dik verloren. Het was wel een gek gevoel om zo weg te lopen van de directrice die zulke tranen heeft!!

En toen was daar dan het moment, om 17:15 liepen wij door de aankomsthal, een beetje nerveus was ik wel. Eenmaal door de poort was er een hele menigte die opeens ging klappen, lachen en schreeuwen en dat was allemaal voor ONS!! Wat een lieverds die daar allemaal stonden te wachten op weer een omhelzing! En wat was het ook snel weer normaal, alsof ik iedereen gisteren nog zag! Heerlijk heerlijk om weer met al mijn vriendinnen, familie en Brian

te zijn zeg!!

Lieve Mi, wil je nog heel erg bedanken voor de erg fijne 5 maanden. We hebben elkaar overal en altijd gesteund en onwíjs gelachen! Ook alle lieve mensen in Nederland die mij altijd lieve berichtjes en kaartjes stuurden!

Lieve dikke kus vanuit NEDERLAND!