Vakantie!

En eindelijk was het dan zover, maandagochtend om 7 uur ging mijn wekker en ik was in één keer wakker (waar ik normaal een kwartier snoozen over doe). Op de een of andere manier was ik zó zenuwachtig! Ik pakte mijn laatste spulletjes in en uiteindelijk werd het toch een grote koffer voor een week... Vreselijk!! Dus toch nog bepakt en bezakt ging nam ik de bus naar Malaga Airport waar Brian om half 12 aan zou komen. Het was een 'super economy' bus, dit is een bus met extra ruimte en ik had dus een eigen plekje en een lunchpakketje.
Ik kwam al iets eerder aan op het vliegveld en kocht alvast treinkaartjes naar Malaga stad waar we over moesten stappen op het station. Hierna ging ik wachten in de ontvangstruimte en elke seconde leek wel een minuut en elke minuut wel een uur!!! Na een half uur zag ik hem dan toch tevoorschijn komen en wat was dit een heerlijk gevoel! We vlogen elkaar in de armen en om elkaar na zo'n lange tijd weer van dichtbij te zien heeft toch wel iets aparts. Het is net alsof je elkaar weer opnieuw ziet, maar dan nóg leuker. We konden niet stoppen met lachen en kijken naar elkaar maar eenmaal in de trein leek het alsof we elkaar

nooit gemist hadden!
Eenmaal in Malaga moesten we overstappen op een bus naar Nerja, we zaten hier 2 uur in en lekker bijgekletst natuurlijk. Na anderhalf uur hadden wel alleen de prachtige kustlijn wel gezien. In Nerja was het even zoeken met al onze bagage naar het hotel maar toen we daar aankwamen waren we blij verrast! Het was super schoon, mooi en we hadden een groot balkon. Bovenop het dak van het hotel zat een zwembad met práchtig uitzicht over heel Nerja met een aantal ligbedden. Verder hebben wij deze dag de toerist uit gehangen, tapasjes gegeten en lekker gezwommen in het hotel. Wat is Nerja toch mooi!! Het heeft een heel groot (en bekend) uitkijkpunt 'Balcon de Europa' genoemd. Vanuit hier heb je een waanzinnig mooi uitzicht over de zee en de hele kustlijn!
Dinsdag en woensdag hebben we heerlijke dagen op het strand gezont, gezwommen en van elkaar genoten! Dinsdag zijn we uit eten gegaan bij een onwijs lekker tentje aan het strand 'Rincón del Sol' (ook een aanrader voor jullie opa en oma!). Hierna liepen we over het strand naar huis en zagen opeens een mega feest. Iedereen stond op het strand en er stond iets te gebeuren. Om 12 uur precies kwam er overal vuurwerk vandaan, ook vlak voor alle mensen (dit zal wel iets Spaans zijn haha). Uiteindelijk werd er een soort heks in de fik gestoken en begon het feest pas echt. Het feest het 'San Juan' en wordt op veel plekken in de wereld gehouden, het is een traditie om de zomer te verwelkomen. Mogen we in NL ook wel aan beginnen dan ;).
Op woensdag besloten we te gaan kanoën, erg jammer dat we geen mobiel konden meenemen op het water want ik had jullie graag willen laten meegenieten van het uitzicht! Maar het was heerlijk om even verkoeling te zoeken en leuk om de kust vanuit het water te bekijken! Na inspanning komt ontspanning en we gingen bij een erg bekend tentje 'Ayo' eten. Dit werd ons al aangeraden door mijn oom en ook alle Spanjaarden zeiden dat ik er écht heen moest voor de

paella. Hier maken oude mannetjes met grote leren laarzen in een 2 meter pan die op de grond boven een vuurtje hangt paella op de ouderwetse manier. Het kost €7 maar je kan onbeperkt opscheppen, én het was nog heerlijk ook! Goede tip dus!!
De volgende dag werd Brian 20 jaar en dat moesten we dus wel even vieren. De avond gingen we naar (inmiddels ons favoriete) tentje en proostten op zijn verjaardag!
De volgende dag, eigenlijk de echte verjaardag, stond helaas alweer een busreis naar Granada te wachten. We hadden pas om half 4 de bus en mochten gelukkig onze koffers nog bij het hotel achterlaten. We aten het lekkerste ontbijtje wat er bestaat en gingen daarna nog lekker even zwemmen. Helaas was het bewolkt en konden we niet naar het strand, maar zelfs toen was het nog heet!

De busreis ging weer voorspoedig en ik had nog een verrassing laten klaar leggen in het hotel in Granada door Milou. We verbleven namelijk in mijn hotel Fontecruz waar we voor een veel goedkopere prijs zelfs ontbijt erbij hebben :). Ik had van tevoren cava gekocht en dit had Mi mooi neergelegd op de kamer!
De avond namen Mi en ik Brian mee naar ons favoriete restaurant Sibarius waar wij lekkere hapjes (en sushi) gegeten hebben. Op het laatst kregen we zelfs nog een shotje na, het was ene gezellige avond!! Helaas qua drankjes iets te gezellig want ik moest de volgende ochtend om 7 uur alweer fris en fruitig bij het ontbijt staan terwijl Mi en Bri lekker om 10 uur aan kwamen kakken. Dit was dan wel even zuur maar andere kant genoot ik van elke seconde dat ik met Brian was!
In de middag lieten we Brian een stukje van de stad zien en liepen we naar Mirador San Nicholas, uiteindelijk niet zo slim in de warmte maar we hebben daar een terrasje gepakt en daar kreeg Brian een belletje dat hij dit jaar Havo heeft gehaald! Daar moesten we natuurlijk op proosten!
Op de terugweg schoot mijn slipper kapot en moest telkens een van ons op een blote voet lopen.. Oepsie...
Om 4 uur hadden wij een afspraak met onze stagebegeleider uit Nederland, meneer De Paz. We kleedden ons netjes om en hadden 2 uur lang gepraat over de voortgang van de stage, met de directrice

Martha en we hadden hem een rondleiding gegeven. Hij was erg tevreden met wat hij zag en we hebben toestemming gekregen om ook de kerntaak Front Office af te ronden!! Dit betekent dat wij in 5 maanden tijd 2 kerntaken (F&B en Front Office) kunnen afsluiten en op school dus meer tijd hebben voor bijzaken. Eigenlijk moest ik die avond nog tot 9 uur werken maar van Martha mocht ik gaan omdat Brian er is, super lief!
We gingen bij een typisch Spaans tapas tentje eten waar je alleen al een heel groot bord eten krijgt bij een drankje, dus we hebben ons lekker volgegeten en gedronken en hierna gingen we naar een restaurant waar we een gratis fles cava kregen! We kregen namelijk een gratis voucher van het hotel. Deze cava was ons toch lekker, wauw!
Volgende dag weer bij het ontbijt gewerkt en we besloten om een motor te huren om de stad te bekennen. We deden een lange broek aan voor de veiligheid maar na 5 minuten hadden we daar al spijt van, nu snap ik waarom iedereen hier met korte kleren aan op de motor zit.... ZO HEET! Wel hebben we súper mooie gebieden gezien, we zijn helemaal tot bovenaan de heuvel gereden en het uitzicht was zo gaaf! Door de stad rijden was alleen wat pittiger voor Brian omdat wij al die drukte en gekke rijstijl van de Spanjaarden niet gewend zijn natuurlijk! Voor vijven wilden we de motor weer terugbrengen omdat ik moest werken maar de winkel was gesloten... (was te verwachten natuurlijk ivm de siësta). Dat zijn af en toe toch nog de rare dingen waaraan ik hier moet wennen!

Zondag nodigde Pilar ons uit om te gaan eten in haar Italiaanse restaurant! Samen met mi liepen we om 3 uur naar beneden, maar natuurlijk moesten we wachten tot kwart voor 4... Eindelijk gingen we weg en het bleek eventjes rijden met de auto te zijn en Martha en Javi gingen ook mee. Javi kon helemaal geen Engels dus ik moest als vertaler ertussen staan als Javi iets in het Spaans zei en Brian wat in het Nederlands haha. In het restaurant kregen we allemaal gerechten die we met zijn allen deelden en het was erg gezellig! Ook super lief want we hoefden helemaal niets te betalen...!! We werden weer afgezet bij het hotel en na even relaxen konden Mi en ik weer gaan werken, dit keer voor een grote groep Joden die gingen avond eten. Ze bleken het hele restaurant afgehuurd te hebben en hun eigen koks mee want alles moest 'koosjer' bereidt worden! Erg grappig om te zien, zo drinken zij bijvoorbeeld geen melk uit hetzelfde glas als ze iets anders hebben gedronken met vlees. Ook was er een Spaanse jood en een Amerikaanse, die onderling wel konden communiceren omdat ze Hebreeuws kunnen. Zo gaaf!
Ik mocht om 10 uur al weg gaan omdat het ons laatste avondje was en even later kwam ook Mi aan, we besloten een laatste wijntje (oké en weer sushi) te eten/drinken bij Sibarius als afsluiting!

De maandagochtend moesten wij al om half 7 de taxi hebben naar het vliegveld en we zeiden Milou en Javi gedag die werkten bij het ontbijt. Javi gaf Brian een knuffel, en moest zelfs een traantje laten. Milou lachtte en vroeg waarom hij nou moest huilen omdat ze eigenlijk niet eens met elkaar konden praten! Maar hij is zo'n sentimentele man en zei dat hij Brian gewoon zo aardig vond. Zo lief haha!
Dan waren toch echt de laatste momentjes samen aangekomen.. We hadden nog even de tijd op het vliegveld voordat hij achter de douane moest en mijn bus ging en die hebben we lekker bij de Starbucks doorgebracht (waar ik 'Jaki' heet). We wilden geen hele heisa maken om het gedag zeggen met elkaar maar toch midden in een gesprek moest ik toch een traantje laten... Zo stom als je toch merkt dat het je nóg meer doet dan je al denkt. Het afscheid was ook niet bepaald leuk maar na een paar knuffels moet je toch weglopen van elkaar... In de bus had ik gelukkig alle steun van alle mooie foto's die we gemaakt hebben en heb ik alle fijne momenten herleefd!! Gelukkig kunnen we alweer uitkijken dat we elkaar in augustus zien!

Hoop dat jullie van mijn zwijmelverhaal genoten hebben haha!
Saludos xxx