La proxima semana

Na een heerlijke zaterdagdag nacht in het kingsize bed hebben we nog een laatste dagje vrij. We hebben gehoord dat er een heel mooi meer moet zijn, 40 minuutjes met de bus. We besluiten om er heen te gaan. Maar éérst, het ontbijtje van het hotel even bekijken! Er is een grote variatie aan fruit en beleg en ook vers afgebakken brood, het ziet er lekker uit allemaal. Enige minpuntje is dat er geen verse jus is maarja... Als dat het enige ding is wat we moeten veranderen haha... Via Google Maps worden we geleid naar de bushalte die we moeten hebben, maar helaas klopt deze niet heel erg. Gelukkig vinden we het nét op tijd en we kwamen daar de groep van de residencia tegen, toevalliger kan niet! De busrit kost maar €1,70 voor een enkeltje en rijdt 40 minuten lang over een smalle weg, langs een afgrond. Hier kreeg ik best wel zweethandjes van ja haha. Gelukkig waren we veilig en wel aangekomen, en het was maar beter dat we die groep waren tegengekomen. Anders zouden we nooit het meer kunnen bereiken, we moesten namelijk echt survivallen door de rotsen naar beneden. Hadden ze maar gezegd dat we geen slippers aanmoesten... Het was best lastig naar beneden, er was namelijk geen gewone weg, maar allemaal losliggende stenen en riviertjes en ga zo maar door.

Maar wat was het het allemaal waard! Het uitzicht en de omgeving waren echt PRACHTIG! Na ongeveer een half uur afdalen kwamen we aan op een grasveld waar we ook konden zwemmen. Het was een heerlijke afkoeling en met dat uitzicht adembenemend.
De laatste bus ging om 8 uur, en omdat Mi en ik die zeker niet wilden missen gingen we maar wat eerder dan de rest terug op onze slippers. Naar boven was iets minder erg en hadden zelfs nog drie kwartier boven om op adem te komen en lekker iets te drinken. Ook de terugweg hebben we overleefd en na een lekker hapje gegeten te hebben gaan we vroeg slapen... De wekker staat namelijk op 6 uur!

Ja dat is even wennen. Weer méga vroeg opstaan... Gelukkig kwamen

we ons bed op tijd uit en stonden we om 10 voor 7 beneden te wachten. En om 5 voor 7 nog te wachten. Om 7 uur waren nog steeds alle lichten uit. En dan eindelijk om 10 over 7 kwam de chef genaamd Luca aangesneld om het ontbijt klaar te zetten. Een groot gedeelte wordt al de avond ervoor gedaan., dus is het alleen een kwestie van al het eten klaar zetten. Om iets over half 8 staat alles klaar en kijk je er toch met een heel ander oog naar dan als je daar in eerste instantie eet. We moeten wel een beetje wennen aan de andere standaarden van Spanje, bijvoorbeeld de hygiëne maar ook van een routing in de keuken is niet te spreken. Om even het sap bij te vullen moet je hopen dat er niemand achter de deur staat en anders onhandig om elkaar heen lopen. De ochtend was best rustig en om 8 uur kwam een meisje ons helpen, haar naar is Denise. Ze is moeilijk te verstaan omdat ze zo snel praat, ze is waarschijnlijk niet gewend om tegen buitenlanders Spaans te praten. Ondanks de taalbariëre hebben we

goed onze taken kunnen vervullen en ontdekt hoe alles werkt.
Het ontbijt is om half 11 afgelopen en nadat de gasten weg zijn kunnen we alles opruimen. Het ontbijt is in het restaurant 'Mamma Mia' wat grenst aan aan het hotel. We moeten dus ook de tafels voor het restaurant alvast opmaken. Om kwart over 11 lopen we weer terug naar onze kamer, met onwijs pijne voeten omdat we een soort ballerina's aanhebben van €6 waar helemaal geen demping of iets in zit...

Na een middagje rust kunnen we om 5 uur naar de receptie om daar 2 uur te werken! Alles wordt uitgelegd en het meisje dat ons helpt is super aardig, haar naam is Ana maar helaas was dat haar laatste dag... We checken al mensen in in het systeem ..... en als het even rustig is doen we een check-in in het Spaans met onze collega's. Het was onwijs leuk alleen konden wij de front-office manager Salvador niet duidelijk maken dat we maar tot 7 werkten, daarna een uurtje rust hadden, en daarna 2 uur in het restaurant werkten. Dus 7 uur werd 8 uur, maar geen straf want alle dingen vond ik leuk.
Om 8 uur gingen we naar het restaurant waar we met Jose werkten. Dit is een oudere man en de restaurantmanager. Wij moesten de Franse groep bedienen die vanuit ons hotel daar at. Alles ging goed en opzich was het ook wel makkelijk dat de Fransen niet zoveel anders als hun eigen taal kunnen... De mensen in de keuken zijn ook ontzettend aardig en we kregen een gratis bord pesto spaghetti tijdens het eten!
Om 10 uur waren we dan echt klaar en we ploften op ons bed. Toch wel vermoeiend zo'n dagje maar ontzettend leuk ook wel weer omdat iedereen zo aardig tegen ons is en ons ook echt Spaans willen leren!

Het is dinsdag en we besloten even Granada verder te onderzoeken. We gingen naar de wijk Albaicín, wat een Arabische wijk is wat op een heuvel ligt, recht tegenover het Alhambra. Het bestaat uit een doolhof van kleine, smalle straatjes met witgekalkte huizen. Het was alleen niet zo slim van ons om in de middag te gaan, want het was 40 graden en zelfs in de schaduw bloedje heet. Iedereen in Nederland zegt 'Ah wat lekker!' 'Ik wil dat ook!' enz... Maar wij willen op dat moment graag met jullie ruilen hoor haha! Het enige wat wij willen is zwemmen, koud drinken en schaduw.
Gelukkig mochten wij nog de heuvel beklimmen... Het waren veel kleine trappetjes en steile hellingen die we moesten trotseren om uiteindelijk boven te komen. Eenmaal boven was het uitzicht op het Alhambra wel ongelooflijk mooi en we koelden onszelf af met een lekker ijskoud drankje waar we ook een gratis tapasje bij kregen. We deden nog snel een schietgebedje voor Brian en Jesse omdat zij hun eerste examen hadden!
Het is onwijs leuk om de verschillen te zien die de stad heeft. Na het Albacín gezien te hebben gingen we even de andere kant op en kwamen we in een parkje waar we even uit gingen rusten.

Hierna gingen we nog maar iets cultureels doen, de kathedraal bezoeken die tegenover ons hotel lag. Het was ontzettend mooi en zó groot!

De avond hadden we afgesproken met een ontzettend aardig Australisch meisje van de taalschool om ergens te eten. Ze wist een leuk plekje waar je bij 1 drankje veel tapas kreeg, en dat was waar ook! We bestelden lekker sangria's en alsof het niet toevalliger kon kwam weer de groep van de taalschool voorbij. Ze besloten ook een drankje te doen en om ongeveer 12 uur gingen we weer naar huis. We hoorden dat er ook een andere, makkelijkere route was naar het meer en besloten dat te doen de volgende dag, woensdag want dat was nog een vrije dag.

Helaas was dit plekje iets minder mooi dan de vorige, er waren veel vissen en ook zwerfhonden op de weg ernaar toe waar we niet langs durfden te lopen. Wie weet waren ze wel agressief! Het was in de begin van de middag lekker om te zonnen maar einde van de middag werd het maar heter en heter en was er geen wind meer. We besloten een bus eerder te pakken dan we van plan waren maar de weg ernaar toe was echt heel pittig... In 40 graden een bergwandeling maken, geen water meer en boven de supermarkt dicht. We gingen gesloopt in de bus zitten en kwamen mega moe thuis. Gelukkig hebben we wel geleerd dat we niet meer met zulke hitte dingen moeten ondernemen haha.

De rest van de week hebben we ochtend en avonddiensten gewerkt. We hebben ook te horen gekregen dat we gratis of voor €5 pp kunnen eten in het Italiaanse restaurant naast ons dus dat is echt top! Helaas heeft Milou donderdagavond daar een voedselvergiftiging opgelopen. Alles kwam er vrijdag weer uit en werken kon écht niet werken. In de avond hadden we een event boven, die moest ik dus alleen doen. Met alleen maar Spanjaarden! Het was spannend maar juist hiervan leer je veel. Ik wen al steeds meer aan het accent wat ze hier hebben, zonder -s, en merk dat ik dat ook ga overnemen. Geen Buenos dias maar bueno dia!
Zaterdag na het ontbijt kon ik meteen door naar een ander event bij het café boven op het hotel. Het heet 'El Mirador' en heeft een prachtig uitzicht over de stad, het Alhambra en de kathedraal!
Het was een communie van een jongetje van 9, en ik moest met mijn collega Alli werken. Ze helpt me ontzettend bij het Spaans en ik probeer ook veel gesprekken te hebben.
Gelukkig voelde Milou zich zondag weer de oude en besloten we sushi te eten na het werk, omdat dit heeeel licht verteerbaar is en en goed voor haar buik. Gelukkig was dit niet echt een straf, we hebben lekker bij Sibarius gegeten, Milou sushi en ik een beetje sushi (de lekkerste uit m'n hele leven!!) en een caeser salad.

De week is best snel voorbij gegaan en de barrière om überhaupt

Spaans te praten verdwijnt na elke zin een beetje. Gelukkig heb ik ook veel steun uit het thuisfront! Lieve familie die me om de zoveel dagen facetimen, vriendinnen die ik veel spreek en natuurlijk Brian die ik elke dag spreek!

Hasta luego mijn trouwe volgers! X