#2 Brazil and its perfect imperfections

Voor je begint: Zet even een nummertje op voor de beleving ;)
Carlos Vives, Shakira - La Bicicleta:
https://youtu.be/-UV0QGLmYys
Gente de Zona - La Gozadera:
https://m.youtube.com/watch?v=VMp55KH_3wo
J Balvin - Safari ft. Pharrell Williams, BIA, Sky - Safari:
https://youtu.be/JWESLtAKKlU

Wanneer je een bericht krijg van je afstudeer docent van de Avans met de mededeling; ‘Dan je blog. Goed werk…Je laatste blog was van 6 september jongstleden. De eerste trouwens ook. Heel consistent. Lijkt wel je scriptie! ;)’ Wordt het toch eens tijd om weer te gaan tikken #metjeneusopdefeiten.. haha!

Het is alweer een tijdje geleden, maar begin september was ik in Bonito. Bonito is een plek waar vrijwel iedereen na ‘het Pantanal’ naartoe gaat omdat het er vrijwel naast ligt (5 uur met een busje) en echt de moeite waard is om te bezoeken. Bonito staat bekend om zijn extreem blauwe lagoons en rivieren waar je dus heel goed kunt duiken en snorkelen en waar het vrijwel altijd boven de 30 graden is. Laat mij nou weer wat ongewoons treffen: Ik kwam daar aan, +-14 graden met regen! Twee dagen slecht weer gehad wat echt helemaal niet bij dit seizoen past, maar dan kun je in zo'n dorp dus ook echt niets. Gelukkig waren er meer mensen in mijn hostel met hetzelfde probleem dus er zijn lekker veel caipirinia's gedronken, veel BBQ’s gehad (overigens ook om het warm te stoken) en verder een beetje hardgelopen om de tijd te doden. Gelukkig werd het na twee dagen beter en kon ik gaan doen waar ik voor kwam: Blue Lake Cave bezoeken en het snorkelen in Rio da Prata.

Vanuit Bonito ben ik met een bus (20u) naar Foz do Iguaçu gereisd om die fantastische watervallen en het drielandenpunt te zien. Daarnaast ook nog even een bliksembezoek gebracht aan Paraguay. Telefoons, tablets en andere elektronica zijn extreem duur in Brazilië, in Paraguay is het een stuk goedkoper (relatief). Veel Brazilianen gaan dus net over de grens hun elektronica kopen en daar draait het dus ook echt om - shoppen - wat een hell! Voor ons is het overigens niet goedkoper.. Prijzen komen overeen met die in NL. Foz was verder niet zo heel boeiend dus ben ik niet lang gebleven. Er zat overigens wel een extreem goeie Aziaat tegenover ons hostel, die maakte voor nog geen 3 euro de meest heerlijke wok gerechten.. Ben er bijna iedere dag geweest ;-)

Vanuit Foz de Iguaçu weer een busje naar São Paulo (16u). Ik kies hier vaak voor een nachtbus, dan slaap ik namelijk vrijwel heel de reis. Iets lekkers te eten mee, dekentje, boekje.. prima te doen!

Ik kwam heel vroeg in de ochtend aan in São Paulo zodat Nina me nog even kon ontvangen voor ze naar haar werk vertrok. Ik mocht namelijk bij Nina en Ruben logeren (wonen en werken in São Paulo), fijn fijn! Maar ik ben de dag in São Paulo begonnen met een lunch met een meisje uit Hong-Kong die ik had leren kennen in Foz en die dag weer door zou reizen vanuit São Paulo. Heel leuk om haar weer gezien te hebben!
São Paulo is zo'n bizar andere stad als waar ik tot nu toe ben geweest. Immens groot met maar liefst 11 miljoen inwoners (zelfde als heel België), extreem druk verkeer, huizen met bewaking waar je ‘u’ tegen zegt, heel veel hoogbouw en helikopter verkeer waar ik echt van stond te kijken. São Paulo is echt een werk stad, het economisch centrum van Brazilië. Ik dacht ook dat ik al wel had gezien hoe groot de gap tussen arm en rijk hier is, maar na São Paulo.. wauw! Hier wordt het geld verdiend, dat is zeker!
Nina en Ruben moesten natuurlijk gewoon werken ondanks mijn bezoek, dus ik ging lekker op pad in de stad. Ibirapuera Park - Beco do Batman en in de avond heerlijk decadent sushi gegeten met Nina. Klein feitje: Buiten Italië en Japan zit de grootste populatie Italianen en Japanners in São Paulo, dus sushi en pizza overload!

15 september ben ik vanuit São Paulo naar Fortaleza gevlogen (+-3000km) en vanuit Fortaleza direct met een 4x4 jeep naar Jericoacoara. Jeri is een klein dorpje midden in een woestijn zonder verharde wegen. Het is hier geen officiële woestijn, maar je zit echt werkelijk in de ‘middle of nowhere’ en je bent omringd door zandduinen en zee. Het is hier echt zo bizar mooi en hele goeie kite-surf spot, waar ik dus heel gelukkig van word.
Ik kwam in het hostel aan (Jeridise) en in deelde mijn kamer met twee Braziliaanse meiden (Miara Florencio & Elisete Vieira). Ze kwamen uit São Paulo en waren een weekje op vakantie in Jeri. Super vriendelijke meiden die direct vroegen of ik wat met ze ging eten, ‘ja

gezellig’ en het klikte eigenlijk direct. De volgende dag zijn we samen naar Lagoa do Paraíso gegaan. Lagoa do Paraíso is een fantastisch mooi, schoon, super blauw meer. De temperatuur van het water is hemels, het strandje is ook perfect (en nu lekker rustig in het laagseizoen) en er hangen hangmatten in het water wat het geheel dus echt super idyllisch maakt. Kortom, wat wil je nog meer? En dan de vers gevangen vis in de middag met rijst, bonen, groentes en Farofa (mijn lievelings), perfect! De volgende dag hebben we een buggy gehuurd, dat is vrijwel de enige manier hoe ze zich vervoeren in de duinen en zijn we naar Lagoa Grande gegaan. De weg daarheen is al een ervaring op zich en dan kom je ook weer bij zo’n mooie plek uit, genieten! Ook hier hebben we bij aankomst onze vis weer uitgekozen die dan rond een uur of twee klaar staat, man man!
Het is zo leuk om met Brazilianen op pad te gaan. Ben in totaal vier dagen met die meiden opgetrokken, maar heb zoveel geleerd over de cultuur en het eten. Vond het in het begin maar niets (vette rommel), maar zij hebben me echt alles laten proberen en ben er ondertussen toch een beetje van gaan houden! (Lees: (goede) pastel, Farofa (gemaakt van Mandioca), Pudim, Muqueca, Baiao de dois.
Omdat Jeri bekend staat om zijn perfecte omstandigheden voor kitesurfing ben ik eens rond gaan vragen om goede plek te vinden om nog wat lesjes te nemen, maar tering wat was dat duur! Uiteindelijk een betaalbare plek gevonden die ook met een buggy naar verschillende stranden (Praia Guriu Mangue Seco & Préa) reden. De eigenaar was echt een hele stoere boy en we moesten elkaar even aftasten, maar we hebben uiteindelijk zo gelachen, mooi mens! Kiten blijft een sport met een prijskaartje dus ik probeerde daarnaast even niet te veel te spenden, maar dat was makkelijk want stappen zat er in de avond niet meer in want ik was ka-pot na zo'n dag, maar het was het allemaal waard!

Naast het kiten gingen we regelmatig naar Forro (dansstijl) feestjes waar ik blijkbaar nogal opviel met mijn blonde lokken.. Ik was een populaire danspartner.. Ik helemaal in mijn nopjes - NOT! Daarnaast heb ik nog een paard gehuurd samen met twee meiden (Becky uit Londen en Julieta uit Buenos Aires). Het was alweer een tijdje geleden dat ik gereden had, maar de liefde zit nog heel diep, dat besefte ik me op dat moment wel.. Wauw, wat heb ik genoten. En wat een ultiem gevoel van vrijheid als je in volle rengalop (standje turbo) de duinen op sprint.
Uiteindelijk heb ik na tien i.p.v. drie dagen en dus drie keer verzetten van mijn busreis Jeri verlaten, maar nu wel in peace.. Eerder kon ik gewoon nog niet gaan, ik was daar nog niet ‘klaar’, nu wel want heb alles kunnen doen wat ik wilde en het kitesurfen heel tevreden afgesloten. Op dit moment kwam ook het besef dat het zo heerlijk is dat ik gewoon al de tijd kan nemen die ik nodig heb. Even schakelen, maar het voelt zo goed! ?

26 september met de bus naar Fortaleza. Vanuit Jeri moet je met een speciale bus de woestijn uit, maar die bus ging kapot en werd onbestuurbaar. We moesten dus abrupt stoppen waardoor heel de

weg geblokkeerd werd. Wonder boven wonder werd alles snel geregeld (Brazilianen blijven me verbazen). Ik werd namelijk samen met de meeste mensen uit die bus opgehaald door de volgende bus die ons naar Fortaleza moest brengen. Top geregeld! Ik had niet zoveel zin om in Fortaleza te blijven, even geen zin in stad. En het is blijkbaar erg gevaarlijk (al zeggen ze dat hier van iedere plek, terwijl de meeste er zelf nog nooit geweest zijn) dus ben maar één nacht gebleven om vanaf Fortaleza een vroege bus te nemen op dinsdag 27 september naar Natal. Ook Natal vond ik, naast één mooi strand, niet zo heel boeiend. Daarom besloten om vrij snel door te reizen naar Praia de Pipa. Toen ik arriveerde in Natal heb ik vrijwel meteen twee meiden uit Londen leren kennen (Megan & Tati) waarmee ik samen naar Pipa ben gaan reizen.

29 september hebben Megan, Tati en ik dus bus naar Praia de Pipa gepakt. Was een gewone lijnbus, dus was wel heel relaxed dat ik niet alleen was, dat reist toch wat makkelijker omdat je minder afhankelijk bent van jezelf. We hadden al een tof hostel gevonden op internet (Lagarto na Banana), maar het was net twee weken open, dus het kon ook heel slecht zijn ‘laten we daar eerst even binnen kijken’. Wat denk je: Komen we onderweg twee super vriendelijke gasten tegen waar we even mee hebben staan te kletsen en uiteindelijk mee zijn gaan lunchen. Vraagt er een: ‘Hebben jullie eigenlijk al een hostel in Pipa’, dus wij overtuigd ‘Jaa, een nieuwe, maar we gaan eerst eens kijken of het wat is – Lagarto na Banana’. Waarop die jongens hard begonnen te lachen ‘Dat is ons hostel’. Ze hebben onze tassen erheen gedragen en we zijn er een week gebleven. Beste hostel in tijden met super inspirerende mensen! - Iedere ochtend was er gratis yoga - Er waren vaak hele toffe jam sessies in het hostel - Heerlijk ontbijt met schattige aapjes naast je in de boom - Iedere avond werd er vegetarisch gekookt waar ik heel erg blij van werd omdat het heel lastig is om hier veel groentes te eten en er een overconsumptie van vlees is in Brazilië – Een van de beste golfsurf stranden ligt in Pipa – Ik heb voor de eerste keer in mijn leven gemediteerd, heel bijzonder (alleen ik had geen gevoel meer in mijn benen na een uur en dat was heeeel grappig, vooral achteraf want ik ging kapot van pijn toen mijn bloed weer begon te stromen) – en oh my.. Als je een goede body wil, sowieso gaan surfen. De mannen in Pipa.. Niet meer normaal, zo bizar knap + goed lijf. Draag mij maar weg!
Net zoals in Jericoacoara was het in Pipa ook weer lastig om weer verder te reizen, maar omdat ik een vrijwilligers Project (met Spaanse lessen) in Colombia (Medellin) heb geregeld voor november en dus ook mijn ticket heb geboekt moet ik me wel een keertje gaan verplaatsen, want ik wil nog veel zien voor vertrek! Vanuit Pipa dus verschilende bussen genomen tot ik na 24 uur reizen, waar het nog even spannend werd toen de chauf een tik of twee uitdeelde aan een van de gasten, in Salvador arriveerde.

Vier dagen hike in Chapada Diamantina
Vanuit Salvador ben ik vrijwel direct doorgereisd om een paar dagen te gaan hiken in Chapada. Een natuurgebied van 30.921 km2 (even voor de beeldvorming; Nederland heeft een oppervlakte van 41.543 km²). Na zoveel mooie stranden gezien te hebben begon het zo gewoontjes te worden. Een paar dagen hiken is dan goed voor de afwisseling. Ik ben vanuit Salvador via Lençóis naar Vale Do Capão gereisd en ben daar samen met drie anderen op ons eigen houtje gaan hiken naar een waterval (ze zeggen de hoogste van Brazilië, maar ik vraag het me af) met een hele dunne straal water waardoor, door de wind, het water terug naar boven geblazen wordt. Dat gaf zo'n bizar mooi beeld. Het water danste door de lucht, net een kolk van glitters :D. Na een uur of vijf waren we terug in het dorpje, maar daar was echt geen kip en het is wel gezellig om een meerdaagse tour te doen met een gezellige groep.. Ik ben diezelfde avond dan

ook weer doorgereisd naar een plek waar ik de volgende ochtend een groep zou meeten (allemaal via Social Media afgestemd - halleluja) om drie dagen de Vale Do Pati tour te gaan doen.
Rugzak op, kleding in een plastic zak voor de regen, bergschoenen aan.. GO!
We hadden een super leuke groep van in totaal negen man incl. gids. Hele dagen hiken, gezellig samen de ontbijt/lunch/diner klaarmaken waarvan we allemaal een deel in onze rugzak meedroegen en in de avond slapen in een Pousada. Het was soms best afzien omdat we veel regen hebben gehad, je moe bent en je het koud krijgt, maar als de zon dan weer ging schijnen en je een top bereikte met een super bijzonder uitzicht dan waren we alle pijntjes weer vergeten. Geweldige ervaring!
Ik heb een filmpje gemaakt over deze dagen:
https://www.youtube.com/watch?v=oO-ydRYMIUo

Vanuit Chapada ben ik met drie Franse jongens en een Bels meisje (Romane) naar Salvador terug gereisd en hebben daar een paar dagen samen rondgehangen.
De ontwikkeling van Salvador is erg beïnvloed de geschiedenis. Door het grote aantal slaven die vanuit Afrika in Salvador aankwamen om te werk gesteld te worden op de vele plantages die de stad omringden. De overgrote meerderheid van de huidige bevolking van Salvador bestaat uit mulatten en negers die afstammen van de extreem grote slavenpopulatie van destijds. Op het centrale plein Praça do Pelourinho (Plein van de Schandpaal) werden opstandige slaven gestraft. Ik weet niet wat het is, maar er hangt een hele bijzonder sfeer in het historisch centrum van Salvador (Pelourinho) en het is er zo mooi en authentiek. Je voelt gewoon dat de geschiedenis diep geworteld is in de stad. Het is ook 1 van de gevaarlijkste steden zeggen ze.. Nou, dat heb ik echt niet zo ervaren. Er is veel armoede, ja dat klopt! Maar zo lief, zo behulpzaam, zo zorgzaam.. Of moet ik het geluk noemen? :)
Natuurlijk hebben we ook nog wat lokale specialiteiten geprobeerd: Acarajé. Dit is een "bal" gemaakt van bonen (feijão fradinho) die in hete palmolie gebakken wordt. Niet echt mijn favoriet en als je geen

sterke maag hebt raad ik aan om hem NIET te eten, hahaha!
Dan heb je moqueca . Dat is een soort vissoep met vis, garnalen, krab, inktvis, schelpdieren etc. Verder zitten er kruiden, tomaat en wat kokosmelk in. Het wordt opgediend met farofa (gebakken maniok/cassavemeel), salade, witte rijst en vaak die bonen (feijão fradinho). Echt om je vingers bij af te likken!

Itacaré
En toen begon mijn tijd in Brazilië op te raken, mennn.. Time flies. Ik moest nu een keuze maken - Morro de Sao Paulo of Itacaré.. Itacaré was verder reizen, maar moeilijker te bereiken en dus wat minder toeristen - overgehaald! Eigenlijk was het te kort, twee nachten, maar mennnn dit was ook weer zo de moeite waard. Een heerlijk chill klein en peachfull dorpje aan het strand met perfecte golven waardoor het echt een surfersparadijs is. Dus dat betekent: Weer eye-candy, maar

het is gewoon zo vermakelijk om naar te kijken, zo cool en zo talentvol! Zelf weinig gesurft hier.. haha!

Vanuit daar, via Salvador naar São Paulo gevlogen, weer even langs Nina, Ruben en Mathew. De meisjes die ik in Jeri had leren kennen weer even ge-meet en de groep vanuit Chapada Diamantina (studeren in São Paulo) ook weer gezien. Hoe cool?! Mooi einde van reis door Brazilië.

22 oktober ben ik naar Cartagena (Colombia) gevlogen waar ik toch serieus een beetje heimwee krijg naar Brazilië waar ze zo lief, sympathiek, behulpzaam en zorgzaam zijn.. Dat is hier wel even anders, al ligt dat wellicht ook een beetje aan het extreme toerisme hier! Er werd me verteld dat dit bij Cartagena hoort en niet voor heel Colombia geldt, fingers crossed. Naast de mensen is ook de temperatuur hier even wennen met een luchtvochtigheid van 90%. Klein zweet festijn!
Na twee dagen Cartagena ben ik doorgereisd naar Minca, naar 'Casa Elemento' - Foto's zeggen meer dan woorden..
Om na twee dagen door te reizen naar Costeño Beach in Santa

Marta om nog een aantal dagen te genieten van het strand voor ik voor een maand naar Medellín ga, de stad.. Ik had het adresje gekregen van een jongen die ik in Cartagena had leren kennen en hij was echt lyrisch over, ik ben dan ook echt zonder enige voorbereiding daarheen gereisd en daar heb ik dan ook geen spijt van gekregen. Costeño Beach is hele mooie rustige plek in een voormalige kokosnoot farm tussen een heel mooi stukje Caribische kust en de jungle.. Klinkt al fijn, toch? ;) Beelden zeggen meer.. Iedere ochtend gingen we surfen, er werd echt heerlijk gekookt (Je moest daar wel eten want je zit best wel afgelegen), iedere nacht was er lichtgevend planton in de zee waar we heel wat uren in hebben doorgebracht, heel cool! En ik heb daar hele bijzondere mensen leren kennen waar ik in vijf dagen tijd een super hechte band mee heb opgebouwd, ook vrij bijzonder: Maria Diaz, Riley Cox & Felipe Pinto. Maria ga ik weer meeten in Bogota, waar zij woont. We gaan samen naar Sonar festival begin december, yaaay!

2 november vlucht naar Medellín

Na dik 2,5 maand in Brazilië kan ik toch wel zeggen dat dit mega land me ontzettend positief heeft verrast. Ik ben er gestart omdat dat ‘wel leuk was’ met de Olympische spelen, heb me vrijwel niet ingelezen, had geen hoge verwachtingen en heb me een beetje laten leiden, de route laten bepalen door de mensen om me heen en ervaringen die met me gedeeld werden. Maar ik ben echt een beetje verliefd geworden op de verschrikkelijk mooie plekken en diversiteit die ik gezien heb, de taal die ik in het begin maar niets vond (en nu per ongeluk teveel gebruik in Colombia), maar vooral de mensen. Wat een fijne soort en wat heb ik hier genoten. Ik krijg gewoon kippenvel op het moment dat ik dit schrijf.. Nu Medellín en het verder ontdekken van Colombia. Ik ben heel erg benieuwd wat dit land me weer gaat bieden..

Voor nu - Muito obrigada Brazil, eu gostava!