Dag 13

Om 15.00 uur vanmiddag hebben we de Burj Kahlifa geboekt, dat staat alvast in de agenda. We ontbijten redelijk op tijd. Hier kun je ook buiten zitten, dus dat proberen we maar. Het buffet is reusachtig, wat een keuze en het smaakt heerlijk. Na het ontbijt nemen we een taxi naar de Burj Al Arab. Hij zet ons af bij het strand. We worden omarmd door de warmte. Heel anders dan in Thailand, hier is het veel minder vochtig. Op het strand maken we een paar foto's en lopen even met de voetjes door het water. Zo blauw hier, prachtig. Met de taxi gaan we naar de Souf Marinad. We hebben geprobeerd het te voet te doen, maar het was te ver met deze warmte. De Souf is een winkelcentrum helemaal in Arabische stijl, mooi! Veel

winkeltjes waar je goed kunt shoppen voor souvenirs. Buiten op terras kunnen we de Al Arab nog zien tussen de palmbomen door. De Souf ligt aan een watertje dat zo groen, blauw is... We lunchen hier nog en nemen dan een taxi terug naar het hotel. We frissen ons even op en lopen dan naar het metro station verderop. Daar nemen we de metro naar de Dubai Mall waar ook de Burj Khalifa is. Een ritje van ongeveer 20 minuten. Het openbaar vervoer is hier super geregeld. Je koopt een kaartje tot waar je moet, checkt bij het poortje in en bij aankomt weer uit. De metro loopt over een baan die zo'n vier meter boven de weg ligt. Dus heeft geen hinder van de achtbaans snelweg, hij loopt altijd precies op tijd.

We moeten er bij de Dubai Mall uit. De Burj Khalifa konden we opafstand natuurlijk al zien, 829 meter hoog pfffff. Vanaf het metro station is het best nog een eind lopen, maar alles overdekt en zelfs van die loopbanden die je ook op het vliegveld ziet. En uiteraard ook hier airco. In de Dubai Mall gaan we op zoek naar de toegang tot de Burj Khalifa, at the Top. Overal in de Mall staan wegwijs borden en da's super handig, want jemig wat is dit winkelcentrum groot zeg. We moeten naar de HG verdieping, in de kelder zeg maar. Er zijn vier verdiepingen, HG, G, 1 en 2. Met de roltrap gaan we naar beneden en dan is het nog een flink eind lopen. We moeten bij een zuil onze tickets printen, ik heb ze in Nederland al online gereserveerd. Ik word door een man in het Engels aangesproken, hij wil graag weten wat ik online heb betaald. Dat was geloof ik 100 AED per persoon. Aan de kassa betaal je ongeveer 400!

We hebben net de pech dat ook een grote groep Chinesen de toren in wil. Een lange rij van wel dertig van die kakelende Chinesen geeft oponthoud bij de beveiliging. We hebben geluk dat we vrouwen zijn, want dan mag je alleen door vrouwen gecontroleerd worden. Dus we zijn sneller dan de Chinesen bij de lift. Ook hier is alles weer netjes

gestroomlijnd en wordt er niet geduwd en voorgekropen. Kunnen we in Nederland nog een voorbeeld aan nemen. We gaan met ongeveer 15 mensen de lift in. Deze brengt ons tot de 125ste verdieping, 455 meter hoog, in 58 seconden! Werkelijk super snel en je merkt het niet. In de lift vliegen de verdiepingen aan je voorbij en wordt er op de wanden een film geprojecteerd met andere hoge gebouwen op deze aardbol. Eenmaal boven kun je gelijk van het uitzicht genieten, en ja...het is echt fenomenaal. Wat een hoogte, ongelofelijk. Je kunt langs het glas helemaal rondlopen en dus alle windstreken bekijken. Het is helaas een beetje bewolkt, hierdoor kunnen we heel in de verte de Burj Al Arab en de Palm heel vaag zien liggen. Jammer, maar het mag de pret niet drukken, we genieten volop. We laten bij een 'green screen' in allerlei posities foto's van ons maken. Zo lijkt het net of we de Khalifa beklimmen, er vanaf vallen of op een randje staan. Heel leuk, maar ook heel duur. Een foto in een mooi mapje kost 75 euro, we hebben vriendelijk bedankt en prenten het beeld wel in ons geheugen. Een verdieping lager kun je ook naar buiten. Hier is zeker nagedacht over mensen die een sprong willen wagen, dat gaat dus niet. Ook wordt geadviseerd om je fotocamera niet door de smalle openingen in de ramen te houden. Goed advies. Maar ach, mijn mooie fotocamera heeft de batterij leeg, boehoe. Lang leve de IPhone. Al met al hebben we dik anderhalf uur rondgelopen en genoten van het uitzicht en van overige toeristen.

De lift naar beneden gaat al net zo snel. Op weg naar de uitgang word je nog langs een expositie geleid, die de verschillende bouwfases weergeeft. Een klus die zes jaar geduurd heeft, maar het resultaat mag er zijn. Eenmaal in de Dubai Mall kijken we onze ogen uit, wat veel winkels. Omdat we best al trek hebben, gaan we op zoek naar het Libanese restaurant. Een tip van Robin. Zij heeft hier heerlijk gegeten en je kijkt vanaf het terras op de fontein show. We volgen de borden Fontijn en komen er na een kwartiertje lopen. Aan de anderen kant van de brug zien we het restaurant liggen. We hebben niet gereserveerd, helaas is er geen plek meer buiten op het terras. Alleen nog op het rokersdeel, maar daar mag Nikki niet zitten omdat ze nog geen 18 is. We krijgen een mooie tafel binnen. Om 18 uur start de fontijnshow, deze duurt vijf minuten en elk halfuur is er een nieuwe show. We hebben nog tijd om eten te bestellen. Geen idee wat er allemaal op de kaart staat, dus we roepen de hulp van een ober in. Hij adviseert ons om als voorgerecht Hommos te nemen. Nooit van gehoord, maar hij zweert dat het lekker is. Voor de zekerheid nemen we er ook Arabisch brood met ham een kaas. Hij legt in gebrekkig Engels nog wel uit wat Hommos is, maar ik snap het niet helemaal. Gewoon proberen dus. Als de fontijnshow start loopt Nikki naar het terras om vanaf daar te kijken. Ik wacht nog wel even tot het donker is. Het eten smaakt ons goed, alleen is het veel en veel teveel.

Vanaf de brug kijken we om half

acht opnieuw naar de show. Prachtig hoor, best ontroerend om te zien. De Khalifa op de achtergrond lijkt wel een grote kerstboom, allemaal lampjes die flikkeren. Het is heerlijk warm buiten en we genieten echt. Nikki maakt nog een paar filmpjes voor in het plakboek hihi. Als de show klaar is, wil de hele meute de Dubai Mall in. Er staat een mannetje gestrest met een groene lamp te zwaaien om de menigte in goede banen te leiden, dit lukt. In de Mall verspreiden de mensen zich snel en vind je ze niet weer. Alhoewel, het is er ontzettend druk. Maar winkels genoeg, dus we hebben niks te vrezen. Nikki koopt een mooi vest van Hollister en ik een shirt voor de tennis. We kijken nog bij het grote Aquarium en een snoepwinkel Candylisious. Hier wordt het snoep voor je neus gemaakt, echt een paradijs voor ieder kind en menig volwassene. Onze beentjes worden moe en we moeten nog een flink eind teruglopen naar de metro. Gelukkig weer loopbanden. Moe maar voldaan kruipen we ons mandje in.