Preikestolen

Ja, het gaat wel weer. Dank je.

Gisteren zijn we naar Preikestolen (de Preekstoel) geweest. Op internet wordt het mooiste uitzicht van Europa beloofd. Dat laten we niet aan ons voorbij gaan.

Het weer is alleen een issue. Het regent namelijk. Maar we hebben een geniale weerapp die we frequent consulteren. We hebben Iris en Cas al drie keer wakker gemaakt en vervolgens gezegd dat we toch maar een uurtje later gaan. De buien in de app schuiven namelijk steeds een uur op. Uiteindelijk nemen we de ferry van 12:00 uur,

zodat we tussen één en half twee daar zijn.

Aangekomen regent het pijpenstelen en dus lopen we naar het restaurant. Een lekker bordje tomatensoep en wat geklets later, regent het nog steeds. In de app is het vanaf 15:30 uur zeker weten droog. Daar gaan we!

Het pad van 4 kilometer is door sherpa's uit het gebied van de Mount Everest aangelegd. Toen we dat lazen, hadden er wat alarmbellen moeten gaan rinkelen. Grote rotsblokken dienen als traptreden of als stepstones. Sommige treden zijn ruim hoger dan je knie, dus het klimmen is goed voor je bovenbenen.

Na tien minuten gaat het regenen. Gelukkig hebben we regenjassen meegenomen. Die van Cas is maatje 176. Hij dacht dat deze nog wel zou passen. We klimmen verder en verder. Soms is er een prettig

vlak stukje met houten vlonders of enorme stenen plateaus. Ondertussen zijn we behoorlijk nat en ervan overtuigd dat we er bijna zijn. Totdat we dat ene bordje zagen dat vertelde dat we halverwege waren.

En weer verder. Het pad verandert van de vriendelijk neergelegde keien naar "zoek zelf maar uit welke weg je neemt, maar kies vooral de minst moeilijke". Rode T's op de rotsen geven aan dat het toch echt de bedoeling is dat je deze kant op gaat. Gelukkig zijn we niet de enigen die de Preikestolen willen zien. Gedeelde smart is halve smart.

We zijn er nu bijna. Drijfnat tot op de huid, klimmen we het laatste stukje. Hier hadden ze op de website al voor gewaarschuwd. Dit pad is ongeveer twee meter breed en naast je is de onbeschermde afgrond.

Vlak voordat je op Preikestolen komt, moet je over twee laatste keien die tegen de rotswand liggen. Daarnaast is het 605 meter diep. Doodeng.

Toen waren we er. Na 2,5 uur. Het mooiste uitzicht van Europa. Denken we. Wij zagen met name wolken en dus dichte mist.

Wat is lastiger? Naar boven klimmen of afdalen? Wij weten het antwoord wel. Om half negen 's avonds waren we beneden. Nat, koud, moe en veel protesterende gewrichten.

Iris en Cas waren vooruit gelopen (ze zijn net wat sneller dan de iets oudere generatie) en zaten al een tijdje in de warme auto.

Snel naar huis met de ferry. Eenmaal op de boot braken de wolken en werd de lucht blauw.

De zon kwam vanachter prachtige wolkformaties en scheen over het water van het fjord. Dat leverde erg mooie foto's op. Kijk maar.