Zondag 30 oktober 2016

Zoals gezegd, 2:00 uur de wekker. We snooze nog een kwartier, kleden ons aan en daar gaan we! Wat is het spannend en wat hebben we er zin in! Het is een heldere hemel dus met een beetje geluk zien we een mooie zonsopkomst. Sophie heeft een zaklampje in haar hand en Luuk heeft een hoofdlampje op. We zijn een kwartier op pad en dan lopen we op een kruispunt waar we niet snappen waar we heen moeten. Er lopen een paar jongens achter ons, die ons als kuddedieren gevolgd zijn, want zij zijn ook om zich heen aan het kijken waar we naartoe moeten. Wij kiezen een pad, en Sophie blijft achterom kijken of ze ons ook gaan volgen. Opeens zien we hun zaklampen de andere kant op schijnen en vind Sophie het wel even spannend worden. We besluiten ook om te draaien en even later komen we er achter dat we een afslag gemist te hebben. Pfoe nou zitten we op de goede weg. We komen door een open huisje, we registeren onze namen en zien dat er hier donaties worden gedaan. Dus wij besluiten hetzelfde te doneren als wat andere doen. Op hetzelfde moment zien we andere mensen gewoon doorlopen. Dat was een rare situatie, maar goed, we hebben maar 6 euro betaald. Omdat we deze donatie deden kregen we wel een armbandje en een gebedje opgezegd. We lopen verder en het gaat nog allemaal prima. Je merkt dat sommige mensen al een pauze nemen en wij willen graag door en wij hebben er een goede pas in zitten. Op gegeven moment wordt het wel even echt heavy en pakken we een korte pauze van een paar minuten. We nemen een paar slokken water en gaan weer door. Nog geen 10 minuten later staan we weer stil omdat we buiten adem zijn. We besluiten even een goede pauze in te lassen, want hoe graag we ook snel naar boven willen, we kunnen beter even goed een kwartier rust pakken. Even een paar koekjes eten, water drinken en op adem komen. Dan staan we op en we pakken een rustig tempo, want het is gewoon echt heavy. Trappen, trappen, trappen, en nog een trede en nog een trede, de een nog stijler dan de ander. Op een geven moment merken we dat we ook al vrij hoog zijn en als je om je heen kijkt, zie je een heel mooi uitzicht waar je door de lampjes, de dorpjes kunt zien. Sophie roept Luuk en die kijkt ook even om zich heen. Heel mooi om te zien en te beseffen dat je al zo hoog zit. Maar op hetzelfde moment weet je nog steeds totaal niet hoe lang het nog is. Op internet werd gezegd 3 tot 5 uur lopen, in onze reisgids stond 4 tot 5 uur, de jonge dame van ons hotelletje zei zo'n 3 uur.
Wij zijn inmiddels 2 uur en 15 minuten onderweg. Tussendoor op de route staan een paar winkeltjes waar je wat eten en drinken kan halen, of gewoon even je rust kan pakken. We lopen rustig verder en dan staat Sophie op een punt waarbij ze omhoog kijkt en denkt, daar zou het wel eens kunnen zijn. Ze zeg dit hardop tegen Luuk, terwijl ze zich bedenkt dat als het niet zo is, dat dat wel frustrerend kan zijn. Maar goed ze heeft het al gezegd.. haha. Als we dan uiteindelijk bij dat punt komen hoort Sophie steeds meer stemmen en blijkt het toch ook echt de top te zijn! We zijn er!! Roept Sophie naar Luuk. Nog een paar treden en dan staan we daar! Wauw, wat vet!! Het hoogste punt van Sri Lanka! Op een hoogte van 2243 m. We installeren de

GoPro, want ja hoor, we hebben het gered om er voor zonsopkomst te zijn dus dit kunnen we mooi filmen. We hebben er zo'n 2:30 tot 2:45 uur op gelopen. Wat is dit mooi en heel gaaf om mee te maken. We blijven een dik uur op de top en genieten van het uitzicht. Ook gaat onverwachts even de tempel open en kunnen we aan een bel luiden. Een bel die je mag luiden als je dus de top bereikt hebt. Heel gaaf! Ohja daar mocht je alleen op je sokken lopen, dat was wel even freezing! Maar echt de moeite waard. We kijken elkaar aan en zijn mega trots! Om 6:45 uur gaan we weer terug naar beneden en merken we dat dat ook nog wel zwaar is, maar dan meer voor je knieën. Een goede 2 uur later zijn we terug en ploffen we neer op bed! Het is nu ongeveer 8:45 uur dus we kunnen ook nog wel even uitrusten.
We douchen en pakken nog een ontbijtje mee. Om 13:30 uur pakken we de trein naar Kandy. Sophie is nog erg moe van de korte nacht en zware tocht dus probeert een oogje dicht te doen in de trein.

Aangekomen in Kandy regent het super hard, het is 16:30 uur en we pakken een tuktuk naar het hotel. Een prachtig hotel met weer mooi uitzicht (ondanks de regen). Om 18:30 uur is er een ceremonie in de 'Tempel van de tand' en dat willen zien. Ookal regent het. We bedenken als we het nou doen, kunnen we de rest van de avond lekker chillen en morgen rustig aan doen. Dus we pakken de tuktuk naar de tempel. Eenmaal daar bij de ingang worden we tegengehouden omdat Luuk een korte broek aan heeft en dus de tempel niet in mag. Oh natuurlijk, helemaal vergeten. Ondertussen worden we getipt door een jongeman dat we verderop broeken kunnen kopen. We besluiten daar even te gaan kijken. Ze hebben alleen van die typische olifanten broeken, die elke toerist in Sri Lanka koopt. Waarbij wij elke keer denken 'OMG, daar heb je er weer een' haha. Maar goed we vragen haar wat de broek kost en ze zegt 1000 Roepies. Aangezien hier veel gestolen wordt hebben we besloten bijna niks mee te nemen. Sophie telt het geld en de conclusie is dat we niet én de broek én de entree van de tempel kunnen betalen. Dus we besluiten om nogmaals te gaan checken wat de entree kost. Even later weten we zeker dat de entee 1500 roepies is en dat we dus niet binnen kunnen. Dan bedenken we dat de tuktuk op en neer naar het hotel 400 roepies is dus kunnen we beter dat doen, dus met de tuktuk terug naar het hotel.

Luuk pakt een lange broek en we rijden weer terug. Sophie telt ondertussen het geld en komt tot de conclusie dat we toch nog niet genoeg geld bij hebben omdat we natuurlijk ook nog de tuktuk moeten betalen. De tuktuk draait wéér om naar het hotel, Luuk pakt wat meer geld en we kunnen eindelijk richting de tempel. Haha, oeps.
Als we bij de tempel aankomen, betalen we de entree en moeten we onze schoenen achterlaten.. het regent nog steeds en iedereen loopt dus over natte marmeren tegels, het voelt wel een beetje vies. Ah fijn, we lopen de tempel in en dat is indrukwekkend. Het is er druk met lokale mensen, maar ook met toeristen. Je mag geen tassen mee naar binnen en er mag niet gefilmd worden. Als je binnen komt dan lijkt iedereen deze regels te negeren. Wij vonden dat wel een beetje respectloos. Om 18:15 uur begint een optreden met trommels. Om 18:30 uur begint de ceremonie boven in de tempel. We gaan even kijken maar het is er erg druk en je ziet veel lokale mensen rustig bidden. Als we dan wat rond hebben gekeken besluiten we om te gaan, het is bijzonder, maar vinden het ook een beetje raar om hier als 'niet-gelovige toerist' tussen te staan. Buiten zijn ook mooie kleine plekjes ingericht, kleine tempeltjes zeg maar. We besluiten dat het wel mooi geweest is en dat we maar rustig naar het hotel gaan en lekker wat eten en relaxen.

Op zoek naar een tuktuk. We spreken er een aantal aan, maar we vinden ze of te duur of ze weten niet eens waar ons hotel is. Na een tijdje zo tuktuk's aanspreken hebben we er een gevonden die ons naar het hotel gaat brengen, hè hè. We zijn even onderweg en dan krijgen we de indruk dat we de verkeerde kant op gaan. Op gegeven moment rijden we een berg op en Luuk vraagt aan de chauffeur of hij de weg weet. Hij spreekt slecht Engels maar een ding snappen we wel, hij weet totaal niet waar ons hotel is.
Even later vraagt hij het gelukkig aan een man langs de weg.
Deze man weet waar het is en legt aan onze chauf uit hoe hij moet rijden.. Pfoe opluchting..
We rijden een stuk terug en hij rijdt weer een berg omhoog. We kijken elkaar aan en vragen ons af of dit de goede weg is. Even later rijden we ergens in de middle of nowhere en we vragen wel tot 3 keer toe of hij de weg nou echt weet. Elke keer probeert hij heel overtuigend 'yes, yes' te zeggen maar we krijgen er geen vertrouwen in. We komen een andere tuktuk tegen en hij vraagt aan die chauffeur of we goed zitten. Zij zeggen heel enthousiast ja, en wijzen die kant op die we opgaan. We rijden door en kijken alert om ons heen. Na een paar minuten komen we dan eindelijk bij ons hotel! Wat een opluchting! Phoeeeee... Sophie stapt met knikkende knieën uit en concludeert dat ze het toch wel heel spannend vond. Als de tuktuk-chauffeur weg rijdt geven we elkaar een knuffel en kunnen we er wel even om lachen.. het is inmiddels tegen 20:00 uur en gaan wat eten. En relaxen deze avond lekker op de kamer. Echt een fijne kamer, fijn bed, zachte kussens en dekens, airco, warme douche en alles is schoon! Na deze lange, heftige, leuke dag is dat toch even heel fijn!