Lieve allemaal,

Wat begon als een paar woorden, gedachten en dromen is nu echt werkelijkheid. Wordt je wakker (beetje vroeg 6uur;-), kijk je uit het raam en zie je Bethlehem! Een bijzondere belevenis!
Onze reis is begonnen.

Gisterochtend begonnen we om 7u na een nachtje weinig slapen. Nog de laatste dingetjes klaar, samen met Evelien ontbijten en de laatste afwas wegwerken. Om kwart over 9 kwam Jannie ook en na een bakje koffie werden we door een heel comité uitgezwaaid. Met 2 auto's gingen we op weg naar Schiphol.

Ingecheckt waren we al, dus we konden zo onze koffers inleveren bij de bagage drop-off. En toen was het een poosje wachten geblazen. Maar dat lukt op Schiphol wel.
Toen we goed en wel in de gate waren en ons vliegtuig klaar stond, moesten we voor een extra Security-check weer de gang op en werden onze paspoorten nogmaals gecheckt. Geen idee waarom...

En toen dan eindelijk het vliegtuig in, voor een trip van bijna 5uur. Het was een behoorlijke zit, maar het was de moeite waard. Je raakt (opnieuw) niet uitgekeken van de prachtige wolken, de zonsondergang, de besneeuwde bergen e.d. Wat is de Schepping toch mooi!

Op Tel Aviv waren we elkaar even kwijt. Jos ging met de rolstoeltaxi, maar wij konden niet mee. En nu? Hier en daar wachten, geen Jos. Voelde best leeg, zo zonder elkaar. Maar toen we bij de douane aankwamen stond hij daar gelukkig te wachten!
De douane is nog nooit zo gemakkelijk gegaan als nu. Hij stelde geen enkele vraag. We kregen zo een visum voor 3 maand en mochten door.
De koffers lagen al klaar, nog wat shekels gepint en toen konden we zo in de nesher taxi naar Jeruzalem stappen. Die staan te wachten en rijden weg als ze vol zijn. Gelijk dus!

Nou, dat was me een rit. We kunnen in Nederland wel eens schelden op mensen die een beetje lomp rijden! Dit ging regelmatig echt maar net goed. Na een wilde rit door de smalle, drukke straatjes van Jeruzalem kwamen we bij Tantur en werden we opgepikt door Peter. Peter en Tineke wonen al meer dan 25 jaar in Israel en werken hier ook.
Netjes afgezet voor de poort van Jemima deed Davis, de baas van het guesthouse, de deur open en wees onze slaapplekken aan. Het was bijna 12 uur (Israëlische tijd) en we konden onze slaap wel gebruiken.
Maar met alle lawaai en blaffende straathonden was dat best een uitdaging. Daarom zijn we om 6uur ook al een blog aan het schrijven;-). Vannacht zal t wel beter gaan!

En nu staan we aan de morgen van een nieuwe dag. Blij en dankbaar dat we hier (weer) veilig mochten aankomen. Benieuwd wat de dag ons brengen zal. We hopen in elk geval de Klaagmuur te bezoeken aan het begin van de shabat! Jullie horen het wel weer van ons!

We wensen jullie allemaal een fijne (bevrijdings)dag toe. Weet dat we ook aan jullie denken!,

Een hartelijke groet van,
Jannie, Evelien, Jos & Jennie