Lieve allemaal,

Moe, maar voldaan willen we jullie graag nog op de hoogte brengen van de mooie dingen op deze dag.
Het begon met herinneren. Terug zien op de Tweede Wereldoorlog die zo ontzettend veel slachtoffers heeft geëist.
We mochten dit doen in Yad Vashem. Het holocaustmuseum in Jeruzalem. Vele foto's, gezichten en verhalen zijn voorbij gekomen. Wat een leed, wat een onschuldige slachtoffers.
Van binnen voel je dan een heel klein beetje verdriet om deze mensen. Wat mogen we dan dankbaar en verwondert zijn over de vrijheid die we nog mogen bezitten.
En dan vooral ook bidden. Voor de nabestaanden, voor vrede, voor een zicht op de Zaligmaker die nog steeds zoekt wat verloren is.

Vandaag mochten we ook nog ontspannen. Een uurtje rijden, door de indrukwekkende woestijn naar het laagste punt op aarde. Vlakbij Jericho mochten we uitstappen. Ons avontuur begon met een dromedaris. Erop, omhoog, naar beneden. We hebben heel wat leuke plaatjes kunnen schieten.
En toen de afdaling naar de Dode Zee. Over zoutkristallen en steentjes en heel veel zand het water in. En dan blijf je gewoon drijven, zonder enige moeite. Dat voelt heel vreemd maar ook erg lekker. Je weegt bijna niks.
Alleen het zoute water in je ogen is behoorlijk pijnlijk en in je mond vooral heel vies;-).
Maar we hebben op en top genoten van de zee en de zon. Met 31 graden, (nog steeds om 7uur) was het goed vol te houden.
We zijn alleen wel aan alle kanten pikkend en zout naar huis gegaan.

Morgen al weer onze laatste dag in Jemima en Beit Jala. Die hopen we dan ook zoveel mogelijk, samen met onze vrienden door te brengen!

We hopen tot morgen en voor nu welterusten!

Liefs van Jannie, Evelien, Jos en Jennie