Maandag 11 september 2017 was Jaya’s eerste dag van pre-school en ik heb haar met Yash en Anjali gebracht. We kwamen binnen en de zusters begroetten ons vriendelijk en ik stelde mij voor als Jaya’s au pair. Yash vertelde dat hij hier ook op school heeft gezeten en liet mij een schildering op de muur zien die hij al die jaren terug heeft gemaakt. Heel erg leuk om te zien dat er twee generaties op deze school zitten, het is jammer dat dit waarschijnlijk het laatste jaar is dat NDCC open is. Zuster Susan en zuster Barbara zijn beiden rond de 80 jaar.

Ook is het vandaag 16 jaar geleden dat terroristen de Twin Towers invlogen en dat twee andere vliegtuigen het Pentagon en in Pennsylvania terecht kwamen. Ik denk terug op het moment dat ik nog in New York City was in mijn eerste week hier, toen ik het 9/11 Memorial Complex bezocht en hoe alles er sereen uitzag maar dat er een zware emotionele sfeer hing.

Nadat ik Jaya van school heb gehaald hebben we lunch gegeten en ik heb voor het eerste chinese noodles uit de magnetron gegeten. Nooit gedacht dat magnetron voedsel zo lekker kon zijn!

Jaya en ik waren vroeg op Cutler, het was mooi weer dus hebben we de auto ergens op het parkeerterrein gezet en zijn we op het grasveldje staan wachten tot Asha met de andere kinderen naar buiten komt. Na een tijdje kwam Asha’s klas als eerste naar buiten en konden we vrij snel terug naar huis. Toen we thuis waren wilde Asha een papieren Alvin maken en die aan Jaya geven. Ik vertelde dat het vandaag te laat was om te maken maar dat wij het morgen konden doen omdat het een korte dag op school was voor haar.

In de avond had ik mijn eerste mandatory LCC meeting bij Joanne thuis om 7.15pm. Het was een ice cream party en we moesten toppings of ijs meenemen om te delen, ik nam aardbeien mee. Ik had Joanne’s adres in google maps ingevoerd en heb deze route gevolgd, maar op een gegeven moment dacht ik dat ik het verkeerde adres had ingevuld want ik reed dezelfde weg als hoe ik naar Jaya’s school rij. Toch bleef ik doorrijden en zag ik dat waar ik normaal links af moet slaan, nu rechtdoor moest rijden. Er waren heel veel meiden, Joanne zei op een gegeven moment toen we bij elkaar moesten komen en vertelde ons dat wij nu met 40 au pairs en dat er 11 nationaliteiten waren. Dit was niet iedereen, een stuk of 8 waren er niet. We gingen een paar spelletjes spelen om elkaar beter te leren kennen, het eerste spelletje was jezelf voor te stellen door te vertellen hoe je heet en waar je vandaan komt. Het tweede spelletje was het vinden van een ander meisje die uit een ander land komt en een woord in haar taal te leren en dat later te vertellen aan de groep. Ik begon zo te praten met Nina, zij komt uit Duitsland en ze is hier op bezoek, nadat ze hier twee keer een au pair is geweest. Ze vertelde mij dat ze Harvard heeft gedaan en dat zij het erg leuk vond om te doen.

Dinsdag was de au pair meeting bij de Starbucks weer, er waren minder mensen dan vorige week maar de leuke waren er en er werd veel gelachen. Woensdag heb ik met Asha een Alvin papieren poppetje gemaakt voor Jaya, eerst geprint van de laptop en dan uitgeknipt met bruin papier. Het eindresultaat is best goed geworden en Jaya was erg blij met haar Alvin.

Donderdag heb ik voor het eerst de meiden naar zwemles gebracht samen met Anjali, want ik wist de weg nog niet. We hebben Asha van school gehaald en vanaf daar wisten we de weg niet naar de MAC, waar de zwemlessen gehouden worden. Uiteindelijk zijn we per ongeluk op de snelweg gekomen, maar alles liep goed af. Ook had ik vandaag postzegels en een kaart gekocht bij het postkantoor van Hamilton. De medewerkers waren erg aardig en hielpen mij met wat ik nodig had. Ik heb meteen oma’s kaart geschreven, ik heb de hele kaart volgeschreven en ik hoop dat ze de kaart leuk vindt. Het was tevens de eerste keer dat het hier regende sinds ik hier ben gekomen.

Omdat ik gisteren vergeten was dat ik ook binnenlandse postzegels moest hebben, heb ik dat vandaag gedaan nadat ik Jaya naar school had gebracht. Vandaag is ook een drukke dag, want het beddengoed van de meisjes en hun kleren moeten gewassen worden. Dit is iets wat tot mijn takenlijst behoort en Anjali en Yash vertelden mij dat ik het zo in kon plannen als ik wilde en hoe het mij uit komt. Ik heb besloten om dit allemaal op vrijdag te doen en nog een keer op dinsdag de kleren te wassen. Ook heb ik beide slaapkamers en de speelkamer gestofzuigd, allen hadden ze het hard nodig. Vandaag was de eerste dag dat wij treat friday organiseerden, ik ben met Asha en Jaya naar Dunkin’ Donuts geweest en we hebben chocolade donuts gehad. Toen we bij de vestiging aankwamen zag ik dat ik meerdere sms’jes gekregen had van Anjali, dit omdat er een ongeluk op de main road was gebeurd en het rond de tijd was dat ik Asha ophaalde en omdat ik niet reageerde (ik was aan het rijden, dus kon ik niet op mijn mobiel kijken) dacht ze misschien dat wij betrokken waren. Ik heb haar gebeld en verteld dat wij oke waren en dat er een lange file was, maar dat het geen groot ongeluk is.

In het weekend heb ik zaterdagavond extra opgepast. Asha en Jaya lagen al in bed toen ik begon met oppassen, wel hebben Yash en Anjali mij verteld dat Asha de laatste week nachtmerries had en dat als zij wakker werd dat ik even bij haar moest blijven tot ze sliep. Rond kwart voor tien hoorde ik Asha huilen en ben ik naar haar toegegaan en heb ik haar wakker gemaakt, ik probeerde haar af te leiden en vroeg haar allerlei dingen zodat ze haar nachtmerrie zou vergeten. Daarna heb ik naast haar in haar ouders bed gelegen en haar hoofd geaaid in een poging tot haar proberen te kalmeren en dat ze kon gaan slapen. Ik ben na een half uur weggegaan, nadat een eerdere poging mislukte omdat Asha blijkbaar nog wakker was. Ik heb Anjali daarover nog gesms’t en ze bedankte mij hier voor. Ik dacht dat het niet hoefde, want dit is iets wat erbij hoort. Kinderen hebben af en toe nachtmerries en als jij op dat moment dat zij er een hebben, diegene bent die voor hen zorgt, dan doe je je uiterste best om het zo rustig mogelijk te laten verlopen. Het is zo zielig om zoiets te zien en het geeft ook vrede als je haar weer rustig ziet slapen en al haar zorgen weer weg zijn. Het is het allemaal waard.

Zondag heb ik alle kaarten geschreven en heb er veel plezier aan gehad. Morgen ga ik ze op de post doen en dan kijken hoelang de kaarten erover doen om in Nederland en Canada aan te komen. Ook ben ik met Anjali, Yash, Asha en Jaya naar een boerderij geweest waar je je eigen appels kunt plukken. We zijn in de vroege middag naar dit evenement gegaan, het was niet ver rijden, ongeveer 10 minuutjes tot een kwartier. Daar aangekomen zien we dat het erg druk is, veel mensen zijn ons voor. Nadat we de auto hadden geparkeerd gingen we in de rij staan voor een hay ride, deze zou ons dan naar de plek brengen waar we appels konden gaan plukken. Toen we in de rij stonden hoorde ik voor mij een moeder met haar dochter Nederlands praten. Heel erg toevallig! Ik begin met hun te praten en de moeder vertelde mij dat ze op de Nederlandse school werkte en dat zij in Burlington woonde. Even later ben ik met Anjali, Yash, Asha en Jaya appels gaan plukken en proeven. Er zijn zoveel lekkere, we nemen er zoveel mogelijk mee om er later cakes en taarten van te maken.

Vandaag was ook het Liberation Concert op de Nederlands Amerikaanse Begraafplaats in Margraten, ik heb aan papa gevraagd of hij bloemen bij Ambrose’s zijn graf wilde leggen, rode gerbera’s om precies te zijn. Omdat ik hier niet bij kan zijn omdat ik in Amerika ben, maakt papa foto’s en filmpjes van het bezoek. De vorige keer dat wij er waren heb ik een hele mooie foto gemaakt van Ambrose zijn graf met de rode gerbera’s en de Amerikaanse vlag die op de achtergrond machtig wappert. Ik heb bij mijn vorige bezoeken een brief geschreven aan Ambrose, dit om het speciaal te maken en bij te houden wat er die dag gebeurde. Dit omdat ik dan later mijn verhalen aan zijn nabestaanden kan laten zien als ik hen ook ontmoet. Dat zij kunnen zien dat het graf van Ambrose niet in de vergetelheid is geraakt en met passie is verzorgd.