Week 2

Inmiddels ben ik hier al weer twee weken en vliegt de tijd voorbij. Afgelopen maandag, dinsdag en donderdag ben ik naar een senior highschool geweest en ben ik in totaal zes klassen langsgegaan.Op woensdag was ik vrij vanwege een internationale feestdag. In de klassen heb ik mezelf voorgesteld en een praatje gemaakt met de scholieren. Gelukkig was Shela of Komang erbij om te vertalen wanneer nodig aangezien de meeste scholieren wel een beetje engels kunnen, maar geen hele verhalen kunnen bij benen. Daarnaast merk ik heel erg dat hier op het eiland veel mensen zich schamen voor hun Engels en dan ook verlegen zijn om vragen te stellen in het engels. Daar gelaten de mensen die maar al te graag je naroepen met 'miss' of 'mister' als je langs ze rijdt op de scooter. Want ja, jammer genoeg kan ik niet onopvallend door een winkel, straat of school heen lopen zonder aangestaard te worden. Wat soms best wel vervelend kan zijn moet ik toegeven. Daarnaast merk ik heel erg dat Lombok echt niet toeristisch is en ik voor veel mensen dan, denk ik, ook de eerste 'witte' ben die ze in het echt tegenkomen. In elk geval willen heel veel mensen met me op de foto en kan ik dus nergens heen gaan zonder dat iemand vraagt om een foto.

Maar even terug naar mijn stage. Gedurende mijn 'klassenronde' heb ik veel verschillende vragen gehad, maar waren er ook vragen die terug kwamen bij de verschillende klassen. Zo is mij een aantal keer gevraagd door de scholieren hoe ze zichzelf kunnen motiveren en of ik voor ze wou zingen. Op dat laatste werd vaak aangedrongen ondanks dat ik totaal niet kan zingen, maar dit hebben we simpel opgelost door ze het liedje Hoofd,schouders, knie en teen in het Nederlands te leren. De grappigste/raarste vragen die ik toch wel heb gehad de afgelopen dagen waren vragen als in of ik kon vertellen waarom ik zo'n witte huid heb of zo'n mooie neus. Ze zijn hier namelijk allemaal gefascineerd door mijn neus... Dit omdat die niet plat is, is mij ondertussen uitgelegd.

Afgelopen dagen waren er ook nog andere gasten die verbleven in de homestay. Deze twee meiden en één jongen uit Duitsland waren afgelopen maanden al in verschillende landen in Azië geweest en Indonesië was hun laatste stop voordat ze over een aantal dagen weer terug vliegen naar Duitsland. Met hun aanwezigheid in de homestay was het wel gelijk een stuk gezelliger. Zo aten we savonds met zijn vieren en speelde daarna meestal nog een potje Kniffle (yathzee). Wat het eten betreft ben ik al meer gewend geraakt. Ik hoef in de ochtend echt nog geen rijst als ontbijt, maar rijst voor lunch en avondeten is opzich geen probleem meer. In de ochtend krijg ik dan ook tot nu toe stukjes ananas en iets als gebakken banaan of bananen pannenkoeken. Wat ik echt helemaal niet erg vind om hiermee mijn dag te starten! Wat betreft het eten heb ik afgelopen dagen vooral vegetarisch gegeten, maar ook een heerlijke fruitsoort geproefd. In de tuin staat namelijk een boom waaraan mangosteen groeit. Als je de kans hebt om dat te proeven zal ik als ik jou was die kans zeker niet laten schieten..

Op vrijdag ben ik met Komang naar Sembalun gegaan omdat het zo warm was en ik graag wat verkoeling wou hebben. Sembalun is het hoogst gelegen dorp in Lombok en ligt aan de voet van de vulkaan Rinjani. Boven op de berg vlak voor het dorp Sembalun is een uitkijkpunt. Hier heb je een mooi uitzicht op het dorp en is het heerlijk koel. Alleen omdat het regenseizoen is, is het op het moment niet echt fotowaardig aangezien overal wolken hangen. Zo ook voor de vulkaan Rinjani die je gemakkelijk vanaf het gehele eiland kan zien, alleen is het zo dat de top de afgelopen dagen schuil gaat achter de regen wolken. Echter valt de werkelijke regenval me heel erg mee en heb ik tot nu toe nog maar één keer in een grote regenbui gezeten. Vaak is het aan het einde van de middag en de avond dat de regen valt waardoor je met het geluid van de regen op de achtergrond heerlijk in slaap kan vallen. Als het droogseizoen is wil ik nog een keer terug naar Sembalun om goede foto's te maken en aardbeien te kopen die daar groeien.

Zaterdag ben ik met de duitse gasten en Shela naar pinkbeach gegaan. Een strand waarvan, zoals de naam het al zegt, het

zand roze is. Nu is het niet heel roze en kan je het vooral in de branding goed zien. Dit roze ontstaat vanwege een schelpachtigbeestje genaamd foraminifera die een roze/rode kleur heeft. Zodra ze doodgaan laten ze zich los van het koraalrif en spoelen ze aan op het strand tussen het zand. Dit zorgt voor de roze kleur van het zand die duidelijk zichtbaar is in de branding. Als je ook wat zand in je hand neemt of op je huid hebt zitten zie je ook miniscule rode 'zandkorreltjes' tussen alle andere zandkorrels. Het roze strand van Lombok is niet de enigste op de wereld, maar behoort wel tot de top drie van mooiste roze stranden. Voor de mooiste en op een-na mooiste zou je, zo schijnt, naar Bonaire en de Bahama's moeten.

Vandaag heb ik vooral een uitrust dagje gehad en heb ik mijn spullen naar een andere kamer verhuisd. Ik sliep eerst namelijk beneden waar mijn bed tegen het raam aan stond waardoor vanwege mijn klamboe het lastig was om mijn gordijn open en dicht te doen. Daarnaast was die kamer kleiner dan de kamer boven waardoor ik ervoor gekozen heb om naar boven te verhuizen. Hierdoor heb ik nu een kamer met een klein balkon waar vandaan je de zonsondergang kan zien in de avond.