Wat zouden we toch zonder het lieve echtpaar en de fantastische Indonesische mensen moeten. Ze zijn vriendelijk en behulpzaam. Ze hielpen ons met het regelen van de bus die ons naar Pangadaran zou brengen. De bus haalde ons daarom keurig om 6 uur 's ochtends op en leverde ons rond 13 uur af bij het hotel. Super geregeld #bofkonten3.0 #hahaha #lovemylife.

Na te hebben ingecheckt kwamen we aan in een prachtige kamer. Nanda en ik hebben zelfs ieder een eigen 2-persoons bed, hilarisch. Na alle spullen te hebben gedropt gingen we nog even langs de receptie. Het beddengoed zag er namelijk niet zo heel fris uit #gevalletjebedrechtgetrokkenennietverschoond. #kangewoon #hahaha #ehbah. We vroegen vervolgens naar het strand en we werden fantastisch geholpen. We zijn in de ogen van de Indonesiërs echt "celebrities". Bij het strand aangekomen zagen we allemaal gesluierde mensen. Dit was wel een beetje ongemakkelijk. We besloten daarom maar met kleding aan te zonnen. Ook omdat er allerlei mensen met kleding aan gingen zwemmen. Het voelde dus ietwat ongemakkelijk #hahaha #help. Al gauw hoorde we een stem en we keken op. Blijkbaar hadden ze hier lifeguards. Dit was ook wel nodig gezien de gigantische golven en de sterke stroming. Nanda en ik hadden al bijna besloten om met kleding aan te gaan zwemmen maar de lifeguard bracht daar verandering in. Hij vertelde dat we gewoon in bikini konden en dat dit niet respectloos was. De moslim mensen begrijpen dat wij dit mogen en vinden het prima. Ook gaf hij nog een aantal tips over hotspots en leuke activiteiten. Zo werden we o.a. getipt over een leuk barretje en lekkere eettentjes. Na nog wat andere lifeguards te hebben ontmoet en met zeker 30 mensen op de foto te zijn geweest, gingen we naar huis. We zijn echt een soort "celebrities" voor de Indonesiërs omdat we wit zijn, heel raar. Iedereen lacht en zwaait en maakt een praatje met je. Onderweg naar huis hebben we ook nog zeker met 4 verschillende mensen op aanvraag foto's gemaakt.

Nadat we ons in het hotel hadden opgefrist gingen we weer op pad. We gingen naar de Bamboo bar zoals ons dit was aangeraden. We aten gado gado #omgwhy #heaven #foodcoma #kwijlen #telekker. Al na de eerste hap gado gado kwamen we erachter dat de mensen naast ons Nederlanders waren. Hij heette Jurgen en zij heette Karin. Ze waren samen met een Indonesische gids. Echt een hele grappige en gekke man. Net als Jurgen lekker gek. We besloten samen aan een tafel te gaan zitten en kletsen er op los. De lifeguard kwam er ook bij en het Nederlandse meisje dat we tijdens de reis van Bandung naar Pangadaran ontmoetten, kwam ook. Na het eten verplaatsten we naar Bamboo bar 2 en de Indonesische gids bestelde een hele kan vol met typische west Javaanse shotjes. Het smaakte goed. Na ongeveer een uurtje verplaatsten we weer terug naar Bamboo 1 om lekker de dansvloer op te gaan. We ontmoetten tal van lieve Indonesiërs en we dansten er op los. Om 1 uur stopte de muziek en na nog wat te hebben gegeten gingen we om 2 uur naar huis. Snel nog even de voeten afgespoeld onder de douche want die zagen zwart van het zand.

Morgen gaan we in ieder geval naar White Sand beach. Doeiii.