Aotearoa Nieuw-Zeeland

Vandaag met lichtelijke tegenzin wederom vroeg opgestaan (6.30u) om te gaan duiken. Toen ik aankwam werd ik enigszins gerustgesteld door het feit dat er maar een persoon ging wrakduiken en twee anderen een “Discover Padi” gingen doen. Deze twee meiden hadden nog nooit gedoken en gingen dit letterlijk voor het eerst doen en zouden uiteindelijk naar een meter of 12 duiken. Dus ik voelde me niet echt een kneus dat ik dingen niet meer wist.
Het duikcentrum was heel erg behulpzaam en er gingen totaal 3 divemasters mee, waarvan de eigenaar er een was.
Na een boottocht van een klein half uur, werd Erik als eerste te water gelaten om naar het wrak te gaan duiken. Wij bleven in de boot en deden een korte cursus wat vooral belangrijk was voor de twee meiden die voor het eerst doken. Nadat Erik weer boven was, voeren we een klein stukje verder in de baai waar ik samen met Ombline een reefdive ging maken en de twee andere met Craig (eigenaar) een verkenningsduik gingen maken. Vooral aan de oppervlakte voelde ik me niet op m’n gemak en tijdens het afdalen was ik behoorlijk angstig. Ik had het gevoel dat ik geen lucht kreeg en voor m’n gevoel raakte ik een beetje in paniek, maar dat liet ik natuurlijk niet merken. Ik stond bijna op het punt om na een halve meter onder water weer terug te keren naar boven, maar ik heb doorgezet! Toen ik eenmaal echt dieper in het water was, kon ik weer makkelijker ademen en was ik wat rustiger, hoewel het gevoel van paniek me direct kon bekruipen op het moment dat er iets zou gebeuren. Ik zou totaal alles vergeten voor m’n gevoel en niet meer juist handelen.
Het water was minder helder dan ik had verwacht, hoewel we alsnog erg veel konden zien. Er was veel kelp en er was veel “vuil” in het water – het was troebel. Wel pijlstaartroggen gezien, koningsbaarzen, een soort krab/kreeft en veel bruin/gestipte andere vissen die “tam” waren en naar je hand kwamen op de rotsen en die je kon aanraken… Ook een snapper bleef ons de hele tijd volgen. Achteraf vertelde Ombline dat ze regelmatig gevoerd worden en daarom zo “tam” zijn en dat dat ook de reden was dat de snapper ons achterna kwam. Zo’n snapper kan trouwens goed bijten, vertelde ze.
Toen ik weer boven was, was ik echt opgelucht! Ik wilde eigenlijk helemaal niet meer m’n tweede duik doen, maar toch maar gedaan. We voeren meer de zee op naar Keyhole Cave, vlakbij Hole in the Rock. Net als bij de eerste duik was ik nerveus bij het afdalen. Maar evenals bij de eerst duik hield ik de hand van Ombline vast bij de afdaling; dat gaf me een zekerder gevoel. Het was wel erg leuk dat Ombline haar camera mee had en een aantal foto’s heeft gemaakt, ook van mij.
Net als in Curacao ging ik erg goed met m’n lucht, ondanks m’n zenuwen. Het water was zo’n 18 graden, maar dat is behoorlijk koud, dus een 7mm wetsuit met onderpak met hoofdkap en dichte schoenen waren noodzakelijk.
Ik had het aan het eind van de tweede duik wel helemaal gezien. Ik moet zeggen dat in Curacao mij duiken meer trok vanwege de kleuren, de hoeveelheid en diversiteit aan vissen en de temperatuur. Dus mocht ik ooit nog een keer gaan duiken, dan daar.
Nadat ik weer in de boot zat, heb ik definitief besloten om eigenlijk niet meer te gaan duiken, alleen op uitzondering. Ik beleef er te weinig plezier aan om er zoveel geld voor neer te tellen en zal ook bij een volgende duik er weer tegenop zien.
Ik was heel blij dat de mensen van de duikschool m’n automaat e.d. in en uit elkaar haalden, want zelfs dat zou ik niet (meer) alleen kunnen.
Op de terugweg, was ik behoorlijk misselijk en ik was blij toen we weer aan land kwamen.
Eenmaal bij de duikshop aangekomen kregen we te horen dat er bij de kust een koperhaai te zien was, en jahoor, praktisch aan het strand zwom een haai van zo’n 2 meter.
Verder vanmiddag even een handwasje gedaan en dat hangt heerlijk buiten te drogen. Lekker goedkoop (!) lamsvlees gegeten en deze keer wel vroeg naar bed! Morgen terug naar Auckland. Ik ga dit heerlijke hostel wel missen! En Andy, de eigenaar was ook echt top!

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (YHA Paihia): 9
Nachtrust: 9
Temperatuur: 28 C

Perdita van Estrik

53 chapters

Duiken

February 01, 2017

|

Paihia

Vandaag met lichtelijke tegenzin wederom vroeg opgestaan (6.30u) om te gaan duiken. Toen ik aankwam werd ik enigszins gerustgesteld door het feit dat er maar een persoon ging wrakduiken en twee anderen een “Discover Padi” gingen doen. Deze twee meiden hadden nog nooit gedoken en gingen dit letterlijk voor het eerst doen en zouden uiteindelijk naar een meter of 12 duiken. Dus ik voelde me niet echt een kneus dat ik dingen niet meer wist.
Het duikcentrum was heel erg behulpzaam en er gingen totaal 3 divemasters mee, waarvan de eigenaar er een was.
Na een boottocht van een klein half uur, werd Erik als eerste te water gelaten om naar het wrak te gaan duiken. Wij bleven in de boot en deden een korte cursus wat vooral belangrijk was voor de twee meiden die voor het eerst doken. Nadat Erik weer boven was, voeren we een klein stukje verder in de baai waar ik samen met Ombline een reefdive ging maken en de twee andere met Craig (eigenaar) een verkenningsduik gingen maken. Vooral aan de oppervlakte voelde ik me niet op m’n gemak en tijdens het afdalen was ik behoorlijk angstig. Ik had het gevoel dat ik geen lucht kreeg en voor m’n gevoel raakte ik een beetje in paniek, maar dat liet ik natuurlijk niet merken. Ik stond bijna op het punt om na een halve meter onder water weer terug te keren naar boven, maar ik heb doorgezet! Toen ik eenmaal echt dieper in het water was, kon ik weer makkelijker ademen en was ik wat rustiger, hoewel het gevoel van paniek me direct kon bekruipen op het moment dat er iets zou gebeuren. Ik zou totaal alles vergeten voor m’n gevoel en niet meer juist handelen.
Het water was minder helder dan ik had verwacht, hoewel we alsnog erg veel konden zien. Er was veel kelp en er was veel “vuil” in het water – het was troebel. Wel pijlstaartroggen gezien, koningsbaarzen, een soort krab/kreeft en veel bruin/gestipte andere vissen die “tam” waren en naar je hand kwamen op de rotsen en die je kon aanraken… Ook een snapper bleef ons de hele tijd volgen. Achteraf vertelde Ombline dat ze regelmatig gevoerd worden en daarom zo “tam” zijn en dat dat ook de reden was dat de snapper ons achterna kwam. Zo’n snapper kan trouwens goed bijten, vertelde ze.
Toen ik weer boven was, was ik echt opgelucht! Ik wilde eigenlijk helemaal niet meer m’n tweede duik doen, maar toch maar gedaan. We voeren meer de zee op naar Keyhole Cave, vlakbij Hole in the Rock. Net als bij de eerste duik was ik nerveus bij het afdalen. Maar evenals bij de eerst duik hield ik de hand van Ombline vast bij de afdaling; dat gaf me een zekerder gevoel. Het was wel erg leuk dat Ombline haar camera mee had en een aantal foto’s heeft gemaakt, ook van mij.
Net als in Curacao ging ik erg goed met m’n lucht, ondanks m’n zenuwen. Het water was zo’n 18 graden, maar dat is behoorlijk koud, dus een 7mm wetsuit met onderpak met hoofdkap en dichte schoenen waren noodzakelijk.
Ik had het aan het eind van de tweede duik wel helemaal gezien. Ik moet zeggen dat in Curacao mij duiken meer trok vanwege de kleuren, de hoeveelheid en diversiteit aan vissen en de temperatuur. Dus mocht ik ooit nog een keer gaan duiken, dan daar.
Nadat ik weer in de boot zat, heb ik definitief besloten om eigenlijk niet meer te gaan duiken, alleen op uitzondering. Ik beleef er te weinig plezier aan om er zoveel geld voor neer te tellen en zal ook bij een volgende duik er weer tegenop zien.
Ik was heel blij dat de mensen van de duikschool m’n automaat e.d. in en uit elkaar haalden, want zelfs dat zou ik niet (meer) alleen kunnen.
Op de terugweg, was ik behoorlijk misselijk en ik was blij toen we weer aan land kwamen.
Eenmaal bij de duikshop aangekomen kregen we te horen dat er bij de kust een koperhaai te zien was, en jahoor, praktisch aan het strand zwom een haai van zo’n 2 meter.
Verder vanmiddag even een handwasje gedaan en dat hangt heerlijk buiten te drogen. Lekker goedkoop (!) lamsvlees gegeten en deze keer wel vroeg naar bed! Morgen terug naar Auckland. Ik ga dit heerlijke hostel wel missen! En Andy, de eigenaar was ook echt top!

CIJFERS VOOR VANDAAG:
Hostel (YHA Paihia): 9
Nachtrust: 9
Temperatuur: 28 C

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.