Buenos dias!

Zo'n drie weken geleden kwam ik aan in Mendoza. Na 18 uur in de bus en zelfs lekker te hebben geslapen sloeg de stemming als snel om toen ik wakker werd bij aankomst: schoenen weg. Evenals de vrouw (60+) naast me.. m‘n favoriete Nikes helaas, maar achteraf blij dat ze m'n telefoon etc. met rust heeft gelaten. Uiteindelijk heb ik er, na toch maar aangifte te hebben gedaan, wel een gratis ritje met meneer Agent aan over gehouden inclusief wat sightseeing door de stad en de vraag of ik misschien ook zin had in een drankje 's avonds.. dat het die dag toevallig 14 februari was maakte het nog net iets ongemakkelijker, dus het aanbod maar afgewezen en vriendelijk bedankt voor de service, haha.
Behalve dat ik in een heel leuk hostel verbleef (met zwembad) is er ontzettend veel te doen in Mendoza. Zo zijn we met een groepje fietsen gaan huren bij mr. Hugos in het plaatsje Maipu (op iedereens aanraden) en zijn we langs een aantal wijnproeverijen gereden. Dit is iets waarvoor haast iedereen naar Mendoza komt, want de wijn is hier op z'n best én goedkoop. Het werd dan ook erg gezellig.. ;)
En dan paardrijden. Haast nooit eerder op een paard gezeten (laat staan de behoefte gehad), maar omdat het bijna niet Argentijnser wordt dan dat wilde ik het niet overslaan. Met zes meiden en een gaucho (typisch Argentijnse cowboy) reden we met zonsondergang door de Andes en een bbq na afloop. Net als de andere meiden luisterde mijn paard, Tobaco genaamd, alleen wanneer het hem uit kwam. Heel wat struiken en prikkelbosjes geraakt, maar gelukkig kon ik voorkomen dat 'ie regelrecht een spinnenweb in liep inclusief één of andere, veel te grote, zwart-witte spin. Nu heb ik mezelf normaal gesproken niet echt meer onder controle als ik spinnen zie, maar dit keer zorgde ik er wel voor dat 'ie deed wat ik zei. Muy bien Tobaco, muy bien..

Na een week relaxen in Mendoza ben ik verder naar de noordelijkste provincie Salta gereisd en in het gelijknamige plaatsje verbleven. Helaas regende het veel dus ben ik een nachtje naar Cafayate geweest, bekend om z'n mega cactussen (Cardons) en behoorlijk kleurrijke bergen (vanwege verschillende mineralen). In het plaatsje Salta zelf kun je je overigens goed vermaken. Alleen de schoenenjacht leverde wederom niets op, want de 'mode' hier is echt een giller. Dit was de laatste stop in Argentinië en vertrok ik vorige week naar San Pedro de Atacama, Chili. Hier ligt de droogste woestijn ter wereld en is daarmee de mooiste plek ter wereld om sterren te kijken. Behalve als het volle maan is, uitgerekend dit weekend natuurlijk.
Desondanks heb ik de Moon valley en Death valley gezien (toevallig laatst nog bij 3 op Reis langs gekomen). In San Pedro tot slot nog geisers bezocht. Om 4uur 's naar 4321 meter hoogte en -8 graden Celsius: behoorlijk wat moeite met ademen maar het was het zeker waard! Al snel kwam achter de vulkanen de zon op en kregen we het al iets warmer.

Afgelopen maandag ben ik vanaf hier met Cordillera Tours aan de Uyuni tour naar de zoutvlaktes begonnen. Eerst zou ik dit vanuit Bolivia doen, maar door negatieve verhalen van anderen leek me deze grensovergang niet zo fijn dus toch besloten via Chili te gaan. Qua afstand maakt het niet uit én weer een extra stempel in m'n paspoort, hihi. Andere backpackers die ik eerder in Brazilië en Argentinië heb ontmoet verbleven ook hier en met hen kregen we een jeep vol. Heel leuk om te zien hoeveel bekenden uit eerdere plaatsen dezelfde highlights bezoeken en je op de gekste plekken weer tegen het lijf loopt.

Alles wat men zegt over de zoutvlaktes is waar: moeilijk te omschrijven hoe indrukwekkend het was en dit vast te leggen op foto's! Drie dagen zonder wifi (ook wel eens goed..) en eindeloos rijden door de meest bizarre en afgelegen landschappen met leuke mensen uit allerlei landen. We begonnen bij de grensovergang tussen Chili en Bolivia en hebben vanaf daar o.a. Laguna Blanca, Laguna Verde en Laguna Colorada bezocht. Ook langs geisers gereden op 4970m. hoogte. Behalve het ademhalen voelde ik me alle dagen kip lekker in tegenstelling tot de rest die wel veel merkte van hoogte ziekte. Nog een voordeel van het reizen via Salta en San Pedro: zo ging de overgang naar grote hoogte iets geleidelijker.
Doordat we de tour vanaf Chili begonnen en eindigden in Uyuni werd het beste voor het laatst bewaard: de eindeloze zoutvlaktes zelf. Om 5uur ontbeten zodat we de zonsopgang konden zien. Hier lag er nog een laag water over het zout wat zorgde voor een grote mega spiegel. Verderop was het droog en zat de vlakte vol met scheuren. Heel vet om met alle jeeps naast elkaar te racen naar een volgende stop voor een nieuwe serie foto's haha (wat keer op keer hilarisch was). Iedereen ligt in allerlei bochten en houdingen met verschillende voorwerpen op de grond om een zo origineel mogelijke foto te maken, vooral leuk om van een afstandje te bekijken.

Nu ben ik in la Paz, de hoofdstad van Bolivia. Zaterdag vlieg ik naar Cuzco voor de laatste weken in Peru en onder andere de Machu Picchu!!

XX