12. Bijna de mist in

De tweede dag bij de Nordkapp. We zijn na een lange nacht/dag wat later opgestaan. Prachtig weer en volgens de weerberichten zeker tot een uur of drie onbewolkt.

Mooi moment voor een stevige wandeling. In het boekje van de camping staat een tocht van ongeveer 2 uur naar de top van een berg. Er wordt ons een magnifiek uitzicht beloofd. Vol goede moed gaan we op weg. Het is een kwestie van de markeringen goed volgen, in dit geval wat vaag geschilderde rode T’s. Een kind kan de was doen.

Het is zoals beschreven; werkelijk prachtig. Wel een stevige klim waarbij het pijnlijk duidelijk wordt dat Cas en Iris nog jonge en goed getrainde lichamen hebben. Maar we (Kees en Arianne) houden ze bij. Met wat moeite.

Als we bijna op de top zijn, komen er wat wolken opzetten. Ik ben van mening dat we geen risico moeten nemen en terug moeten gaan. Iris en Cas zijn het hier niet mee eens. Ze zeggen de weg makkelijk terug te kunnen vinden ook als het mistig is. We klimmen door tot aan de top.

Van een prachtig uitzicht is inmiddels geen sprake meer, wel van dichte mist. Maar goed, we hebben het gehaald en onder leiding van Cas en Iris dalen we af. Het duurt niet lang of we weten niet goed meer waar we zijn of welke kant we op moeten. De rode T’s zijn

verdwenen.

Lichte paniek. Gelukkig heeft Iris een goede oplossing. Op haar telefoon zoekt ze via GPS uit waar we zijn en welke richting we op moeten. Snel vinden we het juiste pad. En in gezelschap van drie rendieren komen we veilig aan bij het huisje.

Op mijn vraag of ze nu iets geleerd hebben, is het antwoord van Cas en Iris: “Ja, neem altijd je telefoon mee als je gaat wandelen!”. Zucht...