Ons eerste avontuur in de jungle zit er op! We zijn naar het eilandje Apiapaati geweest. Dit ligt in boven Suriname, zo’n 250 kilometer vanaf Paramaribo. Het leuke is dat Apiapaati bijna een onbewoond eiland is. Er wonen namelijk maar zeven mensen. Waardoor we het gevoel hadden dat we het hele eiland voor ons zelf hadden. De reis naar het binnenland begon al vroeg op de morgen. Om acht uur stond de gids voor de deur. Per taxi werden we naar een verzamelpunt gebracht waar we met heel veel andere Surinaams in een volgepakt busje naar het binnenland zouden vertrekken. Met een volgepakt busje bedoel ik ook echt een volgepakt busje . De bagage was zon anderhalve meter boven het dak opgestapeld. Ook rijdt je hier nooit rechtstreeks naar je bestemming. De rit duurde zo’n drie uur met wel drie stops. Eerst werd er wat eten gehaald, ergens anders wat drinken en weer anders aankopen die meegenomen moesten worden naar het binnenland. De spullen die in het binnenland niet te verkrijgen zijn worden vanuit de stad meegenomen, waardoor zelfs bouwmaterialen opgestapeld worden. Dit hield in dat er potten verf regenpijpen en noem maar allemaal op het dak gelegd werden.

Uiteindelijk kwamen we aan in Atjoni, de plek waar we per korjaal verder de jungle in moesten. Het grappige is dat iedereen elkaar helpt om spullen op de boot te pakken. Toen ik in de boot zat kreeg ik een kind in mijn handen gedrukt. Net toen ik me af vroeg waarom de vader door liep naar de achterkant van de boot kwam ik erachter dat de moeder gewoon achter mij zat. Het jongetje kon dus snel weer terug gegeven worden. De toch in de boot was niet geheel comfortabel maar wel erg mooi! We zaten namelijk drie uur op een houten plankje. Na deze tocht bedachten we dat de terug weg een badhanddoek op de plank leggen wel eens wonderen zou kunnen doen! Deze briljante ingeving bleek inderdaad te werken;). Het uitzicht was ook fantastisch. Dwars door de jungle varen en prachtige vogels en aapjes zien. Ook een tropische regenbui mocht de pret niet drukken (een overkapping was niet inbegrepen;)). Gelukkig deed een poncho ook wonderen!

Bij aankomst op het eiland werden we naar ons eigen hutje gebracht waar we de komende drie nachten mochten verblijven. De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om de Ananasberg te beklimmen! Eerst was er een wandeling dwars door de jungle. Hier hebben we de betadine boom gezien en de KPN boom. Uit de betadine boom wordt betadine gehaald wat wij allemaal kennen als ontsmettingsspul. De KPN boom was natuurlijk geen echte KPN boom. De boom is alleen zo massief dat het als communicatiemiddel gebruikt werd. Als je verdwaald was kon je hier op slaan en dan zal er altijd iemand met een ander geluid reageren waardoor je op een simpele manier met elkaar kunt reageren. Voor wie nu denkt kennen ze daar geen mobiel netwerk? Een geruststelling, zeker wel! De grootste mast van Suriname staat namelijk gewoon in de jungle. Zelfs boven op de Ananasberg kon ons gids nog gewoon een telefoongesprek houden. De klim naar boven was erg mooi! De berg heet de Ananasberg omdat er ananassen groeien. Na een kleine picknick boven op deze berg zijn we weer naar beneden gegaan om te beginnen aan de wateractiviteiten. Zo hebben we in een natuurlijke jacuzzi kunnen liggen de Tapawatravallen. Ook zijn we op een airhead (een opblaasbare kussen) dwars door de rivieren getrokken. Naast de Tapawatravallen ligt ook in de buurt de Grandanvallen waar we op het airhead zijn gaan raften. Naast al deze wateractiviteiten hebben we ook dorpswandelingen gemaakt. Het dorpje Godo, waar onze gids geboren is hebben we bekeken. Ons gids heeft veel verteld over de leefwijze van de mensen hier en hier hebben we ook ons eigen Cassavebrood gebakken! Voordat we het dorp in konden moesten we onder een boog doorlopen. Dit om de kwade geesten buiten te houden. Het is hier ook gebruikelijk dat de vrouwen er aan de linkerkant onderdoor lopen en de mannen aan de rechterkant. Wat ook leuk om te weten is dat ze hier allemaal totaal andere huisdieren hebt, in het dorpje hadden ze een dorpspapagaai en op het eiland een tamme aap. Het meisje op Apiapatie was dan ook de aap aan het uitlaten in plaats van de hond.

Een bijzonder feit is dat als er een kind geboren wordt, de broer van de moeder meer zeggenschap heeft dan de vader, omdat de vader niet zeker weet of hij de vader is. Na al deze belevenissen sloten wij ons dag altijd af met een frisse douche in de rivier. Erg ontspannen tussen de natuur je haar in soppen haha;) Het waren hele mooi dagen. Ik hoop dan ook snel weer terug de jungle in te kunnen!