Bigi Pan

Na ongeveer een maand radiostilte eindelijk weer een verhaal van mijn belevenissen hier.
In de tussentijd heb ik een vleermuis op mijn kamer gehad! Dat was wel even schrikken toen ik mijn deur open deed. Elke avond vliegen er nu ook een paar vleermuizen door de woonkamer dus we zijn nooit alleen;). Ook hebben we een huiskikker in de tuin zitten en lag er zelfs een dode kikker in de wasmachine (dit was gelukkig niet de huiskikker) deze kikker heeft het wassen helaas niet overleefd en hing uitgerekt in de trommel. Hij zat voor de helft vast in de trommel en de andere helft achter de trommel. Volgens de huisbaas was er een oplossing en dat was verder wassen. Dan zou hij vanzelf verdwijnen. Na dit advies heb ik toch maar even besloten mijn was niet in de desbetreffende machine te gooien. Ook heb ik Koningsnacht gevierd! Erg leuk om dit een keer in een korte broek met een hempje te kunnen doen. Met bussen zijn we naar de locatie Parabello vertrokken hier hebben we feest gevierd met ongeveer 500 studenten!

In de tussen tijd heb ik ook nog veel leuke uitstapjes gedaan.
Zo ben ik naar Bigi Pan geweest. Dit ligt bij Nickerie in het oosten van Paramaribo en is ongeveer … km rijden. Eenmaal daar aangekomen gingen we verder met de boot naar ons verblijf een huis op palen midden op de rivier. Dit was echt een mooi gezicht! Vanuit mijn slaapkamer kon ik met openslaande deuren vanuit het balkon genieten van de natuur. Daar heb ik vooral rond gevaren en genoten van alle mooie vogelsoorten die voorbij vlogen. Zo hebben we de rode Ibus gezien, deze vogel is echt helemaal rood en vloog voorbij in grote groepen. Ook heb ik eindelijk flamingo’s mogen spotten en een duik mogen nemen in een echt modderbad in de natuur. Het grappige was dat naast deze modderplas een uitzichtpost stond en deze mensen volgens mij echt dachten dat wij niet helemaal

goed waren;). S’avonds stond een kaaimannentocht op de planning. Helaas waren de kaaimannen niet te vinden maar het was in ieder geval een spannende boottocht! Het was alleen jammer dat het twee dagen volledig geregend heeft en de poncho dus mijn beste vriend was. Voor de rest heb ik het heel erg leuk gehad!

Niet lang na dit uitstapje kon ik naar het vliegveld om mama en Rianne op te halen! We zitten namelijk alweer op de helft van ons verblijf hier.

We hebben Paramaribo verkend, lekker aan het zwembad gelegen en mooie tripjes gedaan. Zo zijn we naar Overbridge geweest. Dit is een aangelegd strand aan de rivier waar we lekker in ons hangmat konden ontspannen. Bij Brownsberg moetsen we wel fanatiek aan de slag tijdens de wandeling naar Leonsberg, een mooie waterval. Om bij Brownsberg te komen moest je ongeveer twee uur rijden om vervolgens met de bus helemaal naar de top van de berg te gaan. Dit hield in dat we met een schuddende bus omhoog reden en wij ons allemaal best wel even af vroegen of de bus de top zou halen. Eenmaal daar aangekomen moesten wij naar beneden wandelen om de waterval te bereiken om daarna weer naar boven te klimmen. Tussendoor hebben we ontzettend veel apen om ons heen zien springen. Last minute hebben we ook nog besloten om schildpadden te zoeken die eieren gaan leggen. De ouders van een huisgenoot waren ook op bezoek en zij kwamen een man tegen die ons wel naar het eiland Matipica wilden brengen. Samen met nog een andere jongen en zijn ouders zijn we op de boot gegaan. Na een tijd varen kwamen we aan op het strand. Na ongeveer een half uurtje werd het donker en zijn we opzoek gegaan naar een gids. Deze scheen namelijk bij een huisje te staan. Bij het huisje was echter geen gids te vinden waardoor we doorgelopen zijn. Gelukkig brandde er ergens een lichtje en zijn we daar maar op af gegaan. Even laten zaten we allemaal onder een tentdoek (dit zou een basiskamp worden) met een man die een oplossing voor het probleem probeerde te vinden. Wij schenen namelijk niet helemaal op de legale manier aangekomen te zijn. Ondertussen viel de generator waarmee het licht brandde af en toe even uit om wat extra spanning met zich mee te brengen. De aardige man besloot ons tegen een kleine vergoeding zelf rond te leiden. Dit was een spannende tocht waarbij we opzoek gingen naar sporen van schildpadden. Dit lijkt een beetje op sporen van een autoband. Deze man verdween af en toe om een schildpad van dichtbij de bekijken waarop hij heel enthousiast terug kwam. Soms kreeg ik niet helemaal mee wat nu precies de bedoeling was maar zijn handgebaren vertelden ons of we achter hem aan konden of even moesten bukken. Zo zaten we af en toe gehurkt te wachten tot de beste man weer terug kwam. Gelukkig was het de wandeling en het wachten helemaal waard! We hebben schildpadden van dichtbij kunnen bekijken die eieren aan het leggen waren. Deze eieren zijn zo groot als pingpongballen. Deze worden vervolgens ingegraven en twee maanden later komen er schildpadden uit die terug naar de zee keren. Ondertussen hadden we ook een klein probleempje met de boot die ons terug zou brengen. Door het veranderen van de stand van het water zouden we niet meer terug kunnen wandelen naar de plek waar wij uit de boot gezet werden. De tijd die we af hadden gesproken konden we ook niet meer halen en het bereik bleek ook niet overal even best te zijn. Uiteindelijk hadden we de bootsman toch bereikt en konden we een nieuwe plek afspreken. Uiteindelijk bleek deze route hetzelfde te zijn als de heenweg en moesten we toch door de blubber. Eenmaal aangekomen had iedereen natte voeten en waren sommigen zelfs tot aan hun knieën in de blubber gezakt. Maar het was het zeker en af en toe voelden we ons even echte Rangers!
De vakantie vloog veel te snel voorbij en gelukkig is Henrike ook langs gekomen.