Brownsberg en Galbi

Samen met Henrike heb ik genoten van de Surinaamse sfeer en ben ik naar Brownsberg geweest. Dit keer heb ik Irenewaterval bezocht hebben. De grap was dat ik dit keer precies dezelfde gids had als de vorige keer. Waardoor hij vroeg of ik ook geen gids wilde worden;) Die carrièreswitch leek me toch niet zo handig. Na deze klim zijn we naar het Brokopondomeer geweest waar we ook overnacht hebben. Dit uitzicht is echt heel erg mooi. Vroeger stond daar geen water maar ze hebben het onder laten lopen met water waardoor de bomen helemaal hard zijn geworden. Tijdens deze trip heb ik naast apen ook een Luiaard gezien! Ook dit was een trip die veel te snel voorbij ging!

Gelukkig gingen we ook nog naar Galibi! Galibi ligt op de grens van Frans Guyana. We zijn met de auto vertrokken en vervolgens met de boot verder gereisd. Tijdens de boottocht werden we flink nat. Gelukkig zat ik in het midden waardoor ik in het begin toch nog redelijk droog bleef en kon genieten van het uitzicht. Later zat ook in op mijn plekje niet meer geheel droog. Op het moment dat ik even hoop had dat we er bijna waren vertelde de gids dat dit nog maar het begin was. Helaas bleek dit ook te kloppen, we konden toch nog natter worden! Tot op ons ondergoed nat kwamen we aan op het strand. Hier was ik het allang weer vergeten het was namelijk echt een Paradijs met palmbomen. Het is eigenlijk een bounty strand aan de Marowijnerivier die uitmond aan zee. Ons verblijf stond op het strand en heeft uitzicht over het water. Gelukkig hadden we ook even tijd om op het strand te liggen. ’s Avonds vertrokken we in het donker opnieuw met de boot, dit keer om de schildpadden te zoeken. Op ons vraag of we weer zo nat zouden worden antwoordde de gids dat dit niet het geval zou zijn omdat we onder een zwart zijl konden zitten. Dit bleek geen grap te zijn;) Even later zaten we dan ook gezellig met zijn

allen onder dit zijl op een schuddend bootje en vroeg ik met toch echt even af wat ik nu precies aan het doen was. Eenmaal aan land begon de zoektocht met ons zaklamp naar de schildpadden. Ons gids zei: ‘het wordt een kleine wandeling’, maar ondertussen liepen we al een lange tijd te zoeken, tot dat we in een keer tussen ruim 150 baby schildpadjes staan die de weg naar de zee zoeken. We hebben ze naar zee gebracht met ons zaklamp, ze komen namelijk op licht af. Een mooier moment leek even niet te bestaan. Het lijkt wel alsof we in een commercial van het WNF staan met het liedje It’s A Beautiful day. Niet veel later zien we ook de eerste grote schildpad de weg terug vinden naar zee. En spotten we ook drie grote schildpadden die hun eieren leggen. De gids vroeg ondertussen ons namen en Henrike en Christiane bleek toch iets te lastig te zijn dus schreef hij Judith op de rug van een schildpad;). Helaas overleven maar 10% van alle schildpadden het, omdat ze veel natuurlijke vijanden hebben.

Omdat Galibi dicht bij Frans Guyana ligt zijn we op de terug weg hier gestopt. Dit is best bizar ineens spreken allemaal mensen Frans! Ook lopen hier heel veel van oorsprong fransen mensen met een lichte huidskleur. Dit omdat vroeger de krijgsgevangen van Frankrijk hier naartoe gebracht werden. Eventjes werden wij minder aangestaard dus dat was wel echt even fijn!
Hier hebben Henrike en ik de gevangenis bezocht. Helaas was de enige gids die beschikbaar was Frans en de uitleg in het museum ook maar toch was het erg indrukwekkend. Hierna hebben we nog even de markt bezocht en hebben we bij een echt Franse bakker een croissant gegeten! Het leuke aan Frans Guyana is dat de nummerborden hier frans zijn, alle Franse regels en wetten hier ook gelden en de auto’s dan ook gewoon weer aan de rechterkant van de weg rijden.