Jaguars in Costa Rica

We leggen aan in Puerto Limon aan de Caraibische kust van Costa Rica. We zijn eerder in Costa Rica geweest in september 2011, maar nog niet aan deze kant van het land. Hier heerst een zeer Caraibische sfeer vanwege de ex-slaven die zich hier gevestigd hebben o.a. vanuit Jamaica waar ze vandaan weg vluchten.
Geboekte excursie via HAL Exc: Jaguar Rehabilitation Center & La Ceiba Private Reserve, 7 uur, vertrek 8.00 AM
De National Geographic editie van december 2017 geeft een uitgebreide rapportage over de jaguar en zijn leefgebied in Midden- en Zuid-Amerika. Met zijn krachtige kaken dood hij zijn prooi, zoals

een kaaiman, in een keer met een beet van zijn scherpe hoektanden dwars door de hersenpan: even een broodje kaaiman klaar maken.......

Costa Rica in Midden-Amerika, 480 km lang en 280 km breed, ligt ingeklemd tussen Panama in het zuiden en Nicaragua in het noorden. Het wordt ook wel het Zwitserland van Amerika genoemd, mede vanwege het feit dat het geen leger heeft: na de neutraliteits verklaring in 1948 is het leger afgeschaft in 1949, en dat had het ook niet meer nodig, want er is daarna nooit meer een dictator geweest die zoiets nodig had om de bevolking in deze democratische republiek te onderdrukken. President Oscar Arias kreeg in 1987 de Nobelprijs voor de vrede vanwege zijn inzet voor de vrede in Midden-Amerika.
Costa Rica, de naam zegt het al, de Spaanse Conquistadores vonden er de goudmijnen en noemden het land daarnaar. Het goud was echter in 1600 allemaal al naar Spanje verscheept en op. Later is koffie hiervoor als export product in de plaats gekomen.
Veel gepensioneerden uit Noord-Amerika en ook bijv. vanuit de Antillen zijn hier terecht gekomen vanwege de belasting faciliteiten en het aangename klimaat te midden van vulkanisch gebergte, als je

tenminste wat hoger tegen de berghellingen woont. Zo ook Hans Somers, die het echter niet langer dan 3 jaar vol hield, en die we toen hebben opgezocht, wonenende vlak buiten San Jose, de hoofdstad, met zijn eigen forellen kwekerij bij huis, en inderdaad tegen de berghelling op en met een eigen bergbeekje dat door zijn tuin stroomde om de forellen vijvers mee te verversen.
Puerto Limon, Costa Rica
De avond voorafgaand aan het bezoek aan Peurto Limon, is de 1 e Gala avond aan boord met een door de Kapitein aangeboden receptie waarbij we kennis kunnen maken met hem zelf en zijn staf. Joke moet deze avond afhaken en blijft in de hut.
Bij binnenkomst in de Queens Lounge wordt je begroet door de Kapitein, maar dat is tegenwoordig niet meer met het schudden van de hand, vanwege het risico op besmetting. Een "boks" met de vuist tegen elkaar kan er nog wel af, of hier en daar een hug met een vrouwelijke gast die ook al vele malen de wereld cruise met deze

zelfde Kapitein heeft meegemaakt. Ik heb op mijn cell de foto van de receptie op de Rotterdam in 1966 (denk ik, zie in het introductie hoofdstuk), waarbij we met Pa, Ma en Sonja in de rij staan bij het handen schudden met de Kapitein van toen in Gala kostuum, en laat deze foto voor de grap aan de huidige Kapitein zien. Het is Captain Jonathan Mercer, een Brit, die al zijn hele leven lang op zee werkzaam is geweest, en intussen de wereldcruise nu voor de 7e keer doet. Dit zou eigenlijk zijn laatste keer zijn voor zijn pensioen, maar toen hij enkele weken geleden een telefoontje van het HAL hoofdkantoor uit Seattle kreeg of hij er nog een jaartje aan vast wilde plakken, heeft hij daar meteen mee ingestemd en doet deze cruise dus ook nog in 2019.
Die avond zit ik alleen aan het diner, maar laat mij de Beef Wellington (een oude Holland Amerika Lijn favoriet aan boord) wel smaken. De 1e Gala foto wordt gemaakt, met de zwarte smoking, en het net nieuw in Hengelo aangeschafte speciale witte smoking overhemd van het Britse merk John Miller met zwarte strik.

In Puerto Limon zijn we eindelijk in meer tropische temperaturen aangekomen, alhoewel het niet warmer is dan een graad of 26 C. Columbus lag hier in 1502 voor de kust, en heden ten dage is het de belangrijkste export haven van Costa Rica voor de koffie en de bananen. Onderweg met de tour komen we de Chiquita vestiging tegen. Het blijkt vandaag eindelijk te zijn gestopt met regenen hier, nadat er bijna onafgebroken 2 weken stortregens zijn geweest. Wel zo prettig bij een bezoek aan een stukje prive jungle, de La Ceiba Private Reserve, welke een soort opvang bos vormt voor de dieren die teruggeplaatst worden nadat ze in het opvangcentrum Jaguar Rescue & Rehabilitation Center hebben gezeten waar ze terecht kwamen omdat ze gewond waren, of uit prive bezit werden gehaald. Jaguars hebben we hier niet gezien, wel een kat achtige, volgens mijn identificatie kaart van de mamals in Costa Rica welke ik nog had van ons vorige bezoek hier, een "Margay". Verder zien we diverse apen, enkele luiaards, slangen, een pelikaan en een kaaiman, terwijl we worden rondgeleid door een van de vrijwillgers, een jonge meid uit Argentinie, die er helemaal in op gaat.
Terug op de kade maken we nog enkele mooie plaatjes met zonnig weer van het schip met Joke op het balkon van onze Vista Suite Stateroom no. 6149 op het Verandah Deck (6e verdieping).
Morgen ochtend vroeg komen we aan bij de ingang van het Panamakanaal en zullen de gehele dag er doorheen varen naar de Stille Oceaan, waar we dan bij Panama City 's avonds aanleggen.