Vanochtend semi brak een ontbijtje gehad en weer in bed gekropen. We werden om 11:30u wakker en kwamen er toen achter: shit, om 12u uitchecken!
We hebben snel alles ingepakt en zijn naar de dichtbij zijnde koffie bar gelopen om daar verder te chillen. Hier hebben we een filmpje gekeken, wat geskypet, geluncht en vervolgens hebben we een 'Grab-car' (=vergelijkbaar met Uber en Go-jek) besteld richting het vliegveld.
Op het vliegveld verliep alles soepel behalve dat het vliegtuig een uur delayed was. Dit was op zich niet erg maar we moesten wel op tijd inchecken in Kuta. Nu kwamen om 23:30u aan op het vliegveld en het is nog 20 minuten naar Kuta met de scooter. Het inchecken sloot officieel al om 23:00u. Ik heb een mailtje gestuurd en nu is het hopen dat ze er zijn!
We hadden een hele korte vlucht maar wel met wat turbulentie, maar we hebben het overleefd.
Met de Go-Jek zijn we naar de homestay gebracht. Ze waren beide verdwaald geraakt maar uiteindelijk zijn we er gekomen!
De deur stond open maar er was niemand te bekennen. Naar een paar minuten roepen 'Mas'? (meneer) en 'Ba'? (mevrouw) stond er in één keer een man op die op de vloer lag te slapen. Dit was de broer van de eigenaar. Hij heeft ons de sleutel overhandigd. Wat een opluchting. We hadden onze eigen kamer en badkamer en ook een soort terras. We hadden nog te veel zin een biertje ondanks de reis moeheid en gestress met Go-Jek die het niet konden vinden en de onzekerheid of we een slaapplek hadden ja of nee. Nu alles oke was, hadden we een biertje verdient. Ik had nog even zo onopvallend mogelijk slingers opgehangen op ons terras om nog even de verjaardag van Alisa af te sluiten met slingers en een champagne die Alisa opgestuurd had gekregen van haar vriendin 'Rachel', super lief!