Het "echte" leven in Paramaribo

Het “echte” leven is nu echt begonnen, Miel is weer naar huis na een top vakantie. Samen hebben we het land en de cultuur verkend. Een aantal uitstapjes naar het binnenland oftewel de jungle gemaakt, wat echt een super vette ervaring was. Afgelopen dinsdag is Miel weer vertrokken naar Nederland. Het afscheid was wel eventjes moeilijk. Ik heb die avond maar afleiding gezocht. Ik ben wezen dansen met een twee huisgenootjes. Elke avond worden er hier verschillende (sport)activiteiten georganiseerd. Vanavond ga ik boksen, dinsdag dansen, woensdag voetballen donderdag is het studentenavond en dan is het alweer weekend. Ik hoef me in elk geval niet te vervelen hiero.

Vorige week maandag was mijn eerste stagedagje. Ik was wel een beetje zenuwachtig want ik wist niet wat me te wachten stond. Ik werd vriendelijk ontvangen door iedereen, ik voelde me echt welkom dus dat was erg prettig. Ik heb afgelopen week voornamelijk meegekeken en geobserveerd. Wat me opviel was dat de manier van communiceren naar de kinderen heel directief en autoritair is. Hier moet ik nog heel erg wennen, ik heb gemerkt wanneer ik op “mijn” manier de kinderen aanspreek dat ze dan niet luisteren. Het is dus nog even

zoeken welke begeleidingsvorm ik aanneem.

Op een stagedag sta ik om 06:00 uur op want om 06:30 uur komt de taxi mij ophalen. Luxe hé met de taxi! Hier in Suriname zijn de taxi’s niet zo duur vergeleken met Nederland. Ik kom dan om 06:45 uur aan bij mijn stage STIGESU (stichting gehandicapten Suriname) het is een dagbestedingscentrum. Ik heb afgelopen week elke dag meegekeken bij een andere groep. Bij STIGESU komen zowel kinderen als volwassenen. Elke groep heeft een eigen dagprogramma. Om 11:00 uur krijgt iedereen een warme maaltijd vaak is dit rijst, groente en kip. Rond 13:00 uur gaat iedereen weer naar huis. Ik ga de terugweg altijd met de bus naar huis. De heenweg gaat dit niet omdat de bus al vol is wanneer ik in wil stappen.

Afgelopen donderdag was mijn eerste bus ervaring. Een collega ging ook met de bus en zij zou me uitleggen welke bus ik moest nemen. Dus ik ben met haar de bus ingestapt. Daar zat ik dan in een middelgroot busje met alle ramen open en met alleen maar donkere mensen. Ik was de enige blanke, dat voelde wel een beetje onwennig moet ik eerlijk zeggen. Ik voelde me echt een buitenlander. Mijn collega duwde ineens op het knopje en zei dat ik uit moest stappen. Dat deed ik maar ik had geen idee waar ik was en waar ik heen moest. Daar stond ik dan midden in Paramaribo helemaal alleen. Ik besloot op mijn gevoel af te gaan… en dat klopte ook nog. Ik liep de goede kant op en uiteindelijk kwam ik op plekken waar ik al eerder was geweest. Ik was heeeeeel blij toen ik mijn huisje weer zag.

Ik voel me ook steeds meer thuis in mijn studio. Ik huur een studio in een studentenhuis waar nog 14 andere Nederlandse meiden wonen. Het is heeeel gezellig, afgelopen zaterdag ben ik met een aantal huisgenootjes wezen winkelen in een groot winkelcentrum in Paramaribo. Even een nieuwe outfit geshopt voor het huisfeest die avond. Het huisfeest was een hele geslaagde avond. Zondag hebben we een lekker chilldagje gehouden.

Zoals jullie lezen vermaak ik me hier nog wel een tijdje. Ik begin steeds meer te wennen aan de cultuur. “doe rustig aaaaaaan!” is hier het motto, dat doen we dan maar. Ojaaaa morgen ben ik een dagje vrij want het is de dag van Marrons. Suriname heeft een

echte multiculturele samenleving, ze vieren bijna alle feesten van verschillende religies.

Nu zijn jullie weer een beetje op de hoogte van mijn leven in Suriname.

Heeeeeel veeeeeel groetjes aan iedereen!

Liefs uit het warme Paramaribo!