Suriname here I am!

Hallo allemaal!

Voor de derde keer maak ik een begin met het schrijven van mijn eerste blog. Elke keer lukt het me niet om mijn blog af te maken. Alle goede dingen bestaan in drieën zeggen ze weleens, daar ga ik nu maar vanuit. Waar zal ik eens beginnen met mijn verhaal? Zoveel nieuwe dingen gezien, gedaan en meegemaakt maar ik zal beginnen bij het begin.

Mijn een na laatste ontbijtje thuis... dat was heel speciaal, het ontbijt is sowieso mijn favoriete maaltijd daar kan ik heel erg van genieten. Samen met Miel en mama zat ik te ontbijten. Miel vroeg aan mij welk liedje hij in zijn hoofd had. Ik dacht aan het liedje Paramaribo van Kenny –B maar dat liedje was het niet. Mama zei dat ze wel wist welk liedje het was. Het bleek het liedje van Robin Schulz O.K. te zijn. Het liedje waar ik de laatste kilometers van de Kennedymars zoveel kracht uit heb gehaald. Elke keer als ik dit liedje hoor dan word ik heel blij. We gingen verder met het ontbijt en in een keer kreeg ik een ingeving, ik wilde muziek horen dus ik zette de radio aan. Je gelooft nooit wat er toen gebeurde… precies op het moment dat ik Skyradio aan zette begon “mijn liedje”. Of

toeval bestaat weet ik niet maar op dat moment had ik het gevoel dat alles wel goed zou komen. It’s gonna be oke Fanny herhaal ik nu nog vaak in mijzelf. Met dit gevoel ging ik mijn allerlaatste wekelijkse hardloop rondje lopen. Ik had gevoel of in dat laatste rondje alles zoveel makkelijker ging dan normaal. Die lange rechte stukken waar ik normaal heel erg moet afzien, gingen nu alsof de wereld aan mijn voeten lag zoveel energie had ik.

Dan komt toch het moment dat ik echt afscheid moet nemen van alle lieve mensen om mij heen. Een lief afscheidsfotoboekje van mijn lieve familie en vriendinnetjes gekregen. Zo kan ik er in bladeren wanneer ik ze ga missen. Mijn laatste nacht in mijn eigen bedje, bij alles wat ik doe bedenk ik me dat dit laatste keer is voor de komende periode. Na een onrustige nacht door de zenuwen is het 5 uur in de ochtend. Nog een laatste knuffel voor mijn mama en papa, met een klein traantje stap ik in de auto op naar Schiphol.

Klaar voor vertrek… Het vliegtuig heeft één uur vertraging, zo kunnen we vast wennen aan de Surinaamse cultuur. Hoe dichter we bij Paramaribo komen hoe spannender ik het ga vinden. Ik stap uit het vliegtuig, en de warmte komt me tegemoet. Pff wat een hitte, door de douane heen en op naar mijn studio. Onderweg kijk ik mijn ogen uit, wat is het hier anders. We komen aan bij de plaats van bestemming, de huisbaas laat me mijn studio zien en zegt dat we morgen wel alle spullen inventariseren. Ik vind alles oké na zo’n lange reis. Overigens zijn mijn spullen nu nog niet geïnventariseerd, ja ook dat is Suriname. Alle huisgenootjes waren buiten een biertje aan het drinken meteen maar even kennis gemaakt en daarna lekker naar bedje.

De volgende ochtend… zijn we vroeg wakker en beginnen met het uitpakken van onze koffers. Daarna gaan we ontbijten in de hangmat en lekker zwemmen en chillen. Daarna gaan we Paramaribo verkennen en s’middags zijn we naar Brownspunt gegaan. Met een boot de Surinamerivier over, we spotten dolfijnen en kijken onze ogen uit wat een gigantisch mooie natuur. Wanneer we op het eiland zijn aangekomen gaat Miel vissen en ik lekker chillen en kletsen met medestudenten. De zon gaat onder en wat is dat een mooi aanzicht. Wanneer het donker wordt gaan we weer terug, muziekje erbij, drankje erbij en genieten maar. Ik zit op de punt van de boot, met een lekkere wind door mijn haar en besef me dat dit toch wel heel bijzonder is. Dit is wel echt een super mooie eerste dag. Als we terug zijn gaan we nog een lekker hapje eten met 6 andere studenten.

Vrijdag gaan Miel en ik de Fredberg beklimmen het is een 3-daagse trip. Samen met 6 andere verpleegkunde studenten gaan we back to basic. Na een rit van 5 uur komen we aan in de jungle. Hier is geen bereik dus we zijn helemaal offline en echt waar dat is best wel heel fijn. Eerst gaan we naar een basiskamp waar we even gaan zwemmen in het riviertje daarna gaan we de berg beklimmen. Om bij de berg te komen moeten we recht door de jungle. Dick van Su4You laat ons kennis maken met de natuur en heel veel dieren zoals: slangen, apen, vogels en kikkers. Wanneer we aan komen op

de top van de berg gaat de zon onder. Wat een gigantisch mooi aanzicht was dat. Wanneer de zon onder is gaan we wat eten boven op de berg, twee Saramaccaanse jongens bereiden een lekker Surinaams gerechtje. Daarna maken we een kampvuurtje en gaan we slapen in hangmatten boven op de berg. De hangmatten sliepen boven verwachting goed. De volgende ochtend gaan we zonsopkomst bekijken, ook dat is een geweldig mooi aanzicht. Weer terug naar beneden gaan we vissen vangen die we s’avonds opeten. Ik ga samen met een Saramaccaanse jongen eten oogsten en samen bereiden. Miel gaat kijken hoe de lokale bevolking die wonen in het binnenland een boot maken van een uitgeholde boom. S’avonds gaan we weer terug naar de stad, helemaal vermoeid maar het was de moeite waard!

Vandaag hebben we even een chill dagje want morgen gaan we weer een tripje naar de jungle maken. Het was echt een weekje met heel veel nieuwe indrukken Ik wil eigenlijk nog zoveel schrijven maar dan wordt mijn verhaal zo lang en dan hebben jullie geen zin meer om het te lezen. Ik heb wel gemerkt dat ik me hier niet hoef te vervelen. Er is zoveel te zien en te doen. Suriname is wel echt een heel mooi land. Wel is het hier nu super warm, nu is het 15:00 uur en 32 graden maar de gevoelstemperatuur is 42 graden. Op dit moment van de dag doen we niet veel meer dan zwemmen en chillen in hangmatten. Maar het kan in één keer

uit het niets enorm hard regenen. Er valt dan in één keer super mega veel regen.

Lieve groetjes uit Suriname!