De laatste keer schreef ik mijn verhaal in de bus van Melbourne naar Sydney en inmiddels heb ik alweer een maand Sydney erop zitten en een halve maand in de oostkust. Ik dacht in de bus van Sydney naar Port macquarie of in een van de plaatsen waar ik ben geweest op de oostkust me verhaal te kunnen schrijven maar ik vind het veels te leuk om andere dingen te doen waardoor het allemaal wat langer duurt voor ik wat plaats. Daarom nu maar even mijn verhaal over mijn tijd in Sydney schrijven. De reis van Melbourne naar Sydney was verschrikkelijk!! Ik had alle ruimte maar ik had geen idee hoe ik moest zitten of liggen en kon daardoor ook echt niet slapen. Toen ik eindelijk was aangekomen in Sydney had ik het idee dat mijn ipod en al me opladers waren gestolen waardoor mijn tijd in Sydney niet goed begon. Op het moment dat ik ging zoeken in de bus deden zoveel mensen ineens heel verdacht en ik vertrouwde niemand meer. Toen ik het melden bij de buschauffeur gaf hij aan dat het enige wat ik kon doen was aangiften doen zodat ik het kon declareren bij mijn reisverzekering. Ik kwam om 08.30 aan en ben gelijk naar kingskross gegaan waar ons hostel was, bij het hostel aangekomen bleek dat het pas om 10.00 uur open ging en daarom besloot ik om maar gelijk aangiften te gaan doen bij de politie. Onderweg naar het politiebureau kwam ik heel veel daklozen en junken tegen en toen ik aan iemand de weg naar het politiebureau vroeg reageerde ze gelijk heel geschrokken en vroeg wat er gebeurd was, ik voelde me dus niet echt veilig in kingskross. Wesley en ik besloten daarom om te kijken of het mogelijk was om in plaats van 10 nachten 1 nacht in dit hostel te slapen zodat we voor de andere nachten een ander hostel konden zoeken en gelukkig was dit geen probleem! Toen we in onze kamer kwamen en ik rustig in me tas keek vond ik ook mijn ipod en al me opladers terug, ik had dit met opzet opgeruimd op een plek zodat het niet gestolen kon worden en dat heeft dus zeker geholpen. Vervolgens werd ik vlak hierna ook gebeld dat ik op sollicitatie gesprek mocht komen de volgende dag voor een baantje wat me op dat moment nog heel leuk leek. De volgende dag zijn we hierdoor beide vroeg gaan uitchecken en is Wesley naar ons nieuwe hostel gegaan en ik ben met al me spullen naar me sollicitatie in Redfern gegaan. In Redfern aangekomen vroeg ik een man de weg naar de plek waar ik heen moest en hij was onwijs vriendelijk, hij liep met me mee zoekend naar de juiste plek. Het bleek nog geen 5 min van het postkantoor te zijn waar hij werkte en hij bood me aan om na me sollicitatie langs te komen voor een kopje koffie/thee en als het niks was had hij wel een baantje voor me. Vervolgens ben ik naar me sollicitatiegesprek gegaan en ik heb nog nooit zo een raar sollicitatie gesprek gehad. Ik heb denk ik 20 min voor de deur staan wachten omdat ik natuurlijk te vroeg was en de deur niet werd open gedaan toen ik belde. Even later kwam er ook een ander Australische meisje en daar stond ik even mee te praten toen er weer een meisje kwam en zij liep zonder wat te zeggen tussen ons 2 door en duwde de deur gelijk open. Eenmaal binnen moesten we onze gegevens invullen en bleek dat het andere meisje 20 min te laat was voor haar afspraak maar hier werd niet over gesproken want we hadden gewoon een gesprek met ze drieën en een van de personeelsleden van de organisatie. Tijdens het gesprek werd ons uitgelegd dat we fundraising gingen doen, we zouden dus zo’n irritant mannetje worden die op straat mensen aanspreekt om ze te werven voor een goed doel. Nadat dit was uitgelegd werd ons 2 vragen gesteld, namelijk: waarom wij dit werk wilde doen en wat we hiervoor gedaan hadden. Dit was uiteindelijk het hele sollicitatiegesprek en die avond zouden we te horen krijgen of we de volgende dag terug moesten komen voor een training en daarna de straat op moesten. Eenmaal buiten had ik er niet zo een goed gevoel bij aangezien die meiden vloeiend engels spraken, ik mezelf eruit probeerde te redden door niet zoveel te zeggen en die meiden beide helemaal netjes in een zwarte broek met witte blouse liepen. Ik ben daarom gelijk naar het postkantoor gelopen in de hoop dat ik hier een leuke baan uit kon slepen en dus als nog werk had voor de aankomende maand. Toen ik in het gebouw aan kwam zag ik al snel dat het geen postkantoor was en ik vertrouwde die man ook niet helemaal meer (dit komt ook doordat papa en mama van te voren al hadden gezegd dat ze het een raar verhaal vonden en ik op moest passen dat ik niet in de prostitutie terecht kwam). De man was nog steeds heel vriendelijk en hij vroeg hoe me gesprek was gegaan, ik zei dat ik er niet zo een goed gevoel bij had. Daarop gaf hij aan dat hij waarschijnlijk wel werk voor me had maar dat zou pas beginnen in Januari (ik had niet gezegd dat ik dan allang weer weg zou zijn maar ik wist natuurlijk al dat dit hem dus niet zou worden). Vervolgens vertelde die man me dat ik een mooi gezicht had en of ik problemen had als er foto’s van mij gemaakt werden. Ik had het idee dat dit ging om een soort pasfoto als bewijs dat je een werknemer daar was en daar had ik geen problemen mee. Hierop ging hij verder in op de foto’s waardoor mij duidelijk werd dat het niet om een pasfoto ging. Hij vroeg of ik op de achtergrond als soort figurant wilde staan, of ik problemen had met bikini foto’s en ook of ik eventueel Topless foto’s goed vond. Ik vertelde hem gelijk dat ik geen interesse had in dat soort foto’s waarop hij me filmpje liet zien van het figurante werk wat ik dan zou gaan doen. De filmpjes die hij liet zien waren allemaal documentaires van onder andere de overheid of specifieke personen, hier kon ik dus weinig voor doen. Vervolgens vroeg hij mij of ik wel open sta om mensen rond te leiden in Sydney (ik ken het zelf amper) en eventueel uiteten of een drankje te doen met iemand. Hij deed namelijk vooral zaken met Aziaten en die zijn gek op blond haar en blauwe ogen. Toen ik hem vertelde dat ik niet als escorte wilde werken zei hij gelijk nee maar dat soort werk is het niet, het was alleen uiteten gaan. Hij heeft me uiteindelijk ze kaartje geven en ik kon hem bellen als ik interesse in het werk had, buiten heb ik het kaartje gelijk weggegooid en was ik vooral verbaasd van het gesprek. Dit was in ieder geval niet het werk waar ik naar op zoek was en van plan was om hier te gaan doen. Vervolgens ben ik gelijk door gegaan naar mijn nieuwe hostel in Coogee, dit is een van de wijken in Sydney die aan het strand ligt. In het hostel checkte ik gelijk in en kwam ik samen met Wesley in een kamer met 4 schotten, wie zich gelijk voorstelde en heel aardig waren. Toen ze vervolgens een gesprek met ze 4 hadden verstond ik er helemaal niks van, het was net of ik een tennis wedstrijd aan het kijken was zo snel als ze spraken en vooral 1 jongen had een heel erg accent daar verstond ik helemaal niks van. Op dit moment voelde me engels weer heel slecht maar het zorgde ook voor een mooie kans om mijn engels opnieuw te gaan verbeteren. Nadat ik even in de kamer had gezeten kreeg ik ook een berichtje van de organisatie waar ik die ochtend was dat ik de volgende dag mee mocht doen met de training, nog een manier om mijn engels dus te verbeteren. Dit betekende wel dat ik al om 7 uur bij de bus moest staan de volgende ochtend, ´s avonds wilde ik daarom op tijd gaan slapen ondanks dat de rest een groot feest had en flink aan het drinken was.

De volgende ochtend was ik al vroeg onderweg naar me `werk` en had ik mijn training. Deze training bestond uit een uitleg over het fonds waarvoor we de straat op gingen en ik moet zeggen dat ik dat nog best wel grappig vond om te horen. Na deze training gingen we de straat op, het enige was ik moest doen was een vriend van 2 min creëren (dit betekend dat je iemand staande houd en hij/zij naast je blijft staan en je een kort gesprek hebt) vervolgens zou iemand anders me komen helpen om het verkoopgesprek te houden. Ik had verwacht dat dit niet zo heel moeilijk zou zijn in Australië omdat iedereen tot nu toe altijd zo vriendelijk en vrolijk was maar op dit moment viel het vies tegen. Mensen negeren je, kijken weg of proberen met een grote bocht om je heen te lopen, een heeel naar gevoel vond ik dat. Terwijl ik bezig was dacht ik daardoor ook alleen maar dit wil ik toch niet blijven doen dan wordt ik gewoon chagrijnig van al die mensen die me voorbij lopen. Vervolgens had ik iemand die met me praatte maar er kwam niet voor het salesgesprek en ik was zelf ook nog niet in staat omdat te houden omdat ik eigenlijk niet zo goed wist hoe ik dit ging aanpakken in het Engels. De tweede persoon waarmee ik een gesprek begon was zwaar gelovig en die probeerde mij alleen maar te overtuigen van god en hij wilde niet mensen helpen met geld want god zou deze keuze met opzet zo gemaakt hebben. Na dit gesprek mocht ik stoppen en kreeg ik te horen dat ik de baan had, ik zat heel erg te twijfelen of ik dit wel wilde doen aangezien ik het verschrikkelijk vond dat mensen me continu negeerde. Uiteindelijk heb ik toch besloten om het werk wel te gaan doen want ik kreeg ook als ik niks verkocht geld en ik zou me engels er mee gaan verbeteren. Maandag kon ik daarom terug komen om het nog een keer te proberen en dan zal ik ook betaalt worden. Doordat ik vroeg klaar was ben ik in de stad nog even langs het hostel gegaan waar we eind december naar toe zouden gaan om mijn aanbetaling te doen. We hadden onwijs mazzel want we kregen een upgrade naar een 2 pers. kamer zonder hier voor te moeten betalen en ook mochten we 4 dagen korter blijven wat betekende dat we $ 200,- terug kregen en eerder uit Sydney weg konden. Terug in Coogee was iedereen opnieuw in de gezamenlijke ruimte met elkaar en werd er volop gedronken en het was er super gezellig. De volgende ochtend ging al vroeg de wekker van een van de Engelse jongens, hij werd er alleen niet wakker van en bleef gewoon slapen. Ik ben daarom me bed uit gegaan en heb hem letterlijk wakker geschud, hij werd heel moeilijk wakker dus ik heb echt lopen duwen tegen hem.. Uiteindelijk ben ik 4x naar hem toegelopen omdat hij ze bed niet uit kwam en omdat hij de laatste keer een beetje geïrriteerd reageerde en zei jaa ik weet het heb ik daarna niks meer gedaan. Even daarna hoorde ik dat hij een sms kreeg en niet veel later was hij toch ineens heel snel weg, achteraf hoorde ik dat hij uiteindelijk 2 uur te laat op ze werk was gekomen en geen idee had dat ik hem wakker had gemaakt. Ik zelf voelde me die ochtend niet echt lekker, ik had een ontstoken oog en was ontzettend verkouden waardoor ik een beetje suf was de hele dag. Toch besloot ik de middag naar het strand gegaan met een groep mensen uit het hostel waaronder één Nederlands meisje Bernadette. Ik heb een hele tijd met Bernadette zitten praten over Australië zij was hier al een tijdje en had van alles al gedaan en kon dus goeie tips geven. Zo wilde ik eerst absoluut geen boerderijwerk en nu leek het me misschien toch wel, het is heel saai werk maar het betaalt redelijk goed en dat is voor mij toch wel belangrijk. Ook zat ik heel erg te twijfelen of ik de oostkust zou beginnen vanaf Sydney of vanaf Cairns en Bernadette zei dat ik beter naar boven kon reizen dus weer van alles om over na te denken. ‘s avonds heb ik een hele tijd met 2 Duitse meiden Britta en Anna gezeten echt super gezellige meiden en opnieuw was het weer een gezellig avond in de gemeenschappelijke ruimte. We zaten in een klein hostel wat ervoor zorgde dat je continu nieuwe mensen ontmoet en eigenlijk iedereen kent, een heel fijn gevoel. Ook zorgde het ervoor dat ik steeds minder op keek tegen het eventueel alleen moeten reizen, ik zag nu hoe makkelijk je eigenlijk nieuwe mensen ontmoet! Omdat ik me de ochtend niet zo lekker voelde besloot ik niet te laat te gaan slapen en in de kamer kwam ik er achter dat we een nieuwe kamergenoot hadden. hij was Italiaans en kon eigenlijk vrijwel geen woord engels. Met handen en voeten (en vooral google translate) is het me gelukt om met hem te communiceren en zo kwam ik er achter dat een vriend van hem (uit Italië) een paar jaar geleden naar Australië was gekomen en hij deze nu wilde opzoeken en samen met hem wilde gaan werken in de keuken. Ik heb hem vervolgens geholpen om contact met deze jongen te krijgen, voor zover dat lukte en ben daarna gaan slapen. De volgende dag heb ik opnieuw de hele dag op het strand door gebracht samen met Wes en de Engelse jongens van mijn kamer. Doordat ik nog steeds moeite had met het engels spreken merkte ik zelf dat ik heel stil was en totaal niet mezelf kon zijn, ook Wesley vroeg wat er was. Wat me ook niet echt hielp was dat ik niet zo goed wist hoe ik straks verder wilde reizen, wat zorgde dat ik hier ook veel mee bezig was, ´s avonds heb ik uiteindelijk besloten om gewoon de knoop door te gaan hakken over wat ik ga doen en me over me angst van het engels spreken heen te zetten.

Maandag stond ik weer om 8 uur bij de bus op weg naar me eerste werkdag. Toen ik op me werk aan kwam bleek dat mijn leidinggevende de verkeerde tijd aan mij en nog 2 andere had doorgegeven ik had er een uur eerder moeten zijn maar gelukkig was dit geen probleem. Omdat we later waren zouden we eerst de uitleg krijgen over het product dat we deze week moesten verkopen en daarna zal ons de betalingsstructuur duidelijk worden uitgelegd. Het product dat we gingen verkopen was een batch met daarbij 2 kraskaarten, in totaal kosten dit alles $ 10,- en dit hele bedrag ging naar een fonds voor kinderen die blind of slechtziend zijn. Ook vertelde ze dat dit product makkelijk te verkopen was waardoor er een andere betalingsstructuur hadden, je kreeg $ 2,50 per batch, een bonus van $5,- per 10 batches en er was een bonus voor de 3 personen die het meeste verkochten. Daarna werd mij de normale betalingsstructuur uitgelegd, dit was van tevoren $400,- per 5 dagen werken en nu vertelde ze dat dit $300,- per 6 dagen werken werd. Maar als je goed verkocht dan werd je op een andere manier uitbetaald en kreeg je dus veel beter betaalt, dit gelden voornamelijk bij de verkoop van 7 dingen of meer. Omdat ik al twijfelde over het werk en het eigenlijk deed voor het geld was dit een flinke tegenvaller, doordat er wel 2 Duitse mensen waren die ik heel erg mocht wilde ik het gewoon op ze minst een dag proberen, ik was hier nu toch al. Deze dag was ook de dag waarop de gijzeling in Sydney plaats vond, de leidinggevende van de groep deed hier heel lacherig over en het stelde allemaal niet zoveel voor zei ze. De groep werd daarom in tweeën opgedeeld waarbij een deel naar het centrum ging en een ander deel in Redfern bleef. Ik zat eerst in de groep van Redfern maar omdat iemand wilde wisselen moest ik ook naar het centrum, toen ik zei dat ik niet wilde werd die vrouw een ongelofelijke bitch, ik moest gemotiveerd zijn en waarom wilde ik dat dan wel niet want had ik het daar dan wel eens geprobeerd. Toen ik vervolgens zei dat ik niet in de stad wilde zijn in verband met die gijzeling lachte ze me letterlijk uit maar liet me wel op me plek. In Redfern kwam ik er al snel achter dat verkopen hier geen succes ging worden, verschillende mensen geïnteresseerd maar ze zieden allemaal hetzelfde, sorry meis je loopt in de verkeerde wijk ik ben al blij als ik zelf rond kom. Omdat ik toch betaalt kreeg per batch besloot ik al snel om te stoppen, ik kon namelijk wel door gaan lopen maar ik zou toch nooit meer dan 5 van die batches verkopen en dan schiet het niet op. Dit betekende wel dat ik me moest zien te vermaken tot half 5 want zij hadden mijn rijbewijs en ik moest die batches terug brengen. Gelukkig was die Duitse jongen er ook snel klaar mee waardoor ik heel gezellig met hem in het park heb zitten kletsen en later kwam ook het Duitse meisje erbij zitten. Ondanks dat het werk verschrikkelijk was heb ik uiteindelijk een super gezellige dag gehad in het park met de mensen die ik ontmoet heb. De jongen nodigde ons beide nog uit voor ze appartement met Sauna, bubbelbad en weet ik het allemaal, ik heb er alleen nooit gebruik van gemaakt aangezien ik elke avond wel een gezellige avond in mijn eigen hostel had. Deze avond bleef ik dus ook in het hostel en hebben we met ze alle een drankspelletje blackbox gespeeld, het werd dus opnieuw een gezellig avond. Na een uur kwam Wes naar me toe dat ik moest kijken of ik waardevolle spullen miste, zijn GoPro lag namelijk ineens boven in de koffer van de Italiaan. Gelukkig miste ik niks maar je voelt je echt belazerd, die gozer had ik namelijk al die tijd geholpen. Wes had het gelijk gemeld bij de receptie en ze zouden hem die avond nog uit het hostel gooien en dat deden ze, ‘savonds om half 12 kwam hij thuis en omdat zijn spullen al in de gemeenschappelijke kamer stonden kwam hij hier naar toe. Doordat er achter de receptie een meisje stond die ook Italiaans spreekt kon zij hem goed uitleggen wat er aan de hand was, waarom ze spullen hier stonden en dat hij niet meer welkom was. Die gozer was als de dood voor Wes en zei heel onschuldig kijkend continu sorry maar dit maakte totaal geen indruk op Wes, hij kon niet wachten tot die gozer weg was. Uiteindelijk zou die Italiaan buiten ze vriend bellen en daarna ze spullen komen pakken maar hij is die avond niet meer terug gekomen voor ze spullen en pas een paar dagen later werd dit door vrienden van hem opgehaald. Ik denk dat hij die avond er niet meer in kon omdat ze zijn sleutels hadden ingepakt en hij uiteindelijk ook niet meer terug durfde te komen. Gelukkig bleef de sfeer heel gezellig in de gemeenschappelijke ruimte ondanks dat die jongen eruit gezet was. Het enige was deze avond anders was is dat een jongen die normaal geen meid mee heeft dit keer een meisje mee nam naar de kamer (het gebeurd vrijwel elke ochtend ligt er iemand in de kamer die normaal in een andere kamer ligt). Ik lag al in me bed en die jongen ging samen met dat meisje in zijn bed liggen (de bovenste van het stappelbed) en na nog geen 5 minuten viel dat meisje uit het bed en rende ze heel hard weg. Achteraf bleek dat ze iets deed wat hij vervelend vond dus hij wilde er een klein duwtje geven maar dit was iets harder dan gepland. Hij had dit meisje dus letterlijk uit het bed geduwd en toen ik hem vertelde dat ze weg rende zei hij zelf gelijk ja maak jij het nog even erger en begon eigenlijk zelf ook heel hard te lachen, je begrijpt wel we hebben hier nog een hele tijd lol over gehad.

De volgende ochtend was het helaas niet zulk lekker weer en hebben we weinig gedaan, gelukkig trok het de middag wel helemaal open en konden we toe met ze alle naar het strand. Opnieuw een gezellig dag op het strand en omdat de jongens de laatste paar dagen alleen maar dronken waren hadden we vanavond een rustig avondje. Ik ben samen met Declan (een van de engelse gasten) naar een restaurantje gegaan met 2 Engelse vrienden van hem waar we lekker taco’s gegeten hadden. Het was echt super lekker om een keer rustig te zitten en lekker te eten in plaats van even snel ergens wat te halen. Voor de volgende ochtend stond wassen op het schema, de momenten dat we moesten wachten op de was zijn we een soort rots gaan beklimmen waar je een heel mooi uitzicht over Coogee had. In de avond gingen we naar Bondi beach naar het appartement van een meisje die de jongens kende uit het hostel, ze had hen verteld dat er super veel mensen kwamen en het super gezellig zou worden. Uiteindelijk viel dit flink tegen, we waren zo ongeveer de enige die er kwamen en doordat ik opnieuw problemen met me pinpas had, had ik niet genoeg geld in me portemonnee om eventueel een taxi terug te kunnen betalen. Ik had daarom besloten om met de eerste die weg ging mee te gaan zodat ik in ieder geval thuis kon komen. Ik heb uiteindelijk die avond nog even met de Britta en Anna gezeten en ze vroegen of ik mee ging de volgende dag naar de Art Gallery, Darling harbour and China town. Uiteindelijk ben ik, Wes en een duitse nieuwe kamergenoot met de meiden mee gegaan die kant op. We hebben met ze alle wat gegeten bij een restaurantje aan het water in Darling Harbour en zijn daarna naar China Town gegaan om daar een stikstof ijsje te halen. Wes had dit eerder met iemand gedaan en het was super lekker en gezellig. De avond zouden we uitgaan maar uiteindelijk besloten we om toch in het hostel te blijven en hebben we bedacht om de volgende avond met ze alle te gaan bbq’en. De BBQ was echt heel erg geslaagd! We hadden van te voren iedereen gevraagd $ 15,- in te leggen en vervolgens hebben wij daar al het eten en zelfs nog drank van gehaald. Iedereen zat vol en had het naar ze zin. Veel van het hostel die niet mee hadden gebbqt kwamen als nog naar ons toe waardoor we al snel met een grote groep waren. Helaas kwam na een paar uur de politie overdreven agressief ons vertellen wat we al onze drank weg moesten gooien en weg moesten gaan. Een deel werd daarom weg gegooid en de rest hebben we mee genomen naar het hostel om daar gezellig verder te gaan.

De volgende dag ben ik opnieuw met Anna en Britta meegegaan, dit keer zijn we naar Manly gegaan om de costal walk van Manly naar de split te doen. Dit was een onwijs mooie route van 8 km die we in 3 uur hebben gelopen. Het was een onwijs leuke loop en je voelt je daarna ook echt goed omdat je toch lekker bezig bent geweest. Daarna zijn we nog even het stadje doorgelopen en hebben we nog even op het strand gelegen. Doordat het inmiddels wat kouder was zijn we niet te lang op het strand gebleven en zijn we uiteindelijk met de Ferry terug naar het hostel gegaan. Voor de avond vroeg Bernadette of we mee gingen naar de stad om gezellig een drankje te doen, helaas hebben we haar uiteindelijk gemist omdat ik laat terug was en de jongens daarna flink aan het treuzelen waren om naar de stad te gaan. Wel zijn we gewoon naar de stad gegaan en eigenlijk viel het opnieuw flink tegen, de eerste tent kwam Declan niet in en we zijn daarom naar kingkross gegaan. Hier was het behoorlijk rustig en de drankje vielen zwaar bij de jongens waardoor we eigenlijk al vrij snel weer terug naar huis gingen. De volgende ochtend zijn we naar Gordons bay gelopen, dit was een super mooie lagoon waar we over allemaaal rotsen moesten klimmen om vervolgens lekker met ze alle op de rotsen te liggen en in het water te zwemmen. Van te voren hadden we al eten en drinken gehaald en ook hadden we Wes zijn boxen en muziek mee dus echt een lekker relaxed dagje. Omdat ik al de jongens hun rug insmeerde, voor iedereen de lunch maakte en iedereen hielp noemde Declan mij een moeder. Ik herkende het meteen als iets wat oma en mama ook altijd doen, dus heb het zeker niet van een vreemde. Ik kan dus ook zeggen dat ik nu eindelijk helemaal mezelf ben bij de jongens, het engels gaat al een stuk beter. De avond ben ik uiteindelijk met Britta en Anna mee gegaan naar het grasveldje achter ons hostel, hier was namelijk een groot podium met allemaal kerstmuziek. Dit was al de hele dag beizg maar doordat we in gordon bay zaten had ik hier niet veel van mee gekregen. Deze avond gaf wel voor het eerst een beetje een kerst gevoel en eindigde met een onwijs mooi vuurwerk, dit maakte zoveel indruk dat ik heel nieuwsgierig ben geworden naar het vuurwerk van oud en nieuw!

De volgende dag zijn we weer met ze alle naar de rotsen in gordon bay gegaan, hier hebben we lekker de hele dag op de rotsen of in het water gelegen. Opnieuw hadden we ons eten van te voren al mee genomen, een lekker muziekje erbij en je heb een heerlijk relaxed dagje. Voor de avond hadden we een BBQ die georganiseerd werd door het hostel, van te voren hoefde je niet aan te melden maar je moest wel om 18.00 uur in het hostel zijn want als het eten er is rent iedereen er natuurlijk op af en als je later was had je een grote kans dat het op was werd er vertelt. Doordat het er de avond heel dreigend uitzag hadden ze op het laatste moment besloten iets anders te doen maar ze wisten zelf niet zo goed wat, hierdoor zaten we met ongeveer 30 man in een de gemeenschappelijke ruimte te wachten wat ervoor zorgde dat het super warm was. Toen vervolgens het eten om 20.00 kwam was dit alleen 2 hele kippen, 1 blok kaas gesneden in stukjes, 1 heel brood en 3 zakken chips, oftewel veelste weinig voor het aantal mensen waardoor je inderdaad gelijk eten moest pakken anders was je te laat en zelfs als je als eerste was had je nog trek. Vervolgens kwamen er 5 pakken goon (goedkope boxen wijn van 5 liter) en omdat niemand goed gegeten had was al heel snel iedereen dronken. De volgende dag besloten we om opnieuw een BBQ te doen maar dit keer een goeie en omdat het onze laatste avond was werd het gezien als een soort afscheidsfeestje van mij en Wesley. De hele dag heeft het eigenlijk gemiezerd deze dag waardoor we bang waren dat de BBQ niet door kon gaan maar uiteindelijk trok het rond 5 uur open en zijn we snel eten gaan halen en hebben we uiteindelijk met ongeveer 25 mensen van het hostel gebbqt. Ook mensen die niet mee hadden gebbqt kwamen naar de BBQ toe omdat het zo gezellig was. Omdat het de laatste avond van Wesley en mij was hebben we met ze alle een groepsfoto gemaakt en kwamen veel mensen naar ons toe om afscheid te nemen. Het voelde inmiddels toch een beetje als een soort familie ver weg van thuis. Toen we de ochtend gingen uitchecken kwam iedereen opnieuw afscheid nemen en zeiden dat het zo gezellig samen was en dat ze ons gingen missen, zelfs de manager van het hostel zei het (ondanks dat ze soms ook echt gek werd van de jongens en dus ook Wesley). De jongens die mij mama noemde hebben me de laatste twee dagen vaak gezegd dat ze me gingen missen en ik echt hun moeder was. Aan iedereen die nieuwe in het hostel was werd ik de afgelopen week voorgesteld als Mama, hierdoor kwamen er ook steeds meer mensen die zeiden dit is onze mam dus daar moet je aardig tegen doen. Ik vond het super leuk hoe iedereen dat omarmde en me waardeerde, weg gaan uit dit hostel was dan ook echt niet leuk. Nadat we uitgecheckt hadden besloten we om naar bondi junction te gaan (een groot winkelcentrum) om hier een outfit voor de avond te kopen. Het was die avond namelijk kerstavond en we hadden een partyboot geboekt waarbij het thema fancy was. Wesley en ik dachten bij Fancy gelijk aan strak in pak maar fancy bleek in dit geval zo gek mogelijk te zijn. In de stad zochten we daarom naar een verkleedwinkel en daar vonden de jongens een morphsuit en besloten allemaal zo’n pak te kopen voor de avond. Doordat ze in het hostel al verschillende shots van jagermeister en wodka hadden gedronken waren ze nu eigenlijk al zo ongeveer dronken en hadden de grootste lol met het passen van de kleding. Ze besloten daarom ook de pakken niet meer uit te doen en de hele dag hier in rond gelopen, ze waren dus een attractie voor iedereen. Zelf vonden ze dit prachtig en ze besloten daarom om bij een paar pubs een drankje te gaan doen, ik ben toen snel even een outfit voor mezelf gaan halen en kwam terug met een kerstshort en kerstmutsen voor iedereen. Daarna ben ook ik nog even mee gegaan naar de verschillende bars, de gasten vonden de aandacht die ze kregen prachtig en wilde met iedereen op de foto en riepen aan een stuk door Merry Christmas. Toen we terug in het hostel kwamen zijn Wes en ik snel onze spullen gaan pakken en door gegaan naar het nieuwe hostel en ons klaar gaan maken voor de partyboot. Bij de partyboott bleek al snel dat we allemaal niet eens zo heel gek gekleed waren, mensen liepen er bij als smurf, pinguïn, kerstboom je kan het zo gek niet bedenken. Op de boot zijn we eigenlijk vrijwel direct naar het dek gelopen zodat je buiten kon feesten en geen last hadden van een rij om hier te komen. Ik zelf heb nog stiekem voorgedrongen om eerst wat te eten te halen en ben daarna ook gelijk naar boven gegaan, een goede keuze want ik denk dat na mij de rij ontstond en je mocht dan pas naar boven als er iemand anders naar beneden was gegaan. Dit duurde natuurlijk vet lang want iedereen wilde boven staan daar had je tenslotte het beste uitzicht, goeie muziek en nog een lekker windje. Aan het einde van de avond kwam ik nog een paar gasten gezien met wie ik mijn reis begonnen, hier heb ik even kort mee gesproken maar al snel moest ik door want de jongens wilde naar de afterparty. Toen we de rij voor de afterparty zagen waren we er snel klaar mee en hadden we besloten om een taxi te nemen naar Coogee. Dit was echt een heel goed besluit want toen we in Coogee aan kwamen werden Wesley en ik zo ongeveer besprongen door iedereen omdat ze zo blij waren dat we er weer waren en het heel raar was als wij er niet waren. Het werd ook gelijk duidelijk dat we niet meer terug naar ons eigen hostel zouden gaan, er werd ons namelijk gelijk aangeboden om te blijven slapen in dit hostel, er waren namelijk kamers waar bedden vrij waren. De ochtend ben ik op en neer naar de stad gegaan om me om te kleden en lekker naar het strand te gaan want nu ik in Australië ben wil ik wel kerst op het strand vieren. Natuurlijk hebben wij daarom ook met ze alle de welbekende foto’s gemaakt waarbij we met een kerstmuts op met onze voetjes in het zand stonden en het zonnetje op de achtergrond. Helaas stond er veel wind en was het eigenlijk niet eens zo heel warm, het einde van de middag begon het zelfs te regenen, heeft het geonweerd en is het niet meer gestopt met regenen, niet echt de manier hoe ik kerst verwachtte in Australië. Ook miste het feestmaal, mijn kerstmaaltijd was een pizza van domino’s welke ik in me eentje op zat te eten omdat de meeste al gegeten hadden en de meiden met wie ik veel was in het ziekenhuis zaten, de avond zijn we daarom naar ons eigen hostel gegaan.

De volgende ochtend zei Wes toen hij wakker werd gelijk dat hij bang was voor bedbugs omdat hij ineens kleine bultjes op ze voet had. Ik was op dat moment aan het schrijven in mijn dagboek en toen zag ik een inimini beestje (zo groot als een luis) en was als de dood dat dit een bedbugs zou zijn. Ik ben daarom gaan kijken op internet en helaas leek het er verdacht veel op en omdat ik overal bulten had was ik bang dat Wes gelijk zou hebben . Toen ik het bij de housekeeping na vroeg zeiden ze gelijk dat het niet waar was omdat het rood was en bedbugs zwart waren, ik zei gelijk dat ik op internet had gekeken en ze er toch heel erg op leken en daarop werd iemand gebeld en ook hij was erg sceptisch. Uiteindelijk liepen ze toch mee naar me kamer en ze hadden de beddengoed er nog niet vanaf gehaald of ik zag meer bedbugs, ik was dus inderdaad de lul. Vervolgens moesten we al onze kleding wassen onze tassen in de kamer laten staan en konden we de schonen spullen in de nieuwe kamer leggen. Gelukkig waren wij zo slim om onze tas mee te nemen naar de wasmachine en bij het pakken van mijn kleding zag ik de een naar de andere bedbugs tevoorschijn komen die nu dus rond lopen in de gangen van het hostel. Uiteindelijk zijn we de hele ochtend bezig geweest met het wassen van onze kleding en kregen we een nieuwe kamer waar ik eerst op zoek moest gaan of er niet nog steeds bedbugs waren. In de kamer kon ik op dat moment niks vinden maar wel las ik dat je bedbugs alleen weg krijgt door minimaal op 60 graden te wassen en omdat we bang waren dat onze kleding zou krimpen en het van te voren niet wisten hadden wij alles niet te heet gewassen. Nadat ik dit gelezen had was ik als de dood dat de bedbugs niet weg waren maar ik probeerde er niet meer over na te denken en ben de middag terug naar Coogee gegaan. Vervolgens hebben we met ze alle wat gegeten in het Coogee Beach hotel en hier hebben we eigenlijk de hele middag hier gezeten met ze alle. Toen we op het terras zaten zijn we met een spel begonnen waarbij iedereen zijn telefoon in het midden moet leggen en de eerste de beste die zijn telefoon aanraakt moet een shot ronde voor iedereen halen, waarom je telefoon afgaat maakt in dit geval niet uit. Iedereen haalde daarom allemaal streken uit zoals proberen je telefoon op vliegtuigstand zetten, uitzetten of maar een van de twee telefoons die je hebt geven zodat je de andere nog sniekie kan gebruiken. Een van de Engelse jongens Declan had bijvoorbeeld het Australische nummer van een andere Engelse jongen Danny opgeslagen in ze Engelse telefoon en is hem daar vervolgens mee gaan bellen. Omdat die Danny het Engelse nummer van Declan niet had zag hij alleen dat een nummer van thuis hem belde. De eerste keer bleef hij nog heel relax en zei hij dat hij niet ging opnemen maar nadat hij 5 keer gebeld was nam hij toch maar ze telefoon op en was hij dus de lul en moest een rondje betalen ($ 80,- voor 8 shots). Vervolgens hebben we de avond afgesloten in het hostel omdat ze bij de bar moeilijk gingen doen over het drinken van shotjes terwijl niemand dronken was of in de buurt hiervan. ‘S avonds ben ik alleen terug gegaan naar het hostel zodat ik de volgende ochtend even de stad in kon en gewoon lekker even kon gaan winkelen. Ik was al snel klaar met shoppen omdat Wes belde omdat hij in het ziekenhuis zat, meneer had al de hele week een dikke duim waarbij er allemaal pus onder ze nagel vandaan kwam en had besloten om die ochtend naar het ziekenhuis te gaan. In het ziekenhuis kon hij gratis geholpen worden als hij zijn paspoort bij zich had en deze lag natuurlijk net in het hostel. Ik ben daarom terug naar huis gelopen en heb Wes zijn paspoort gehaald en vervolgende 4 uur in het ziekenhuis gezeten samen met Wes. Het bleek dat hij een zware infectie had en door de grote hoeveelheid alcohol die hij tot nu toe had gedronken kon zijn lichaam het tot nu toe niet herstellen. Inmiddels zat de infectie daarom al in ze bloed en moest er snel gereageerd worden om te voorkomen dat hij iets ergers als bloedvergiftiging zou krijgen, hij kreeg daarom de zwaarste antibiotica en moest ook aan het infuus. Na 4 uur stonden we buiten was Wes helemaal high van de medicijnen die hij had gekregen en hebben we even gezocht naar een apotheek maar deze zoektocht hebben we al snel opgegeven doordat het inmiddels al 6 uur was. We zijn daarom maar gewoon naar Coogee gegaan en hebben hier samen met iedereen in het hostel gezeten. Wes was zo duf van de medicijnen dat hij op bed is gaan liggen en in slaap is gevallen, ik heb nog een hele tijd zitten kletsen met iedereen. Toen ik naar huis wilde bleek dat Wes nu het bed niet meer uit wilde en ik dus alleen terug naar het hostel moest. Dit is me uiteindelijk niet gelukt aangezien de jongens het niet veilig vonden als ik op Zaterdag avond alleen terug naar de stad ging, als ik naar de bus probeerde te lopen kregen ze het daarom iedere keer voor elkaar dat ik mijn bus miste en toen het uiteindelijk lukte om op tijd daar te zijn riep de hostelmanager me terug. Ze gaf aan dat ze niet wilde dat ik nu nog (3.30 uur) alleen met de bus terug naar het hostel ging en heeft daarom een van de kamers in het hostel open gemaakt en heeft mij hier voor niks laten slapen, echt super chill! De volgende ochtend ben ik vroeg terug naar me eigen hostel gegaan en ben daar opnieuw nog even gaan slapen, ik was kapot van de laatste avonden. De middag zijn we nog even bij de jongens langs geweest aangezien die het hostel nu hadden ingeruild voor een appartement en we dus wel nog even wilde kijken. Die avond spraken we af om de volgende ochtend vroeg met ze alle in de stad af te spreken zodat we samen de stad nog eens konden verkennen.

De volgende ochtend was iedereen om 10.00 uur in het midden van het Centrum en begonnen we met ons rondje door de stad. In de middag moest Wesley terug naar het ziekenhuis ter controle voor ze duim maar al snel besloot hij dat hij dit niet nodig vond. Omdat ik die dag daarvoor ook twee rare ontstekingen op mijn been vond wilde ik eigenlijk met Wes mee gaan naar het ziekenhuis, nu hij niet ging besloot ik daarom gelijk de ochtend maar te gaan. Ik heb die ochtend daarom opnieuw 4 uur in het oudste ziekenhuis van Australië gezeten voor een behandeling die 5 min duurde! Het bleek namelijk dat ik een infected bite had van een van de bedbugs, dit was gaan ontsteken en moest ik daarom dagelijks schoon gaan maken en ook kreeg ik een antibiotica kuur mee naar huis. De jongens hadden al meerdere keren aangeboden of ze met me mee moesten naar het ziekenhuis en toen ik in het ziekenhuis was hebben ze ook meerdere keren gebeld om te vragen hoe het met me was. Als ik uit het ziekenhuis was zou ik ze dan ook gelijk bellen om samen met hun weer verder te gaan met het verkennen van de stad. Uiteindelijk ben ik deze dag de hele dag bezig geweest om te rennen naar allemaal verschillende mensen. De middag heb ik me snel naar de jongens gehaast wat achteraf onnodig bleek aangezien zij naar Manly wilde gaan om een hike te doen die ik al had gedaan. Ik ben toen snel naar Collaroy gegaan op bij backpackers me geld op te halen die nog terug kreeg van de campervan. Daarna ben ik snel weer terug naar Sydney Centrum gegaan om met de meiden uit Coogee in de botanic garden naar de zonsondergang te kijken. Natuurlijk wist ik zo 1,2,3 dit niet te vinden dus was ik eigenlijk al te laat bij de meiden en toen bleek dat vanwege oud en nieuw dit alles ook gesloten was en we weg moesten. We hebben daarom uiteindelijk in een parkje in de buurt nog even met ze alle gezeten en wat gedronken waarna iedereen terug gegaan is naar zijn hostel om gewoon lekker te slapen. De volgende ochtend was het inmiddels 30 december en ik had nog steeds geen idee wat ik met oud en nieuw wilde gaan doen. Ik moest kiezen tussen Luna park waarbij je een ticket van $ 150,- moest halen, een DJ was, de locatie was aan de achterkant van de brug zat en pas aan het einde van de middag aanwezig hoefde te zijn. De andere optie was een gratis plek bij Miss Macquaries point, dat betekende dat ik ‘s ochtends om 7 uur al in het park moest zijn, alcohol naar binnen moest proberen te smokkelen en met alle meiden te samen te zijn. Uiteindelijk heb ik besloten om lekker naar de gratis plek te een gaan en ook Wes en James gingen met ons mee!