21 juli

Laat ik maar gelijk beginnen met de meest wonderlijke ontdekking van de dag. Ik zit nu in het vliegtuig naar Rome en ik kan nog steeds niet geloven dat ik dit echt aan het doen ben. Naar een ander continent vliegen voor twee weken met ruim tien complete vreemden. Wie had dat nu achter mij gezocht? Ik in ieder geval niet. Maar blijkbaar is het toch echt waar. Ik moet nog steeds wennen aan dit idee, maar krijg wel steeds meer zin.

Dat ligt zeker ook aan de groep. Het is erg gezellig. Er zijn drie meiden van mijn leeftijd en een vrouw van ongeveer 30 waar het heel gezellig mee is en waar een soort clubje is gevormd, voor zover ik dat nu al kan zeggen. Nadeel is wel dat mijn achternaam Zwijnenberg is dus dat ik beide vluchten als enige in een andere rij zit dan de andere meiden. Danku Shoestring.

Het voordeel was wel dat ik op het vliegveld al met veel mensen heb kunnen praten. Bij het inchecken van de koffer zag ik al een paar van deze meiden, of eigenlijk zagen ze mij. Hoewel, dat is niet waar. Ze herkenden mama van mijn profielfoto op whatsapp. Anders waren ze me waarschijnlijk voorbij gelopen zeiden ze. Lang leve moeders!

Samen met deze drie anderen hebben we de bagage ingecheckt en door de douane gegaan, dus dat is altijd fijn. Ik moest wel als enige ook mijn schoenen uittrekken, dus blijkbaar zie ik er verdacht uit.

En nu inmiddels net op het vliegveld van Rome aangekomen. Hopen dat ik de lange vlucht naar Buenos Aires een beetje kan slapen.