Zen de bergen in: een trektocht met een zelfzorgexpert

Het contrast tussen mijn werkweken als zelfstandig ondernemer en mijn (solo) wandel- en kampeerweken is vaak enorm. De ene dag ben ik aan het rennen en vliegen om de laatste taken af te ronden voordat ik offline ga, de volgende dag zit ik voor mijn tentje in de wildernis. Mijn hoofd blijft tijdens de eerste dagen van mijn wandeltocht dan ook vaak bezig met werk. Dat leidde tot het inzicht dat ik in mijn werkende leven en vakanties meer rust wil ervaren, maar helaas is daar geen knop voor die je even snel omzet.

Hulp kwam uit onverwachte hoek. Eline, oprichter van het platform Dosis Geluk, dat buitenmensen inspireert tot meer zelfzorg, kwam naar mijn woonplaats in Zuid-Frankrijk. Ik kon haar overhalen om vijf dagen met mij op wandel- en bivakkeeravontuur te gaan. Zou het haar lukken om mij, met mijn altijd drukke hoofd en ‘zweefteefallergie’, meer zen te maken?

Een intentie zetten

“Ik zet aan het begin van zo’n wandeltocht vaak een intentie”, zegt Eline terwijl we van de auto de gemarkeerde langeafstandwandelroute in de Franse Vooralpen op lopen. Ik ben geneigd dat te negeren, want ‘intentie’ associeer ik met spirituele praat waar ik normaal weinig enthousiast van word. Dan herinner ik me dat ik hier ben om meer over zelfzorg te leren, dus ik vraag om uitleg. “Ik neem even een moment om in te checken bij mezelf. Waar heb ik behoefte aan deze vakantie? Wat hoop ik te ervaren? Het kan een gevoel zijn, een woord of een zin.” Haar intentie voor deze tocht is bijvoorbeeld ‘Ik vertrouw op het pad dat voor me ligt’. Ook ik doe mijn best om te voelen waar ik behoefte aan heb, en het woord ‘loslaten’ komt in gedachten op. Een prima intentie, volgens Eline. "Wat moet ik met deze intentie doen?" vraag ik haar. Niets actiefs, enkel de intentie in gedachten houden en mezelf eraan herinneren wanneer nodig.

Wanneer ik tijdens de tocht donkerblauwe wolken onze kant op zie drijven of me bijna obsessief druk maak over iets in mijn bedrijf, komt mijn intentie als vanzelf naar boven. “Oh ja, ik ging loslaten”. Zo focus ik me verbazingwekkend makkelijk weer op het moment.

Even inchecken met een meditatie

Stilzitten en ‘niets doen’ is iets waar ik niet in uitblink. Van het idee van mediteren word ik dan ook niet direct enthousiast. Gelukkig weet Eline me gerust te stellen. Ik hoef niet per se in een voor mij niet vol te houden kleermakershouding met mijn ogen dicht en met vingers die een O vormen te zitten, zoals we vaak denken. Ook ontspannen zittend of liggend met mijn ogen open kan ik mediteren. Zolang ik maar echt even stil ben en bij mezelf incheck. Kijkend maar niet echt kijkend (‘met een zachte blik’), focus ik me op het rustige ritme van mijn in- en uitademing. Als vanzelf merk ik ook andere lichamelijke sensaties op. Ik voel de felle zon op mijn huid branden, waarna de warme laag door een zacht briesje afgevoerd wordt. Ik besef hoe weinig ik hoor als het stiller wordt in mijn hoofd, want we bevinden ons ver van de bewoonde wereld. Om vervolgens even meegezogen te worden in ‘heb ik die ene factuur voor vertrek betaald?’ en ‘zou er een wasmachine zijn in de AirBnB waar ik over twee maanden heen ga?’. Al die rondvliegende gedachten horen er volgens Eline gewoon bij. Ik hoef er niet direct naar te handelen en kan me vriendelijk weer focussen op het huidige moment. Na een paar minuten mediteren, wandelen we verder. Opeens valt de grote diversiteit in bloemen me op en zie ik meer vlinders dan tijdens het eerste deel van de wandeling. 

Wil je zelf onderweg eens inchecken met een meditatie? Je kunt Elines meditaties gratis luisteren via Insighttimer.

Journallen om te vertragen

Vanaf de bergtop kijk ik bij zonsondergang het dal in. In een decor van rotsen, droog gras, ruige heuvels en Alpentoppen zie ik twee kleine tentjes staan. Voor de ene zit Eline rustig in haar notitieboekje te schrijven. Ik ben dol op schrijven, dus mijn interesse is gewekt. Ik vraag haar waar ze over schrijft. “Over hoe ik me voel en wat er in mijn hoofd zit.” Ik vertel haar dat ik dat fijn vind klinken, maar dat ik geen dagboek bijhoud omdat ik zoveel denk en voel dat ik niet snel genoeg kan schrijven. Dat blijkt precies de reden te zijn dat Eline wél in haar dagboek schrijft. “Journallen vertraagt je gedachten, want je kunt niet sneller denken dan je schrijft. Je wordt dus geforceerd om uit je gedachtendrukte te stappen en in het moment.” Klinkt logisch, dus ik wil het ook proberen.

Met mijn notitieboek op mijn schoot kijk ik het landschap in. Uhh, maar waar begin je als er zoveel door je hoofd tolt? “Je kunt beginnen met “ik voel me…” en daarmee bij jezelf inchecken. Dat kun je doen op vier niveaus: fysiek (wat voel ik in mijn lichaam), mentaal (wat gebeurt er in mijn hoofd), emotioneel (welke emoties ervaar ik) en energetisch (voel ik me energiek of niet).” Ik begin te schrijven en ervaar dat ik daarmee inderdaad orde aanbreng in de chaos in mijn hoofd. Ook in de ochtend schrijft Eline met een kop thee of koffie op dezelfde wijze in haar notitieboekje. ‘Maar dan sluit ik af met “wat heb ik nodig vandaag?”, waarbij ik voel waar ik op dat moment behoefte aan heb. Dat kan bijvoorbeeld zijn: een yin-yogales na een lange werkdag, een extra wandeling tussen taken door, of tijd creëren om creatief aan mijn bedrijf te werken.’

Lief zijn voor mezelf

Ook zonder specifieke oefeningen te doen, regent het inzichten tijdens deze tocht. Eline blijkt ook gewoon een mens te zijn en dezelfde worstelingen te hebben als ik. Ook zij vindt het bijvoorbeeld moeilijk onze tenten op te zetten voor het geplande eindpunt van de etappe, of een AirBnB te boeken wegens een weerswaarschuwing. Blijkbaar vinden onze beider hoofden het falen als we het onszelf makkelijker maken en luisteren naar wat onze intuïtie zegt (namelijk: ‘het is genoeg geweest voor vandaag’ of ‘met noodweer wil je niet op een berg zitten’). Wanneer we hardop bespreken wat in onze hoofden gebeurt, beseffen we hoe streng we voor onszelf zijn. Wat wel een verschil tussen ons is: Eline heeft meer zelfliefdetools die ze toepast, waar ik superstreng blijf voor mezelf. Ik wilde dit voorbeeld eigenlijk niet eens hier noemen omdat iets in mij nog steeds vindt dat ik door had moeten lopen.

Het grootste inzicht van deze week komt dan ook uit dit soort momenten. Ik mag veel liever voor mezelf zijn. Meer prikkelvrije rustmomenten inplannen en orde in mijn hoofd aanbrengen door te journallen (waarbij ik me dan ook direct bewust word van de strenge gedachten).

x

Na de tocht

Ik schrijf dit artikel een paar dagen na onze tocht. Vanmorgen vloog ik niet direct mijn bed uit om te ontbijten en aan het werk te gaan, maar gunde ik mezelf een paar minuten om rustig wakker te worden. Vervolgens nam ik met een kop van mijn favoriete thee plaats aan de picknicktafel in de tuin en luisterde ik naar de vogeltjes terwijl ik in mijn dagboek schreef. Ik zette een intentie voor de werkdag, genoot van een uitgebreid gezond ontbijt en ging daarna pas aan het werk. Ben ik helemaal zen? Nee, maar Eline heeft me wel doen inzien dat simpele tools ervoor kunnen zorgen dat ik me veel rustiger voel en liever voor mezelf ben.

Benieuwd naar meer avonturen van blogger Paulien in Frankrijk? Lees ook: 'Onthaasten in een schaapsschuur in de Franse bergen'!