Een nieuw hoofdstuk

Een update, dat mocht inmiddels ook wel weer! Een computer gevonden in een hostel die we even konden gebruiken om wat van ons te laten horen! De afgelopen weken zijn weer voorbij gevolgen, een gekke rollercoaster van afscheid nemen op stage, van het huis en de onwijs lieve mensen met wie we werkten en de mensen die we hebben ontmoet en ons heel dierbaar zijn geworden (bijvoorbeeld onze Filippijnse vriend Gideon op de foto). Ook was het een nieuw begin: het reizen met Ruth en Eline! Wat een feestje vinden we het dat ze er zijn!

Het afscheid nemen was voor ons wel iets waar we ons al erg op voorbereid hadden. Ons project is, gelukkig, een succes geworden! Het Sao Mai Center vindt het werken met ouders door middel van video teaching passend en een verbetering voor het centrum. Ze willen dit in 2018 niet alleen gaan toepassen op onze klas, maar ook op andere klassen in het centrum. Van het afscheid hebben we een

feestje gemaakt met taart en samen eten met de leraren. Ook namen we afscheid van de andere Nederlandse meiden, die net voor ons ook allemaal op hun eigen reisavontuur gingen. Sommigen van hen zien we waarschijnlijk nog terug op reis, anderen gaan we zeker weer in Nijmegen zien!
Dan, gelijk na onze laatste stagedag de nachtbus in voor de motorbike loop in Ha Giang. Wat gelijk weer een onwijs hoogetepunt was van onze tijd in Vietnam. Tanne en ik gingen met onze Belgische vrienden (Marie, Toke, Joachim en Hannah) de loop rijden. We konden dit nog net proppen tussen het afsluiten van onze tijd in Hanoi en het ophalen van de zusjes, maar wat zijn we blij dat we dit hebben gedaan! We voelden ons echte motormuizen op onze schakelmotorbikes door de haakse bochten in de bergen. Het rijden an zich was fantastisch, heel koud maar onbeschrijfelijk mooi. De loop staat niet voor niets bekend als best gevaarlijk, Tanne is meerdere malen gevallen maar hield hier gelukkig niets aan over.

Dat kon niet iedereen zeggen, Joachim viel en moest de laatste dag skippen, Toke slipte door een steen op de weg en toen ze onder haar motorbike lag leek dit echt een gevalletje trauma-heli. Eenmaal van de schrik bekomen bleek het wonderbaarlijk mee te vallen. Beiden zijn er zonder blijvende problemen vanaf gekomen, thank god. Ha Giang ligt in het meest noordelijke topje van Vietnam, en ali-illegali zijn we nog even de grens van China overgestoken om te kijken hoe het daar was; helemaal anders natuurlijk. De mensen in Ha Giang zijn weinig toerisme gewend, wat ons de kans gaf om een stukje puur Vietnam te zien. De kids die echt nog speelden met bijna niks zonder een broekje aan, soms echt heftig om te zien en dan realiseer je je dat je hoewel je het koud hebt met zeven lagen kleding aan, je niks te klagen hebt. Toch hadden we het idee dat deze mensen niet ongelukkig waren, en dat vonden we mooi om te zien. We hebben onderweg onwijs gelachen en grootse plannen gemaakt om te meeten in Gent en Nederland.

Nog half in de wolken werd het een soort all-you-need is love aflevering op de airport, maar dan ECHT! Anne was aan het eerst aan de beurt om Ruth op te halen, ruim om tijd weggegaan en maar goed ook want Grabchauffeurs op scooters hebben vaak de neiging om hun eigen plan te trekken en weinig suggesties in acht te nemen over waar heen te gaan. Tanne was door het ophalen van haar ouders en Anne's verhaal een dubbel gewaarschuwd mens en ging op tijd weg om Eline op te halen. Wat heerlijk om ze hier te hebben, ze dezelfde avond nog kunnen voor te stellen aan de mensen met wie we het liefst chillen in onze favoriete bars; Sidewalk en Birdcage. Daarna hebben we ze rondgeleid door Hanoi en natuurlijk kennis laten maken met wat voor ons zo normaal is geworden. Echt lachen om ze bijvoorbeeld voor het eerst achterop een Grabscooter te zien stappen!

Zoals je op onze locatie kunt zien hebben we inmiddels al wat afgereisd. Met de slaapbus naar National Park Phuong Nha, daar tussen de regenbuien doorgefietst en gehiked rondom een waterval. Vervolgens door gereden met twee motorbikes naar de oude keizerlijke stad Hue. Onderweg een mega spijker en een rokende scooter, dus snel gestopt. Behulpzaam als altijd wees het vrouwtje waar we stopten naar rechts, en twintig meter verder was er een kapsalon aka reparatieshop. Terwijl we op kappersstoelen wachten was binnen een half uurtje onze motorbike weer gefixt. In Hue hebben we Elines verjaardag gevierd en cultuur opgesnoven (ook letterlijk is de stank soms echt weer niet te harden). In ' de' lichtjesstad Hoi An een heel bijzonder oud en nieuw mogen vieren (gelukkig nieuw jaar allemaal!), kleine straatjes en schattige cafeetjes mogen ontdekken. Hoewel het voor Vietnamezen, die de maankalender volgen, pas oud en nieuw was in februari, was het wel een feestdag waar veel offers gebracht werden (zoals op de foto). Op 1 januari zijn we door gegaan naar het strand van Nha Trang, even een dagje relaxed genieten van de zon op ons hoofd. Heel welkom! Morgen gaan we naar de zandduinen van Mui Ne. Het samen reizen verloopt heel vanzelfsprekend en we proberen nog zoveel mogelijk te zien en genieten voor het weer tijd is om naar ons kikkerlandje te gaan.