Onze week: Reizen in het weekend en een 4 daagse werkweek

Zaterdagmorgen, 8 uur. Tanne staat zich klaar te maken om te gaan, Anne ligt nog in bed. Iets met vreselijke darmproblemen en je heel erg ziek voelen maar te eigenwijs zijn om thuis te blijven. Daar gingen we, in het busje dat we hadden gehuurd met de andere Nederlandse meiden. Toen we in het stadje uitstapten keken we al uit op de Tam Coc rivier, wat een prachtige natuur en rust. Heel anders dan het bruisende en levendige Hanoi. Spullen gedropt bij ons 'Family Hotel', en daarna in een bootje gestapt met Gideon (onze Filippijnse homovriend, die Anne doet denken aan haar eigen lieve broertje die nu ook op reis is) waarna we tussen en onder de rotsen door geroeid werden. Tann heeft hierna nog met de anderen

uit de groep gefietst en de rotsen beklommen. Het uitzicht was net een foto op internet, maar de beleving was nóg veel mooier (en iedereen was helemaal doorweekt van het zweet). De rest van Anne's dag was minder indrukwekkend, slapend doorgebracht in de hotelkamer. De volgende dag konden we gelukkig weer samen op pad en hebben we met zijn 8en scooters gehuurd waarna we naar de grootste Pagode van Zuid-Oost Azië zijn geweest. Héél veel buddha's en trappen in ieder geval, maar ook echt bijzonder. Op de plekken waar de mensen de buddha's aanraken wanneer ze langslopen (alle 150) zijn de grijze buddha's zwart geworden. Heel relaxed zo´n weekend, naast onze stage.

Op onze stage gebeurd namelijk ook van alles, en aangezien we hier van dinsdag t/m vrijdag te vinden zijn willen we hier graag wat meer over vertellen. Kids blijven kids, maar de organisatie gaat toch heel anders in zijn werk dan we gewend zijn. In de eerste week vonden we de gang van zaken soms behoorlijk vreemd, en nu nog komen we soms bijzondere dingen tegen (Een ceremonie waarbij 100 'autistische' kinderen op elkaar worden gepropt en de muziek kei hard aanstaat, omdat de medewerkers daarop een dans uitvoeren. Of de ochtend dat we dachten dat we naar een park gingen met de kids, maar naar een Shopping Parc reden, een winkelcentrum dus met wat speeltoestellen buiten)

Maargoed, hoe raar soms ook: de medewerkers hebben wel liefde

voor de kinderen en werken hard. Ons project is ook in volle gang, we hebben uitgepuzzeld met de directie wat wij kunnen toevoegen aan de organisatie. We gaan onderzoeken of het een verbetering zou zijn als de ouders van de kinderen die bij Sao Mai komen meer betrokken worden bij het proces van hun kinderen. Dit project lijkt soms wat ingewikkeld door de omslachtige communicatie en cultuurverschillen, maar dat maakt het juist een uitdaging!