Becoming a local

We voelen ons hier steeds meer 'gewone mensen', hakkelend proberen we ons te redden in het Vietnamees, leren we steeds meer mensen kennen (zowel Vietnamezen als de +10 nieuwe mensen die in ons huis zijn komen wonen, want hé, het was toch nog niet druk in ons huis) en zien we meer van Vietnam achterop Grab scooters. Sinds ons vorige blog hebben we weer van alles ondernomen, zowel samen als soms ook nodig; even helemaal alleen.

Samen met Celena en Janine zijn we naar Cát Bà geweest, waar Tanne ziek werd (we proberen het eerlijk af te wisselen). We hebben hier prachtige plekjes gezien wanneer het mogelijk was om samen op pad te gaan, zo gingen we met een klein bootje naar een 'onbewoond eiland' (want daar loopt niemand voor je neus en je voelt je d'r blij want, lekker leven is de leus: onze strijdkreet voor deze minor). Ook de zon onder zien gaan vanuit ons kleine sloepje en kajakken tussen en onder de rosten door waren echt hoogtepunten!

Hiernaast maakten we ook andere bijzondere dingen mee, zo werd Tanne op Monki Island aangevallen door twee apen die onze spullen wilden afpakken (op dat moment was ik heel blij met mijn inentingen) en werd Anne gestoken door een kwal. Echt een succes was dat niet, we hoefden allebei de jungle niet meer in en hebben onze reislust even op het strand gelaten waar we beiden in slaap zijn gevallen.

Cát Bà Island voelde als een klein dorpje, waar we door een storm nog een dagje extra mochten verblijven. Er waren onwijs veel backpackers waar we als vanzelf mee in gesprek kwamen en de mensen (zeker inclusief onze geweldige lokale gidsen) waren er erg vriendelijk en relaxed. Dat we hierdoor noodgedwongen een extra dag stage mistten vonden we zoals jullie vast begrijpen héél naar.

'Het leven wat meer nemen zoals het komt gehalte', wilden we graag meenemen naar het drukke stadsleven in Hanoi, maar helaas kwam toen onze studie met een vloedgolf aan opdrachten waar Tanne nu hard voor aan het bikkelen is, terwijl ik (Anne) even wat laat horen over hoe het hier met ons gaat. Daarnaast zitten we ook volop in de

onderzoeksfase van het 'probleem op stage', dus er wordt hier zeker ook gewerkt. Dit proberen we af te wisselen met leuke dingen doen. Zo is Tanne naar het Fine Art Museum geweest (Lekker kunst kijken, zoals ze daar vroeger met haar ouders enorm tegenop zag) en Anne naar het Vrouwenmuseum (een museum over hoe vrouwen nu en vroeger leefden in Vietnam). Ook zijn we langs de Railroads gelopen die midden door het centrum loopt en waar twee keer op een dag een trein langs rijdt. Verder wonen mensen op en naast het spoor, hangen ze hier de was op en kinderen spelen er gewoon. Ook souvenir shops en kappers zijn er gewoon te vinden.

Horecagelegenheden bezoeken we regelmatig, zo zijn we uit eten geweest voor Nynke's verjaardag en hebben we daarna met alle 'Dutchies' de Ladies Night bezocht (Héél fancy, Anne mocht niet op haar slippers naar de bar en moest daardoor bediend worden). Niet alleen de fancy dingen, maar ook juist de lokale dingen zoals

take-away restaurants vinden Tanne en ik leuk. Lekker goedkoop chillen tussen de lokals die je blijven aanstaren terwijl je je eten zelf mag aanwijzen. Tanne is helemaal verliefd op het Vietnamese eten, met name Bún Chà is haar favoriet (daarom eten we dit ook vaak, soms zelfs al om 11:30 in onze Siësta). Ons lievelingsrestaurantje heet vertaald vanuit het Vietnamees: 'restaurant voor normale mensen', waar je een bord vol eten krijgt voor iets meer dan 1 euro.

We hebben voor aanstaand weekend met de andere meiden een twee daagse hike door de bergen geboekt in Sapa (bekend om zijn rijstvelden, die nu heel mooi schijnen te zijn). Gelukkig zijn we de afgelopen weken een aantal keer naar de sportschool geweest, wat onze kans op overleving aanzienlijk verhoogt.