Impressionante Italia

De boottocht naar Italië verloopt prima. De hele weg rustig water en weer en we hebben een mooie plek op het open dek, met eigen toiletten en douche. We slapen lekker (Niels en ik doen geen oog dicht maar goed..) in ons eigen bedje in de camper, het zogenoemde 'camping on board'.
Rond 11 uur de volgende morgen komen we in Bari aan en als we de boot af zijn, is het meteen heel erg wennen. Wát een drukte! Veel auto's, veel getoeter.. wát een verschil met Griekenland..
Het wennen duurt eigenlijk de gehele twee weken dat we hier zijn en met weemoed denken we dan ook vaak terug aan Griekenland.
Maar eerlijk is eerlijk, Italië is ook prachtig, zo merken we al snel.
Vanuit Bari rijden we zuidwaarts en we zien al snel de bekende trulli. Een

trullo, alleen te vinden in de regio Puglia waar we nu zijn, is een klein rond huisje met stenen puntdak. We zien verder helaas niet veel van Puglia. Het is ontzettend heet en we kunnen niet veel meer dan in het zwembad liggen. We hebben gewoon geen puf er op uit te gaan. Gelukkig hoeft dat ook niet, de camping, Pineta al Mare in het plaatsje Carovigno, biedt alles wat we nodig hebben. Vooral het zwembad is perfect, mét glijbaan. Mika vindt het geweldig. Enige minpuntje; de badmuts.. Zelfs Seb ligt veel in het water én zet zijn eerste losse stapjes, ín het zwembadwater! Niet veel later probeert ie het ook aan land. De eerste stappen naar een leven rechtop zijn gezet! Trots!!
Ook zijn we trots op onze familie thuis. Zij doen mee aan de "SamenLoop voor Hoop"; wandelen 24 uur lang en halen heel veel centjes op voor kankeronderzoek.
Na een paar dagen luieren gaan we weer verder, we zakken af naar de bal van de voet, en komen aan in Corigliano Calabro, regio Calabria. Het is hier erg mooi, wel heel droog (ook hier is t weer heeeet) en omringd door

bergen. Toch onze lievelings qua natuurschoon.
We staan weer op een erg fijne camping, Thurium, in een soort prachtig dennenbos tussen de hoge dennenbomen en weer komen we de camping bijna niet af. We kiezen per dagdeel strand of zwembad (4 euro pp betalen!) en pakken er zelfs nog even de fietsen bij. Wel met gevaar voor eigen leven want we moeten een stuk over de snelweg fietsen maar gelukkig komen we daarna al snel in een mooi natuurgebied met bos, meer, strand en zee. En de bergen op de achtergrond; Bella Italia.
Vanuit hier rijden we na een paar dagen richting Pompeï. Onderweg komen we een Nederlandse vrouw met Italiaanse man tegen die ons vertellen wat we juist allemaal hadden moeten zien.. beetje jammer.. Gelukkig is de regio rondom Pompeï ook erg mooi volgens hun. De camping waar we de komende dagen verblijven, ligt middenin (nieuw) Pompeï, met de ingang naar de opgravingen om de hoek. Ideaal dus. We maken ons geluier van de eerste week hier meer dan goed. We bezoeken uiteraard het oude Pompeï (indrukwekkend, alles is nog zo goed in tact en

wát een grote stad! Vooral de verkoolde lichamen die tentoongesteld worden maken indruk) en pakken 's avonds de trein naar Napoli om daar pizza te eten. De plek waar de pizza geboren werd. En we beklimmen de Vesuvius, (één van de ) hoogtepuntje van de trip. Het eerste stuk door het Nationaal Park met een gave Unimog en dan de laatste paar honderd meter zelf klimmen, naar de krater. Het is een erg mooie en ietwat steile beklimming en naast de krater die we te zien krijgen, hebben we prachtig uitzicht over de baai van Napels.
Ook doen we hiervandaan de Amalfi-kust. We hebben ons dit keer 'ns een keer goed ingelezen en weten precies waar we willen stoppen voor de mooiste uitzichten enzo. Maar niets van dit alles. De hele rit zitten we verplicht in de camper. Het is namelijk zaterdag en op werkelijk elke cm staat een auto geparkeerd. Pas tegen het einde, bij Positano, vinden we een plekje waar we de Duuc even neer kunnen zetten om wat fotootjes te schieten. Het is hier werkelijk prachtig maar dus nooit in het weekend

heen gaan..
We slapen vannacht net buiten Napels in de vulkaankrater Solfatara. Erg mooi en leuke belevenis maar die stank.. de zwavelgassen zijn niet te harden! Na 1 nachtje dus snel weer door en we komen uit bij het meer van Bracciano, op een half uurtje van Rome vandaan. Die stad staat deze keer niet op het program want hier zijn we in oktober nog geweest. Al zouden we eigenlijk nog een keertje terug moeten omdat de Trevi-fontein toen in de steigers stond..
We hebben een topplek, aan het meer. En na die stank is deze frisse lucht een verademing. De volgende dag fietsen we een rondje meer, 39km. Pittig tochtje (steil!), zeker met een jochie die voorop de fiets in slaap valt, op je arm.. Na terugkomst dus een welverdiende duik in het meer.
De volgende dag is het weer tijd om door te gaan. Eerst een stop bij de Lidl om de voorraden weer wat aan te vullen en dan door, richting Firenze (Florence) en zo komen we bij onze 30e camping aan: La Futa, prachtig

gelegen in de Toscaanse heuvels (bergen) met schitterende uitzichten én zonsondergangen. Het toiletgebouw hier lijkt eerder toe te behoren aan een 5sterren-hotel. Poepieluxe! Maar...wat is het hier koud! Voor het eerste sinds weken gaat de spijkerbroek 's avonds weer aan.
De volgende dag pakken we de trein naar Florence. Was het nog fris dat we bij de camping weggingen, in Firenze is het zonnig en warm, heerlijk. Wát een mooie stad! Uiteraard zien we alle hoogtepunten; Duomo (wauw!), Santa Croce, Ponte Vecchio, Palazzo Vecchio en we lunchen met een prachtig uitzicht over de stad (en daar betalen we ook voor..). Ook onze Seb is voor alle Aziaten die er rondlopen een heuse bezienswaardigheid en men wil zelfs met 'm op de foto! Alles is prima op loopafstand en zelfs al nemen we een taxi terug naar het treinstation, toch zijn we gesloopt als we terugkomen op de camping. Boys mooi even in het speelhuis en we sluiten de dag af met een overheerlijke pizza.
De volgende dag maar weer eens een “rust”dag. Niels gaat een paar uurtjes fietsen en ik met de boys speelhuis en speeltuin af. Verder beetje bij de

camper hangen, temperatuur is gelukkig flink omhooggegaan.
De dag erna staat er een wandeling naar Monte Citerna op het program. Het plan was vroeg weg te gaan maar eerst poept Seb z'n broek vol en dan valt Mika lelijk op z'n knie en moet verwond worden maar (na ook nog eerst een verkeerd pad ingeslagen te zijn) tegen 12-en zitten we op de juiste wit-rode route. Het is een erg mooie route, voornamelijk door bos, maar ook best pittig; veel klimmen. Voor Mika peanuts, die loopt bijna huppelend naar boven.
Na bijna 2 uur lopen bereiken we de top van Monte Citerna, 958m hoog. Daar doen we even een appeltje en een broodje voor we beginnen aan de terugreis. Afdalen gaat sneller en rond 3uur weer terug op de camping. Snel zwembroeken aan en het (ijskoude!) zwembad in. Mika z'n vriendinnetje Sara en haar zusje zijn er ook dus die vermaken zich prima. We sluiten de dag weer af met een ovenheerlijke pizza. De beste van Toscane hebben we ons laten vertellen!

Zaterdag 27 juni verlaten we deze heerlijke camping en daarmee ook het mooie Toscane en gaan we richting Deiva Marina, de ideale uitvalsbasis voor Cinque Terre, volgens velen de must-see van Italië. We komen aan bij camping le Sfinge en er is nog 1 plekje vrij! Net als we even zitten, zie ik iets in Mika's nek zitten; een teek! Ieks! En na 'm helemaal gecontroleerd te hebben, blijkt ie zelfs 6 tekenbeten te hebben..bah! Gelukkig kunnen we ze allemaal met een pincet verwijderen. Waarschijnlijk gister opgelopen tijdens de wandeling. Wel vreemd dat wij en Seb ongeschonden (lijken te) zijn. Niet veel later krijgen we te horen dat onze plek toch gereserveerd blijkt te zijn en krijgen we een plek toegewezen in de achtertuin van onze Italiaanse overburen die net een familiefeestje hebben. Gezellig.
Gelukkig blijven we maar twee nachtjes, voelen ons best wel indringers.
De volgende dag, zondag, pakken we al vroeg de trein naar Monterosso, 1 van de 5 van Cinque Terre; een prachtig natuurgebied (Unesco beschermd) met 5 schilderachtige dorpjes die niet met de auto aan

gedaan kunnen worden, enkel wandelend, per trein of boot. In Monterosso, de grootste van de 5, kopen we de Cinque Terre kaart, voor het wandelpad incl trein. Een deel van het wandelpad is dicht maar we kunnen hiervandaan naar het volgende dorp, Verranza, lopen. Ruim twee uur lopen en het is pittig en steil (veeeeeel trappen) maar wát een mooie route; langs de kust, langs wijngaarden, citrusbomen en de mooiste uitzichten onderweg. Er lopen veel Amerikanen op het pad en velen spreken hun bewondering voor Mika uit, op z'n Amerikaans met veel superlatieven.
In Verranza aangekomen is het ontzettend druk, we halen een overheerlijke, welverdiende ijsco en gaan richting station waar we de trein pakken naar het volgende, derde, dorp Corniglia.
Daar komen we alleen nooit aan want onze trein slaat twee plaatsen over en brengt ons naar de laatste; Riomaggiore. Het is een erg leuk plaatsje, wel ontzettend toeristisch (nadeel van Unesco beschermd zijn..) en we

eten hier pizza als lunch. Hiervandaan nemen we de boot terug naar Monterosso en meren nog even aan bij Manarola (vierde dorp) maar uiteindelijk zien we dus toch 1 dorp niet, Corniglia, en is onze Cinque Terre een Quatro Terre geworden.. Gesloopt komen we tegen 8en weer bij de camping aan. Dit was meteen ons laatste Italiaanse avontuur. Maandag 29 juni laten we het tiende land, Bella Italia, achter ons en rijden we bij Nice de Franse grens over. Onze laatste weekjes gaan in!