Vroeg uit de veren... ontbijt in San Francisco... eindelijk een croissantje in plaats van al dat plat brood (net Hollands brood). Onze Belgische krokante korsten worden hier serieus gemist, tegenwoordig eten de kids al hotdogbroodjes met choco of beleg ;-) én een deftige koffie.

Daarna moeten we naar Pier 33. We starten bij Pier 1... gelukkig kunnen ze hier niet al te goed tellen en ontbreken er af en toe wat cijfers.
De veerboot op en daar ligt het eiland met de gevangenis... aan de andere kant de lonkende stad.
Op het eiland is het nog een klim naar de celblokken, via onder andere het vroegere mortuarium. Bij binnenkomst zien we eerst het douchelokaal. Een lange rij sproeiers (mij doet het aan andere lugubere taferelen denken). Elke gevangene moest hier alles afgeven, douchen en dan doorstappen naar de bevoorrading (blauwe plunje, kussen, deken,...). Niemand heeft hier eigen bezit. Wij krijgen een audiogids in (hou je vast) het Nederlands. Leuk voor de kids!
En dan begint de ontdekking.

"Wie de regels overtreedt komt in de gevangenis. Wie de gevangenisregels overtreedt, belandt in Alcatraz."

Eerst de gewone celblokken, drie hoog, allemaal hetzelfde. Een schap, een toilet en een bedplank. We zien foto's van de beruchte gevangenen die hier verbleven (Al Capone, The Birdman,...) en betreden ook blok D met de isoleercellen. Hier verbleven de zware gevallen, volledig afgesloten, soms zelfs zonder licht. Een gevangene getuigde dat hij een knoop van zijn plunje trok , de lucht ingooide, hem zocht en opnieuw begon... Beklijvend, de atmosfeer hier!
We zien de 'bezoekersramen', het administratieve gedeelte, de buitenkoer. De zwaarste straf voor de gevangenen: San Francisco zien, maar weten dat het onbereikbaar is...

Er wordt verteld over de ontsnappingspogingen en we zien de gaten die in de muur gemaakt werden (met een lepeltje) monnikenwerk. Voor ze via de gaten naar het buizensysteem ontsnappen, legden drie gevangenen eerst nog nagemaakte hoofden op hun hoofdkussen. De bewakers kregen hen 's morgens dan ook niet wakker. Als de ontsnapping duidelijk wordt zijn de drie al weg, levend of dood, niemand die het weet.

Er is zelfs een ex-gevangene aanwezig om zijn boek te verkopen!
En er is op de demo een getuigenis van een vrouw die hier als kind opgroeide. Vreemd om te horen dat veel van de personeelsleden hier gewoon met hun familie woonden. De kinderen namen 's morgens de boot naar de stad en na school keerden ze terug naar hun eiland. Ze waren er heel gelukkig in al deze natuurpracht en hadden nauwelijks weet van de gevangenen. Het is een boeiende ochtend en Tiebe weet al waarover zijn volgende spreekbeurt zal gaan. Hij koopt zelfs een sleutel van cel 107, bekend van een ontsnappingspoging, verijdeld omdat ze het slot niet open kregen, ondanks het feit dat ze de juiste sleutel in handen hadden.

Terug de veerboot op en naar Pier 39 en Fisherman's Warf. Hier eten we fish and chips en Clamshowder (een lokale specialiteit: zuurdesembrood als soepkom, met hierin een vissoep). Lekker! We zien de zeeleeuwen, the Golden Gate Bridge,...
Daarna de "heuvels" op naar Lombard Street. Ik ben blij dat ik hier niet woon. Bergop, bergaf... Prachtige vergezichten, een hulde aan de brandweermannen, hun prachtige wagenpark, Coit (toren in de vorm van spuitmond van brandslang, gebouwd door een rijke dame die een zwak had voor brandweermannen, ter nagedachtenis aan de grote brand in San Francisco), prachtig zicht op Transamerica Piramid, China Town, de Saint Paul and Peter church, opgericht door de Salesianen (jaja, voor de don bosco studenten) met daarnaast een Salesian Boys' and Girls' club, een ritje op de beroemde cabelcars (die manueel moeten gedraaid worden),...
Teveel indrukken ineens! De verwerking komt nog... nagenieten kan nog lang.
Bye bye San Francisco!