Dag 12: Honningsvåg/ Noordkaap

Vandaag zijn we naar de Noordkaap geweest! Dat was nog een heel avontuur, want we hadden besloten om naar een kaap (Knivskjellodden) net naast de Noordkaap te gaan die nog net iets noordelijker ligt dan de Noordkaap (ongeveer 1,5 kilometer) en dus eigenlijk het echte meest noordelijke puntje van Europa is. Dat was alleen wel een hele wandeling; heen en terug was 18 kilometer en er was geen weg naartoe dus je kon het niet rijden.
We hebben eerst in Honningsvåg broodjes gekocht om mee te nemen op de wandeling, en daarna zijn we naar de parkeerplaats bij het begin van de wandeling gereden. Daar waren nog redelijk wat andere auto's, dus er waren meer mensen die dat stuk wandelden. Janet, Greetje en mama hadden voor de vakantie al wandelschoenen en bijbehorende sokken gekocht, dus die konden we nu mooi gebruiken. Het pad was wel erg lastig om over te lopen, er lagen heel veel stenen en rotsen op (als we vijf meter lang geen steen tegenkwamen was het bijzonder), en af en toe waren er

riviertjes of drassige stukjes waar we overheen/omheen moesten wat ook niet altijd even goed werkte. Het uitzicht onderweg was wel heel mooi, er waren geen bomen meer maar wel heel veel heuvels met gras en rotsen erop, en af en toe zagen we de zee liggen. We gingen ook door een voormalige gletsjer, wat Greetje dan weer wist met haar aardrijkskunde. De weg was ook heel heuvelachtig, dus we moesten steeds bergop en bergaf. We liepen dus niet supersnel, en we hadden ook regelmatig pauzes tussendoor, dus we werden soms ook ingehaald door Noren die veel sneller konden omdat ze veel vaker zo liepen. Het weer was wel heel mooi, we hadden de hele tijd zon en minstens 10 graden (wat heel warm is voor de noordkaap). Het laatste stukje van de wandeling die echt naar de kaap toeging was heel erg een uitdaging, want dat liep over een lang schuin stuk tussen de berg en de kust waarbij het pad bijna niet meer te vinden was en er stenen waren die soms glad waren omdat ze nat waren geworden door stroompjes die eroverheen gingen. Echter,

uiteindelijk lukte het ons om al klimmend en struikelend bij de kaap te komen. Daar waaide het heel hard en was het een stuk kouder. Er stond een soort monumentje dat dit het noordelijkste puntje Europa was, en er was een kast met daarin een boekje waar je je naam in kon zetten als je op de kaap was geweest als een soort bewijs dat je er was (en zodat je jezelf nog terug kon zoeken als je er nog een keer heen ging). Daar hebben wij onze namen ook in gezet. We hebben ook nog geluncht, en zijn toen de terugweg naar de auto gaan lopen. De terugweg ging ook goed, al struikelden we na een tijdje wel meer over stenen omdat we moe waren geworden want het was een heel eind. We hadden wel het idee dat het pad wat was opgedroogd, want het was een stuk minder drassig. Uiteindelijk zijn we na 7 uur weer terug aangekomen bij de auto, dus het was wel een hele onderneming geweest!
Vervolgens zijn we doorgereden naar de 'toeristische' Noordkaap, waar een heel visitor centre stond en een monument van een wereldbol. Daar hebben we eerst gegeten want we hadden heel veel honger na al dat geloop en geklim. Papa en Greetje hadden rendierstoofpot met aardappelpuree, Janet een braadworst en mama een salade. Na het eten hebben we de souvenirshop verkend, en hebben we een korte film bekeken over het leven op en rondom de Noordkaap. We hadden trouwens wel al redelijk wat spierpijn door de wandeling. Daarna zijn we buiten naar het globe-monument gegaan en hebben we foto's gemaakt en het uitzicht bekeken. Toen hebben we in het cafeetje van het visitor centre koffie gedronken (en een toblerone-taartje gehad) en gewacht tot de zonsondergang, want dat was mooi en dat wilde Janet graag. Toen de zon onder ging zijn we weer naar buiten gegaan, het was inderdaad heel mooi maar het was wel koud dus we zijn ook snel weer weg gegaan. Greetje heeft teruggereden naar het hotel (haar eerste keer echt berg/heuvelrijden) en dat ging heel goed.