Vandaag zijn we op tijd opgestaan, aangezien we een lange reis voor de boeg hadden. We hebben Bodo verlaten en zijn op weg gegaan naar de Saltstraumen. Dat is de grootste maalstroom ter wereld, waar elke 6 uur zich 400 miljoen kubieke meters zich met een snelheid van 20 knopen ( 40 kilometer per uur) door de 150 meter brede en 3 kilometer lange zee-engte die de Saltenford met de Skjerstadford verbindt, perst. Toen wij er waren, was er niet veel stroming, maar het was al wel een mooi gezicht. Toen we ook nog een tuimelaar een aantal keren boven zagen komen, kon onze dag niet meer stuk.
We hebben onze weg vervolgd en zijn verder gereden dor het Saltdal naar een hoogvlakte, de Saltfjellet. De weg bereikte hier een een maximale hoogte van 692 meter boven de zeespiegel. Hier was weer heel andere natuur te vinden: veel ruiger, met hellingen die soms nog met sneeuw zijn bedekt en grote leegten. Onderweg zijn we gestopt bij het Poolcirkelcentrum. Mama heeft een vikingschip gekocht voor in de kast en papa, Janet en Greetje zijn nog even naar boven op een heuvel geklommen, voor nog meer uitzicht.
Aan het eind van de middag kwamen we aan in een regenachtig Mosjoen. We logeerden daar in het Fru Haugans hotel; het oudste hotel van Noord-Noorwegen. We hadden prachtig uitzicht op de Vefsna, een grote zalmrivier. We hebben heerlijk gegeten in het oudste deel van het hotel. Het was net of we in een huiskamer zaten.
Na het eten hebben we nog een wandelingetje gemaakt door dit mooie kleurrijke stadje, met houten huisjes en een oude Shell pomp.