Blue fire

Om 12 uur ’s nachts is het alweer tijd om op te staan. Ik heb maar liefst anderhalf uur geslapen en moet me nu klaarmaken om de Ijen vulkaan te gaan beklimmen. 2 minuten nadat de wekker afgaat, klopt er iemand op de deur en zegt dat de chauffeur er al is en we moeten vertrekken. Tegen ons had ze gezegd dat we om half 1 opgehaald zouden worden, maar dit klopt helemaal niet. Gelukkig heb ik mijn spullen voor het slapen gaan al ingepakt.

Zware hike
Na een anderhalf uur in de auto komen we aan bij de plaats waar we beginnen met de hike. Eerst drink ik nog een kopje thee, want wat is het koud hier boven op de berg. Het is 15 graden, maar het voelt echt aan alsof het vriest. Je zou denken dat ik me aanstel, want in Nederland is het veel kouder. Maar als je 34 graden bent gewend met een nachttemperatuur van 25 graden, is 15 graden echt ijskoud. Ik heb een lange sportbroek, hemd, trui en vest aan. Na het theedrinken krijgen we allemaal een gasmasker en dan zijn we klaar om te beginnen aan de hike. Het is een hike van ongeveer 3 kilometer. De eerste kilometer gaat redelijk snel. We moeten wel bergopwaarts, maar het is nog wel te doen. Na de eerste kilometer wordt het erg steil. Meteen trek ik mijn trui en vest uit en loop ik verder in mijn hemdje. Het kan niet goed voor me zijn om in deze kou in een hemd te lopen, maar ik krijg het echt heel warm door het hiken. Het is een erg zware tocht, maar doordat ik op mijn eigen tempo ga lopen, gaat het me een stuk makkelijker af.

Uiteindelijk komen we boven op de vulkaan en moeten we ons masker opzetten voordat we gaan afdalen. Het afdalen is levensgevaarlijk. Het is een smal pad met veel losse stenen met een afgrond ernaast en we lopen ook nog eens in het donker. Gelukkig hebben we een lieve gids die bij ons blijft de hele tijd. Uiteindelijk komen we steeds dichterbij en ruiken we de zwavelgeur. En ik kan je vertellen, dat is echt heel erg vies.

Zwavelrook
Op een gegeven moment komt er een zwavelwolk aan en wordt er gezegd dat we allemaal in de hurken moet gaan zitten met de rug naar de rookwolk en ogen dicht. Ik vind het best eng. Het is echt een verschrikkelijke geur en het snijdt in je keel en longen. Ik heb mijn ogen dicht, maar zelfs met mijn ogen dicht krijg ik tranen. En dan te beseffen dat er mannen zijn die deze route 2 keer per dag afleggen om zwavel te halen. Ze dragen 70 kilo per keer en hier krijgen ze in het totaal ongeveer 140 rupiah voor (ongeveer €9). Ik heb echt respect voor deze mannen. Na de rookwolk kunnen we weer doorlopen. Op een gegeven moment staan we dichtbij en komt er weer een rookwolk aan. Ik voel de hitte en kan niks meer zien. De rook is zo erg dat ik bijna het gevoel heb dat ik stik.. Ik vind het nu echt niet meer leuk en wil het liefst terug naar boven, maar dit is geen optie, want we moeten bij de gids blijven.

Blue fire
Uiteindelijk dalen we nog meer af en kunnen we de buizen zien waar het zwavel uitkomt. Vanaf hier zien we de blue fire goed. Helaas is er niet heel veel blue fire, maar het is wel heel bijzonder om te zien met de gedachte dat dit gecreëerd wordt door de natuur zelf. Ik loop met de gids naar de buizen waar het zwavel uitdruipt. Als het vloeibaar is, is het rood, maar zodra het van vloeibaar naar vaste vorm gaat, wordt het geel. De gids vraagt of ik het wil aanraken. Ik ben wel benieuwd naar hoe het voelt, dus ik raak het vloeibare zwavel aan. Het is een beetje als kaarsvet. Als je het aanraakt is het een beetje heet en daarna koelt het af en verandert het van vloeibaar naar vast.

Na een tijdje komt de zon op en nu zie ik pas hoe mooi het in de vulkaan is! De lange treinreis van gisteren is het zeker waard. Ik ben de reis en de heftige klim meteen vergeten zodra ik zie hoe mooi het hier is. Na een tijdje klimmen we weer naar de top van de vulkaan. En nu zie ik pas hoe levensgevaarlijk deze route is. We hebben dit gewoon in het donker afgelegd.

Dieptepunt nummero 2
We zijn nu terug in het hostel en ik ga nog eventjes slapen voordat we doorreizen naar het plaatsje bij de Bromo vulkaan. We hebben bijna 9 uur in de auto gezeten als we in onze homestay aankomen. Ik heb echt zin om lekker te douchen en te slapen, maar zodra ik onze kamer binnenkom, wil ik het liefst de hele nacht wakker blijven. Er zitten overal spinnen en ander ongedierte. Mijn bed ziet eruit alsof het al maanden niet gewassen is. Er ligt zelfs een klein dood spinnetje op mijn kussen. Ik ben echt niet van plan om in mijn bed te slapen..

Ik ga eerst even douchen en uiteten, zodat ik kan nadenken over een oplossing. Bij het restaurant bestel ik een tomatensoep en spaghetti bolognese. Alsof het nog niet erger kan, krijg ik eten wat ik de kat van mijn zus nog niet zou geven. De tomatensoep nemen ze hier wel heel letterlijk. Ik krijg gekookt water met een aantal stukjes tomaat erin. Uiteindelijk gaan we terug naar onze homestay en krijg ik een t-shirt van Lisa om over mijn hoofdkussen heen te doen. Ik wikkel me in mijn eigen kleren en doe een muts op voor het geval er gekken beesten in mijn haar willen kruipen. Om half 11 ga ik een poging doen tot slapen.