Daycare!

Alweer bijna drie weken op de daycare gewerkt en het einde komt alweer in zicht. :( Nooit gedacht dat ik zoveel kon doen in zo een korte tijd. Het is werkelijk onvoorspelbaar hoe drie begeleiders voor ongeveer 22 kinderen kunnen zorgen en dat er maar één fysiotherapeut is. Daarom snap ik nu ook waarom dit project een 'intensief' project wordt genoemd. Er is altijd wat te doen en je kan altijd wel iemand helpen. Ik denk dat het goed is dat er vrijwilligers zijn, omdat anders niet alle kinderen altijd de aandacht krijgen die ze nodig hebben. Het is erg vermoeiend, vooral omdat je op een dag veel loopt van en naar je project in de hitte. Het is hier nu het warmste seizoen, erg heet dus! Wel een goede mogelijkheid om een beetje meer bruin te worden, of rood natuurlijk.. Maar dat valt gelukkig mee. :)

Vind het werk echt geweldig om te doen! Het is nooit hetzelfde en je ziet dat de kinderen je leren kennen. In het begin waren ze erg verlegen en zochten ze nauwelijks contact met je. Nu weten ze wie je bent en willen ze met je spelen en van alles laten zien en vertellen! Gelukkig maar want er zijn veel kinderen met een 'gebruiksaanwijzing' en dat kost tijd om dat volledig te kunnen begrijpen. De eerste paar dagen voelde ik mezelf ook niet heel erg nuttig, maar daarna had ik mijn draai gevonden en ging het bijna vanzelf. Grappig ook dat de begeleiders vroegen of het mijn werk was in Nederland omdat het communiceren en spelen mij zo natuurlijk en gemakkelijk af ging. :) In de ochtend is het tijd voor fysiotherapie en studeren. Er zijn een aantal kinderen die je kan helpen met rekenen en Engels. Ik help vaak dezelfde jongen. Hij heeft problemen met zijn spraak en doordat hij half Engels en Vietnamees door elkaar praat is het voor mij meestal totaal onverstaanbaar. Met gebaren en herhalen kom je een heel eind. Als ik nu in de ochtend binnenkom roept hij al heel enthousiast: How are you today? Hij is heel leergierig en is echt vooruit gegaan in de afgelopen weken. Geen grote veranderingen, maar je merkt dat hij de woorden, zoals eleven, nu beter uitspreekt omdat je dat veel met hem geoefend hebt. Daar wordt ik dan toch wel blij van, vooral omdat ze zelf ook zien dat het goed gaat!

Ook bij de fysiotherapie kan ik vaak helpen. Sommige kinderen worden helemaal blij als je ze meeneemt om oefeningen te gaan doen: gymtijd!! Dit terwijl anderen het echt verschrikkelijk vinden. Laatst moest ik een jongen leren staan en oefenen dat hij meer controle krijgt over zijn spieren. We hebben een speciaal soort wandrek. Zodra hij doorhad wat de bedoeling was werd hij al boos. Elke keer als hij net goed stond gaf hij er de brui aan en ging zitten, maar ik tilde hem telkens weer op en liet hem weer staan. Dat liep uit in een heel gevecht, maar uiteindelijk gaf hij het op en bleef netjes staan. De rest van de ochtend heeft hij me wel erg zielig en boos aangekeken...

Ik 'fiets' ook elke dag een half uur met een meisje. Gezellig! Ik leer haar dan een beetje Engels en zei mij Vietnamees. Goede win-win situatie denk ik zo!

De fysiotherapeut is de enige op de daycare die Engels spreekt en het is ook interessant om met haar te praten over de cultuur en het land. Daardoor was ik er ook achtergekomen dat het hier nog vrij normaal is om je kinderen te slaan. Het was me al eerder opgevallen dat sommige kinderen grote blauwe plekken hadden, maar was erg geschrokken toen ik wist waar dat van kwam. Soms geeft het een raar gevoel als de kinderen aan het einde van de dag weer met hun ouders mee naar huis gaan. Al wordt er gezegd dat je daar als vrijwilliger niet teveel over moet nadenken omdat dat erg lastig is om als buitenlander met lokale mensen over te hebben. Gelukkig proberen de begeleiders er wel wat aan te doen, dus ik probeer er maar niet teveel bij stil te staan..

Na de fysio is het tijd voor de lunch. Je hebt gewone, geknipte en 'blender' lunch. Voor ieder kind iets anders. Eerlijk gezegd ziet het er allemaal niet zo smakelijk uit, maar de meeste vinden het wel erg lekker gelukkig. Nadat iedereen zijn eten heeft begint het meest uitdagende gedeelte van de dag... Heb in de afgelopen weken geleerd dat je met de makkelijk etende kinderen, of de kinderen die het meeste honger hebben moet beginnen, anders ben je volgende week nog niet klaar :). Andere kinderen zijn wat lastiger te voeden,

en na zes hapjes (als je geluk hebt, anders al na drie) werkt het 'hier komt een vliegtuig, auto of bus aan' fenomeen ook niet meer. Al blijft het wel leuk om te doen! Na het eten neem ik altijd eerst de tijd om mezelf een beetje schoon te maken, want soms heb je zelfs rijst in je haar! En daarna hebben de kinderen een middagdutje.

In de middag is het vaak gewoon spelen en soms even televisie kijken. Ik had wat cadeautjes meegenomen net als op de kleuterschool in Bali. Ook hier waren ze super blij met de Sesamstraat puzzel. Ze hadden wel een beetje hulp nodig maar hebben er de hele middag mee gespeeld. Sommigen wilden dezelfde puzzel wel vijf keer maken.

Ook de pinguïn bowling was een groot succes, tenminste in het begin dan. Er was een klein groepje samen mee aan het spelen en je kon ze in de andere kamer horen lachen, ze vonden het erg leuk. Daarna besloten twee jongens om ermee te gaan slaan en dat was een niet zo een goed idee. Er kwam ruzie, maar dat werd later ook weer opgelost. Eén van de jongens was open gekrabd en moest een pleister. Natuurlijk de pinguïn ook, want die was ook wel zielig.. Dus geen gevechten meer, anders moeten alle pinguïns naar het ziekenhuis! En daar schrokken ze toch wel een beetje van. Het was heel lief om te zien hoe voorzichtig ze samen met de pinguïns verder speelden.

De vingerpoppetjes waren het beste cadeautje wat ik hier naartoe kon brengen. Zo te zien hadden ze het nog nooit eerder gezien en je kan er van alles mee. Alle kinderen kunnen er mee spelen. Sommige kinderen zijn totaal in hun eigen wereldje als ze ermee spelen en anderen vinden het leuk om er samen een toneelstukje mee op te voeren. Was echt geweldig om te zien. De dag erna vroeg iedereen of ik ze weer bij me had, en dat had ik. Gelukkig maar :)
In de weekenden ben ik Vietnam meer gaan verkennen en was ik naar de Mekong Delta geweest. Was even heerlijk om uit de grote drukke stad te zijn. Lekker kunnen genieten van de rust, zo weinig verkeer, en een veel schonere lucht. In Ho Chi Minh City is de lucht vrij vies en er hangt smok boven de stad. Wat niet gek is met zoveel mensen, scooters en auto's. Je merkt het pas echt als je uit de stad bent en het verschil qua lucht ziet. Ook ben ik naar de markten geweest om lekker veel souvenirs te kopen! Zolang het allemaal in mijn tas past is het goed :).

Ik mag helaas geen foto's op internet zetten van mijn werk op de daycare. Als ik thuis ben kan ik ze natuurlijk wel laten zien of in een mailtje sturen! Het is een raar idee dat ik aan het einde van de week alweer naar Thailand vlieg, dan is de maand hier alweer voorbij. Ik heb een hele leuke tijd gehad en veel nieuwe dingen gezien en geleerd. Was een super ervaring om tussen de lokale studenten te verblijven. Ben ook benieuwd wat ik allemaal ga zien en doen in Thailand. Totaal ander project; in een olifanten opvang centrum!

Lieve groetjes,
Leonie