Rene heeft afgelopen nacht een slechte nacht gehad en Kyan een nog veel slechtere. Kyan is ziek geworden en heeft meerdere malen moeten overgeven en is ook aan de diarree . Tegen de ochtend leek het wat beter te gaan en dus werd er een poging gedaan om te gaan ontbijten. De ontbijtzaal werd maar net gehaald toen Kyan flauw viel. Toen hij bij kwam ging hij over de nek en liet alles lopen. Heb hem toen snel terug gebracht naar zijn kamer en hem onder de douche gezet. Daar kwam hij weer een beetje van bij, maar hij gaf aan dat hij direct weer terug het bed in wilde om verder te slapen. Dit hebben we maar gedaan. Vervolgens besloten het bezoek aan het tehuis van Le Yu iets naar achteren te verschuiven om Kyan de kans te geven iets bij te komen. Laura heeft de tijd nuttig gebruikt door samen met de andere meiden een aantal setjes jongenskleding te kopen. Het tehuis had aangegeven hier een tekort aan te hebben. In totaal zijn er zes setjes aangeschaft samen met een tas met biscuits en cakes. Toen Laura terug was in het hotel even de situatie met Kyan aangezien en of het bezoek kon doorgaan. Kyan gaf echter zelf aan dat hij graag wou zien waar Le Yu vandaan kwam en dat hij het vast wel een uurtje of zo kon volhouden. Rond tien uur werd er vertrokken naar het tehuis/SWI (Social Welfare Institute) . Een klein kwartiertje later werden we daar bij de poort enthousiast ontvangen door directie en staf. Dat deed Le Yu zichtbaar goed en nam direct wat spanning weg. Een van de stafmedewerkers sprak redelijk Engels en dat maakte de communicatie een stuk makkelijker. Eerst werd er ons lokale thee aangeboden. Chaoshan mensen , zo noemen ze de mensen in Shantou en omgeving, zijn gek op thee. Na de thee werd er voorgesteld eerste een ronde door het tehuis te maken. Le Yu zou dan ook haar Nannies gaan ontmoeten. Toen de Nannies Le Yu in de verte aan zagen komen gingen ze helemaal los. Er werden allerlei kreten van blijdschap geuit en Le Yu werd door de Nannies stuk voor stuk opgetild. Le Yu merkten op tegen ons dat deze dames best wel sterk waren. Natuurlijk moest Le Yu uitgebreid met de Nannies op de foto. Zij lieten Le Yu ook zien waar ze geslapen had en welke bedje het hare was geweest. Laura had ook nog foto's bij zich van Le Yu met haar Nannies van tien jaar geleden. Dat deed de dames zichtbaar plezier. Na een uitgebreide rondleiding was het tijd om het dossier door te nemen en onze vragen te stellen. Kyan trok het ondertussen niet meer en moest weer overgeven en meerdere malen naar het toilet . De verpleger van het tehuis werd er bij geroepen om Kyan te onderzoeken en hij kreeg traditionele grootmoeders middeltjes voorgeschreven om van het probleem van misselijkheid af te komen. Aldus geschiedde !
Veel nieuws kwam er niet naar boven tijdens het dossier onderzoek en de vragenronde al was er een leuke verrassing op het einde. Onder andere een politierapport van de agent die Le Yu gevonden had kwam op tafel. Deze konden we fotograferen. De man zelf ontmoeten ging helaas niet aangezien hij ernstig ziek was. Ook een paar nieuwe foto's van haar tijd in het tehuis hebben we gekregen en we kregen de kans twee foto's te fotograferen die gemaakt waren op de dag dat ze te vondeling was gelegd en de dag er na. Ze was toen dus twee respectievelijk drie dagen oud. De eerste foto toont Le Yu hoe ze gevonden was. Ingewikkeld in lakens in een geel pakje met een motief er op samen met de brief van haar vader naast haar hoofd. Daarmee werd ineens duidelijk hoe ze was weggelegd en wat voor kleding ze aan had. De tweede foto laat haar al krijsend zien in een bedje de eerste dag dat ze in het tehuis was. Nadat alle formaliteiten waren afgehandeld was het tijd om de cadeaus aan te bieden. Le Yu gaf vol trots een fotoalbum met daarin een dikke tweehonderd foto's uit de afgelopen tien jaar van haar leven. Dit werd zeer op prijs gesteld en iedere pagina werd uitgebreid bekeken en besproken. Le Yu op haar beurt kreeg een Chinees theeservies cadeau van het tehuis. Op haar beurt gaf Le Yu de setjes kleding. Tijdens de rondleiding hebben we gezien dat hier echt behoefte aan was. Aan alles komt een eind dus ook aan het bezoek aan dit tehuis . Na een dikke twee en half uur werd er afgesloten met een gezamenlijke Lunch in een goed restaurant in de stad waarbij genoten werd van diverse lokale specialiteiten. Hierna terug naar het hotel . Zo'n bezoek hakt er echt wel in en kost bakken met energie. Rond 7 uur besloten te gaan eten bij de nabijgelegen Pizza Hut. Hier kun je prima van de kaart eten. Kyan en Laura bleven achter in het hotel . Het arme schaap was volledig uitgeput en lag te slapen. Hopelijk gaat het morgen wat beter. Voor de zekerheid hebben we de vertrektijd iets naar achteren veschoven om Kyan maximale rust te gunnen. Nu gepland voor tien uur.