Day 73 Beijing, China

Mijn eerste uren in Beijing wil ik graag snel vergeten. Aangekomen op het vliegveld loopt alles op rolletjes. Ik vraag mijn visum aan voor de komende 3 dagen en kom vlot door de douane. Ik pik mijn tas op en kom uit in de aankomsthal. Het is inmiddels 1:45 uur. Ik ga op zoek naar de hotels die in dit gebouw moeten zitten. Maar er is geen plattegrond en iedereen die ik aanspreek kan geen engels. Ik weet dat er in terminal 3 ook een hotel zit maar dan moet ik de bus nemen. En ik weet niet zo goed of dat hotel voor of na de douane zit. Als ik daar heen ga heb ik kans dat ik er niet eens in kom. Ik besluit hier te blijven en loop nog wat rond. Er worden me 20 taxi's en hotels aangeboden maar allemaal buiten het vliegveld. Ik zie een hotel information desk en besluit daar te vragen of ik kamer voor een paar uur kan huren. Ja hoor, er zijn hotels net buiten het vliegveld, prijs €85. Ik zeg dat er hier ook een hotel in het gebouw zit maar dat is volgens deze medewerker niet waar. Ik loop pissig weg, wetende dat hij me alleen maar zijn eigen hotel wil aansmeren. Want ondanks dat het een servicebali is biedt hij maar 1 hotel aan.
Ik vraag een andere medewerker verderop en ook zij vertelt me dat er geen hotels in terminal 1 zijn. Ik blijf volhouden en dan zegt ze eindelijk dat er wel een hotel zit maar die is vol. Ik vraag hoe ze dat weet. Antwoord, ze hebben maar 7 kamers dus die zit altijd vol, ze komt met een aanbod voor haar eigen hotel. Ik weet inmiddels dat china net als elk ander land in Azië werkt. Ze willen je alleen maar dingen verkopen en een leugentje meer of minder maakt niet uit. De moed zakt me in de schoenen en ik ben er zo flauw van. Inmiddels 2:30 uur en ik trek me even terug in het toilet zonder dat me een taxi of hotel wordt aangeboden. Ik heb hier geen internet en voor de wifi van het vliegveld moet je je met rare apps en je Chinese telefoonnummer aanmelden. Google, whatsapp, Social media doen het hier allemaal niet behalve met mijn Nederlandse simkaart. Wetende dat dat hartstikke duur is zet ik toch mijn internet aan op zoek naar dat stomme hotel. In die paar minuten kan ik niks vinden en zet ik mijn internet maar weer uit. Later blijkt dit een rekening te zijn van €45,- oeps. Als ik mijn moed weer heb verzameld loop ik terug de aankomst hal in. De hotelverkopers houden me in de gaten omdat ze hopen dat ik alsnog een hotel bij ze ga boeken. Ik vertik het, ik besluit dat ik wel ergens op een stoel ga slapen. Ik ga naar een verdieping hoger en nog hoger op zoek naar een stoel. Totdat ik een bordje zie met rental lounge, oftewel een kamer die je kunt huren. Ik ga op zoek en sta weer 3 verdiepingen lager voor het hotel. Eindelijk! Een kamer kost €65 voor 6 uurtjes maar dat interesseert me niet. Het is nu 3:00 uur en Patrick landt over 6 uur dus dat komt goed uit. Rond 3:30 uur lig ik eindelijk in bed. Schimmelige muren en behang dat afbladert maar het bed is fris en schoon. Na een gebroken nacht word ik een uur voor de wekker aan wakker. Ik was bang om me te verslapen dus ben ik nog vaak wakker geweest om op mijn telefoon te kijken. Na een warme douche en mijn tas ingepakt te hebben loop ik weer naar de vertrekhal. Inmiddels 9:00 uur zie ik dat het vliegtuig geland is. Ik hoop dat alles goed gaat bij de douane. Na een half uurtje wachten zien we elkaar eindelijk na 10 weken weer. Yeah!!

We nemen de subway naar ons hotel en moeten een uurtje wachten totdat onze kamer klaar is. We zijn ook aan de vroege kant. Op de kamer zet ik de wekker om 15:00 uur zodat we even 2 uurtjes kunnen slapen. Later in de middag gaan we op pad. We nemen de metro, wat erg goedkoop is. 10 yuan is ongeveer €1,30 en we nemen 20 minuten de metro voor 6 Yuan met zijn tweeën. We gaan naar een wijk met hutons. Dit zijn oude wijken waar nu gezellig winkeltjes zijn. We lopen op koppen in een drukke straat en houden het snel voor gezien. Het is namelijk vakantie in China waardoor de meeste mensen op citytrip gaan. Beijing is een favoriet met de Chinese muur en de vele bijzondere pleinen en gebouwen.
Na de hutongs nemen we de metro naar het olympisch stadion waar in 2008 de olympische spelen waren. Leuk om van buiten

te zien, het gebouw wordt ook wel birdsnest genoemd. Naast het stadion is een bijzonder lange straat. Het is haast een plein zo groot is het. Tijdens de spelen blijkbaar nodig voor de vele mensen, nu lijkt het overdreven groot. Het is meer dan twee kilometer lang en we lopen het hele plein af naar het volgende metrostation.
We hadden gehoopt onderweg een reisbureau tegen te komen. We willen morgen naar de Chinese muur maar niet met een georganiseerde tour. We willen een chauffeur huren die op ons wacht. Terug in het hotel kan ik online alleen maar tours vinden van $300 per persoon, omgerekend €250. Dan beklim je een ongerestaureerd gedeelte van de muur die niet toeristisch is. We besluiten dat we dat zelf ook wel kunnen voor minder geld.
Ik vraag het hotel of ze een chauffeur kunnen regelen die ons in Jiankou afzet. Vanaf daar gaat er een wandelpad naar de muur en kun je de muur op bij checkpoint 34. Vanaf daar lopen we naar het toeristische gedeelte. Het hotel belt een taxi en voor 800 yuan hebben we de chauffeur 8 uur ter beschikking. Prima! We hadden zelf een max van €130 maar dit is €100. We regelen dat hij ons de volgende dag om 7:00 uur ophaalt.