Rhobell Fawr

Wat zullen we eens doen vandaag? Wandelen!!! Ja leuk! Nou, Anouk besloot dat ze maar een dagje thuis bleef. Met Legs. 13 Km, 5 uur, ze vond het wel gesneden. Maar zonder Anouk misten we meteen al onze gids, zij zet normaal het startpunt in de Tomtom, maar daar wilde ze ons dan nog wel mee helpen. En natuurlijk was precies dit startpunt wat vaag, en we hadden geen idee dat dit voor de rest van de wandeling ook gold.
De wandeling begon met rustig stijgen, en bleef dat tot de top doen. Mooi veranderend landschap, we begonnen bij de school van het dorp, dan loop je rustig weg van alles, nog een boerderijtje en dan de heuvels in. Dan is het nog wat bossig, dan worden het struikjes en daarna wordt het gras, en stenen. Grote stenen, kleine stenen, keien. En heel veel muurtjes. En dan zie je inene een tegenvoeter. Daar even een praatje meegemaakt. Wat een bof, het bleek een geoloog die onderzoek doet naar dit gebied. Het is namelijk heel uniek. De keien die er liggen zijn vulkanisch gesteente van 400- 200 miljoen jaar geleden. En dat het hier aan de oppervlakte ligt is heel bijzonder! En hij

onderzocht of het gebied een bijzondere staat kon krijgen om zo meer bescherming te krijgen om het onaangetast te laten. Door die vroege vulkanische activiteit zit er ook veel mineraal in de bodem. Wat verderop schijnt ook de grootste kopermijn van Wales, Engeland de wereld ;-) te zijn.
En passant vertelde hij ook nog welke toppen van de andere bergen we allemaal om ons heen zagen liggen. En straks zouden we de Snowdon gaan zien, die lag wat noordelijker.....Dus nu eindelijk de Snowdon gezien terwijl we zeker wisten dat het de Snowdon was, HAHA. Toch leuk als je in Snowdonia bent...
Op dat moment was het nog een half uur naar de top, en lagen we lekker op schema. Op de top even lekker uitgewaaid, frisjes, dat wel. Dus de pauze even uitgesteld tot vlak achter de top, een beetje uit de wind. En genoten van het uitzicht en van het feit dat we de klim achter de rug hadden.
En dan weer op pad.....na een kwartier dalen hadden we beide het gevoel dat het

niet klopte. Terug, nee toch goed, weer op pad, nog verder dalen, maar toen bleef er helemaal niets meer van het pad over....Okay, weer helemaal terug naar de top en opnieuw beginnen, en anders maar dezelfde weg terug. Je bent dan echt wel alleen hoor!
Staan we weer boven blijkt dat er twee laddertjes over het muurtje zijn, de een wat noordelijker dan de ander. En dankzij de geoloog wisten we nu wat de Snowdonia was en dus wat noordelijk was. In eerste instantie hadden we ook maar 1 laddertje gezien, door onze uit de wind pauze, dus hadden we ons niet gerealiseerd dat er een keuze moment was. Maar dan ben je wel meteen een uur verder....
Het duurde ook wel even voor ik geloofde dat we weer op de goede weg waren, want de aanwijzingen waren summier, en je begint toch ook een beetje moe te worden. Maar goed, zo langzaam als je de bewoonde wereld verlaat, zo langzaam kom je er ook weer in terug. Eerst een vervallen boerderij en dan gelukkig ook weer een bewoonde boerderij, en zelfs weer mensen! Dan nog het laatste stukje terug en een bochtje om en dan staat de auto er weer! En je bent weer 6 uur ouder ;-(
Thuis gekomen eerst maar eens een wijntje, zo die was verdiend! En toen op naar de pub voor een heerlijk maal.
's Avonds met Noek spelletjes gedaan en toen ons bedje in gerold.

Weetje:
Al het land hier is omheind met dry stone walls. Dat zijn allemaal van die gestapelde stenen, van groot naar klein, keurig netjes. 3500 jaar geleden zijn die eerste muurtjes al gebouwd, om de grenzen van gebieden af te bakenen. Maar in de tijd van Napoleon kon je je een gebied toe-eigenen als je er zo een muur om heen zette. Dus toen begon iedereen als een gek zijn land met muurtjes af te zetten.
En voor onze wandelingen zijn ze dus heel handig omdat dat regelmatig een landmark is. Soms moet je een muur volgen tot een hek, de ene keer een groot hek, dan weer een alleen voor voetgangers. Dan weer moet je eroverheen met een ladder stile.
Dus behalve dat de schapen in een afgebakend gebied staan, en de eigenaren hun land goed hebben begrenst hebben wij er ook voordeel aan ;-)